Araştırmacılar, NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu ve NASA’nın Hubble Uzay Teleskobu’ndan gelen verileri birleştirerek, soldaki büyük beyaz eliptik gökada tarafından sağdaki sarmal gökadadan yayılan ışığın izini sürmeyi başardılar. Sonuç olarak, sarmal galaksideki yıldızlararası tozun etkilerini tanımlayabildiler. Webb’in yakın-kızılötesi verileri ayrıca bize gökadanın daha uzun, aşırı tozlu sarmal kollarını çok daha ayrıntılı bir şekilde göstererek, onlara soldaki parlak beyaz eliptik gökadanın merkezi şişkinliği ile örtüşüyormuş gibi bir görünüm veriyor, ancak çift etkileşime girmiyor. Bu görüntüde, Webb’in 0,9, 1,5 ve 3,56 mikronda (sırasıyla F090W, F150W ve F356W) alınan yakın kızılötesi verilerine yeşil, sarı ve kırmızı atanmıştır. Mavi, iki Hubble filtresine, 0.34 mikronda (F336W) alınan ultraviyole verisi ve 0.61 mikronda (F606W) görünür ışıkta atanmıştır.
Kredi: Bilim: NASA, ESA, CSA, Rogier Windhorst (ASU), William Keel (Alabama Üniversitesi), Stuart Wyithe (Melbourne Üniversitesi), JWST PEARLS Ekibi, Görüntü İşleme: Alyssa Pagan (STScI)
“Verileri birleştirerek umduğumuzdan fazlasını elde ettik. NASA‘s James Webb Uzay Teleskobu ve NASA’nın Hubble uzay teleskobu!” Webb’den alınan yeni veriler, gökbilimcilerin soldaki parlak beyaz eliptik gökada tarafından yayılan ışığı, sağdaki sarmal sarmal gökada boyunca izlemesine ve sarmal gökadadaki yıldızlararası tozun etkilerini belirlemesine olanak sağladı. VV 191 olarak bilinen bu gökada çifti görüntüsü, Webb’den gelen yakın kızıl ötesi ışığı ve Hubble’dan gelen morötesi ve görünür ışığı içerir.
Webb’in yakın kızılötesi verileriyle galaksinin daha uzun, aşırı tozlu sarmal kollarını çok daha ayrıntılı olarak görebiliriz. Kollara, soldaki parlak beyaz eliptik gökadanın merkezi çıkıntısıyla örtüşen bir görünüm verir. Ön plandaki iki gökada, astronomik olarak nispeten yakın olsa da, aktif olarak etkileşime girmiyorlar.
VV 191, araştırmacıların galaktik tozun özelliklerini doğrudan karşılaştırmasına yardımcı olan az sayıda galaksiye yapılan en son eklemedir. Bu hedef, tarafından tanımlanan yaklaşık 2.000 üst üste binmiş gökada çiftinden seçildi. Galaksi Hayvanat Bahçesi vatandaş bilim gönüllüleri.
Toz, galaksilerin görüntülerinde görünen parlaklığı ve renkleri değiştirdiğinden, içlerinde tozun nerede bulunduğunu anlamak önemlidir. Toz tanecikleri, yeni yıldızların ve gezegenlerin oluşumundan kısmen sorumlu olduğundan, gökbilimciler her zaman daha ileri araştırmalar için varlıklarını belirlemeye çalışırlar.
Araştırmacılar, NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu’ndan alınan yeni yakın kızılötesi verilerde ilk kez daha önce bilinmeyen bir mercekli gökada tespit ettiler. Soldaki beyaz eliptik gökadanın üzerinde, saat 10 konumundaki iç kısımda soluk kırmızı bir yay beliriyor. Bu, görünüşü çarpık olan çok uzak bir galaksidir. Işığı, ön plandaki eliptik gökadanın yerçekimi tarafından bükülür. Ayrıca, görünüşü çoğaltılır. Uzatılmış kırmızı yay, saat 4 konumunda – nokta olarak – yeniden göründüğü yerde bükülür. Bu görüntüde, Webb’in 0,9, 1,5 ve 3,56 mikronda (sırasıyla F090W, F150W ve F356W) alınan yakın kızılötesi verilerine yeşil, sarı ve kırmızı atanmıştır. Mavi, iki Hubble filtresine, 0.34 mikronda (F336W) alınan ultraviyole verisi ve 0.61 mikronda (F606W) görünür ışıkta atanmıştır.
Kredi: Bilim: NASA, ESA, CSA, Rogier Windhorst (ASU), William Keel (Alabama Üniversitesi), Stuart Wyithe JWST PEARLS Ekibi, Görüntü İşleme: Alyssa Pagan (STScI)
Görüntü ayrıca gözden kaçırması daha kolay olan ikinci bir keşfi de barındırıyor. Soldaki beyaz eliptik gökadayı dikkatlice inceleyin. İç kısımda saat 10 pozisyonunda soluk kırmızı bir yay beliriyor. Bu yay, ışığı ön plandaki eliptik gökadanın yerçekimi tarafından bükülen ve görünüşü kopyalanan çok uzak bir gökadadır. Uzatılmış kırmızı yay, saat 4 konumunda – nokta olarak – yeniden göründüğü yerde bükülür. Çünkü mercekli galaksinin bu görüntüleri o kadar soluk ve o kadar kırmızı ki Hubble verilerinde tanınmaz hale geldiler. Ancak, Webb’in yakın kızılötesi görüntüsünde belirgindirler. Bunun gibi kütleçekimsel merceklenmiş gökadaların simülasyonları, gökbilimcilerin tek tek yıldızlarda ne kadar kütle olduğunu ve bu gökadanın çekirdeğinde ne kadar karanlık madde olduğunu yeniden yapılandırmasına yardımcı olur.
James Webb Uzay Teleskobu’ndan alınan birçok görüntüde olduğu gibi, VV 191’in bu görüntüsü, arka planda daha da derinlere inen ek gökadaları göstermektedir. Eliptik gökadanın sol üst tarafında yer alan iki yamalı sarmal, benzer görünen boyutlara sahiptir, ancak çok farklı renklerde görünmektedir. Biri muhtemelen çok tozlu, diğeri çok uzakta, ancak gökbilimcilerin şu bilinen verileri elde etmesi gerekecek: spektrum hangisinin hangisi olduğunu belirlemek için.
Referanslar:
William C. Keel, Rogier A. Windhorst, Rolf A. Jansen, Seth H. Cohen, Benne Holwerda, Sarah T. Bradford, Clayton D. Robertson, Giovanni Ferrami, Stuart Wyithe, Haojing Yan, Christopher J. Conselice, Simon P. Driver, Norman A. Grogin, Christopher NA Willmer, Anton M. Koekemoer, Brenda L. Frye, Nimish P. Hathi, Russell E. Ryan Jr. ., Nor Pirzkal, Madeline A. Marshall, Dan Coe, Jose M. Diego, Thomas J. Broadhurst, Michael J. Rutkowski, Lifan Wang, SP Willner, Andreea Petric, Cheng Cheng ve Adi Zitrin, 30 Ağustos 2022, Astrofizik > Galaksilerin Astrofiziği.
arXiv:2208.14475
Rogier A. Windhorst, Seth H. Cohen, Rolf A. Jansen, Jake Summers, Scott Tompkins, Christopher J. Conselice, Simon P. Driver tarafından “Webb’in İncileri: Yeniden İyonlaşma ve Mercekleme Bilimi için Prime Ekstragalaktik Alanlar: Projeye Genel Bakış ve İlk Sonuçlar” , Haojing Yan, Dan Coe, Brenda Frye, Norman Grogin, Anton Koekemoer, Madeline A. Marshall, Nor Pirzkal, Aaron Robotham, Russell E. Ryan Jr., Christopher NA Willmer, Timothy Carleton, Jose M. Diego, William C. Keel , Rosalia O’Brien, Paolo Porto, Caleb Redshaw, Sydney Scheller, Andi Swirbul, Stephen M. Wilkins, SP Willner, Adi Zitrin, Nathan J. Adams, Duncan Austin, Richard G. Arendt, John F. Beacom, Rachana A. Bhatawdekar, Larry D. Bradley, Thomas J. Broadhurst, Cheng Cheng, Francesca Civano, Liang Dai, Herve Dole, Jordan CJ D’Silva, Kenneth J. Duncan, Giovanni G. Fazio, Giovanni Ferrami, Leonardo Ferreira, Steven L. Finkelstein , Lukas J. Furtak, Alex Griffiths, Heidi B. Hammel, Kevin C. Harrington, Nimish P. Hathi, Benne W. Holwerda, Jia-Sheng Huan g, Minhee Hyun, Myungshin Im, Bhavin A. Joshi, Patrick S. Kamieneski, Patrick Kelly, Rebecca L. Larson, Juno Li, Jeremy Lim, Zhiyuan Ma, Peter Maksym, Giorgio Manzoni, Ashish Kumar Meena, Stefanie N. Milam, Mario Nonino, Massimo Pascale, Justin DR Pierel, Andreea Petric, Maria del Carmen Polletta, Huub JA Rottgering, Michael J. Rutkowski, Ian Smail, Amber N. Straughn, Louis-Gregory Strolger, James AA Trussler, Lifan Wang, Brian Welch, J. Stuart B. Wyithe, Min Yun, Erik Zackrisson, Jiashuo Zhang ve Xiurui Zhao, 9 Eylül 2022, Astrofizik > Kozmoloji ve Galaksi Dışı Astrofizik.
arXiv:2209.04119
Arizona Eyalet Üniversitesi’nden Webb disiplinlerarası bilim adamı Rogier Windhorst ve ekibi, bu görüntüde kullanılan verileri, Yeniden İyonlaşma ve Mercekleme Bilimi için Prime Extragalactic Areas (PEARLS) JWST Garantili Zaman Gözlemi (GTO) programlarının, GTO 1176 ve 2738’in ilk sonuçlarından elde etti. Hubble’ın STARSMOG anlık görüntü programından (SNAP 13695) ve GO 15106’dan veriler eklendi. Yine Arizona Eyaletinden Jake Summers, boru hattı veri azaltma işlemini gerçekleştirdi. Toz analizi Alabama Üniversitesi’nden William Keel tarafından yönetilirken, Hubble veri toplaması Kentucky’deki Louisville Üniversitesi’nden Benne Holwerda tarafından yönetildi. Ayrıntılı yerçekimi-mercekleme analizi, hem Melbourne Üniversitesi, Avustralya’dan hem de ASTRO 3D, Avustralya’dan Giovanni Ferrami ve Stuart Wyithe tarafından yapıldı.