Avrupa Güney Gözlemevi tarafından Pazartesi günü yayınlanan bir görüntüde, büyük bir yıldızın patlamaya hazır ölümünün ardından, süpernova sırasında uzaya fırlatılan muazzam parlak gaz iplikçikleri görülüyor.
Yaşam döngüsünün sonunda patlamadan önce, yıldızın güneşimizden en az sekiz kat daha büyük bir kütleye sahip olduğuna inanılıyor. Vela takımyıldızı yönünde Dünya’dan yaklaşık 800 ışıkyılı Samanyolu galaksimizde bulunuyordu. Bir ışık yılı, ışığın bir yılda kat ettiği mesafedir, 5,9 trilyon mil (9,5 trilyon km).
Ürkütücü görüntü, gökbilimciler tarafından kullanılan filtrelerde pembe ve turuncu dallara benzeyen ve güneş sistemimizden yaklaşık 600 kat daha büyük bir alanı kaplayan gaz bulutlarını gösteriyor.
“Filamanlı yapı, bu bulutsuyu yaratan süpernova patlamasından çıkan gazdır. Bir yıldızın iç malzemesini uzaya doğru genişlerken görüyoruz. Daha yoğun parçalar olduğunda, süpernova malzemesinin bir kısmı çevreleyen gazla şok olur. Avrupa Güney Gözlemevi’ne (ESO) bağlı bir astronom olan Bruno Leibundgut, “Filamanlı yapının bir kısmını oluşturuyor” dedi.
Leibundgut, görüntünün patlamadan yaklaşık 11.000 yıl sonra süpernova kalıntılarını gösterdiğini söyledi.
Leibundgut, “Parlayan malzemenin çoğu, heyecanlanan hidrojen atomlarından kaynaklanıyor. Bu tür görüntülerin güzelliği, bir yıldızın içinde hangi malzemenin olduğunu doğrudan görebiliyoruz,” diye ekledi. “Milyonlarca yıl boyunca inşa edilmiş olan malzeme şimdi açığa çıktı ve sonunda yeni yıldızlar oluşturana kadar milyonlarca yıl boyunca soğuyacak. Bu süpernovalar, kendi vücudumuzda taşıdığımız birçok elementi (kalsiyum veya demir) üretir. Bu, yıldızların evrimindeki yolun muhteşem bir parçası.”
Süpernova’nın ardından yıldızın kendisi, pulsar adı verilen inanılmaz derecede yoğun dönen bir nesneye indirgenmiştir. Bir pulsar, bir tür nötron yıldızıdır – var olduğu bilinen en kompakt gök cisimlerinden biridir. Bu saniyede 10 kez dönüyor.
Görüntü, ESO’nun Şili’deki Paranal Gözlemevi’nde barındırılan VLT Tarama Teleskobu’nda OmegaCAM adlı geniş alanlı bir kamerayla alınan gözlemlerin bir mozaiğini temsil ediyordu. ESO, görüntünün verilerinin 2013’ten 2016’ya kadar toplandığını söyledi.
© Thomson Reuters 2022