Overwatch 2 İnceleme Devam Ediyor – Disquiet In The Soul

Overwatch 2’de birkaç sakin an vardır. Aksiyon daha yakın, daha yüksek ve daha hızlıdır ve ses hatları daha keskindir ve daha sık gerçekleşir. Ancak, kahramanınızı seçmekle bariyerlerin açılması, sizi ve takım arkadaşlarınızı savaş alanına salmak arasındaki o kısa sürede, kısa bir barış penceresi vardır – meditasyon için bir iki saniye.

Bu anlarda, sevgili Hana Song’un (aka D.Va) bir takım arkadaşına tatlı bir “annyeong” teklif etmeden önce ağırlığını mecha’sının bir tarafından diğerine vermesini izlerken, Overwatch 2 oynadığımı unuttum. -Artık 2016 olmadığını unuttum. Hem hayatımda hem de Overwatch’ta çok şey değişti, ama bu küçük anlarda sanki hiçbir şey olmamış gibi geldi ve hepsi biraz gerçeküstü hissettirdi.

İlk Overwatch’a 700 saat harcadıktan sonra, Overwatch 2’den beklediğim şey, seriyi ilerleten ve aynı zamanda ilk oluşturduğu kimliğe sadık kalan birçok anlamlı değişiklikti – beni, tipik olarak ilgilenmeyen biri yapan kimliğe sadık kaldı. İlk Overwatch’ın büyük bir hayranı olan, yalnızca çok oyunculu unsurları tarafından yönlendirilen oyunlar. Ve bazı yönlerden, Overwatch 2 bunu sağlıyor, deneyimli kadronun geri kalanı arasında evde hisseden yeni karakterler sunarak, 5v5’e atlamayı mükemmel hale getiriyor ve büyüleyici bir Push modu ekliyor. Daha da iyisi, oyun tüm bunları aynı zorlayıcı ileri geri savaş akışını ve hayranların sevdiği temel oynanışı korurken yapıyor. Bununla birlikte, bunlar, aksi takdirde çok tanıdık gelen bir oyundaki ince ayarlar ve eklemelerdir ve bu aynılık, çoğu zaman bu yeni Overwatch’ı “2” nin önerdiği şekilde yepyeni bir şeyden çok bir güncelleme gibi hissettirebilir. Bununla birlikte, Overwatch 2, genellikle orijinalin ilkelerinden ve çekiciliğinden kopuk hisseder.

Overwatch 2’deki en büyük değişikliklerden biri, yeni 5v5 savaşı şeklinde geliyor. Overwatch her takımda altı kahramana (genellikle iki hasar, iki destek ve iki tank) sahip olsa da Overwatch 2 bu tanklardan birini ortadan kaldırarak her takımı birer birer küçültür ve ardından savaşların dinamiğini değiştirir. Küçük yan darbeler hiçbir yerde o kadar yaygın değildir, çünkü yalnızca bir tank hasarı emer, tüm ekibin onları desteklemek için orada olması ve diğer takımın savunmasını kırmak için yeterli saldırı sağlaması hayati önem taşır. Bu, işbirliği ve koordinasyonun çok önemli olduğu ve her hareketinizin (veya hareketsizliğinizin) çok daha etkili hissettirdiği daha hızlı ve daha konsantre maçlar sağlar. Aynı zamanda takım kompozisyonu ve belirli kahramanların birbirini nasıl tamamladığını anlamak her zamankinden çok daha önemli. Bu göründüğü kadar yoğun, ancak kaos ve anlık stratejiler de onu inanılmaz kılıyor. eğlenceher güvenli zafer ile anlamlı bir zafer.

Overwatch 2’nin ilgi çekici ve gergin maçlar yaratmaya odaklanması, en yeni modudur: İtmek. Push’ta her takım, bir robotun ve her iki tarafta birer tane olmak üzere iki bariyerin beklediği haritanın ortasına ulaşmakla görevlendirilir. Bir takım robotu emniyete aldığında, rakip takımın bariyerini itmeye başlar; maçın sonunda hangi takım daha fazla yer kaplarsa kazanan o olur. Oynadığım her oyunda, savaşın itme-çekme süreci inanılmaz derecede gergindi, gelgitin her an değişebileceği sürekli bir halat çekme serisi gibi hissettiriyordu. Overwatch oyunu oynamak asla Overwatch 2’deki kadar iyi hissettirmemişti.

Tüm bu yoğunlukla, Blizzard’ın Overwatch topluluğu içindeki hileyi önlemek ve toksisiteyi ortadan kaldırmak için aşırı uzunluklara gitmesi mantıklı. Bu, oyuncuların Battle.net hesaplarına bir telefon numarası kaydetmelerini istemek ve Overwatch’lardan birini ortadan kaldırmak gibi şeyleri içerir. ödüllü Özellikler: Madalyalar. Bunlar artık her oyunun sonunda dağıtılmıyor ve bunun yerine yalnızca imrenilen Play of the Game makarasını ve ardından bireysel deneyim çubuğunuzun dolduğunu görüyorsunuz. Bununla birlikte, bir düğmeye dokunarak istediğiniz zaman takım arkadaşlarınıza ve düşmanlarınıza karşı istatistiklerinizin nasıl biriktiğini görebilirsiniz; bu da madalyaların ortadan kaldırılmasını anlamsız hale getirir. Benim için bir maç sırasında madalya kazanmanın verdiği memnuniyet büyük bir teşvikti, çünkü bunlar beni bir oyuncu olarak gelişmeye teşvik etti ve belirli takım arkadaşlarımın veya rakiplerin ne zaman ciddi beceriler sergilediğini belirlememe yardımcı oldu ve bu da nasıl övgüler verdiğime katkıda bulundu. . Bu ince bir ihmal, ama kesinlikle hissettiğim bir şey.

Ancak, Overwatch’ın ödül sistemlerindeki en önemli değişiklik değil. Overwatch 2’nin ücretsiz oynanabilirliğe dönüşmesiyle birlikte oyun alanında çok bölücü bir özelliğin tanıtımı da geliyor: battle pass. Overwatch 2, rastgele seçilmiş ganimet kutuları yerine, dokuz haftalık bir sezon boyunca süren savaş geçişleriyle oyunculara kozmetik yükseltmeler sunacak. Bu savaş biletleri ücretsiz ve premium sürümlerde gelir ve premium geçiş 1.000 Overwatch Coins veya 10 USD tutarındadır. İnceleme kodumun bir parçası olarak Blizzard bana Overwatch 2’nin ilk premium battle pass’ını sağladı ve bu aşamada henüz bu konuda nasıl hissettiğime karar vermedim. Rastgele ganimet kutularının yırtıcı olabileceği, insanların istedikleri ödüller için esasen kumar oynamaya istekli olabileceği inancını savunsam da, bu özel savaş geçişlerinin ne kadar tüketici dostu hissettirdiğine karar vermek benim için daha zor.

Blizzard, her iki sezonda bir piyasaya sürülmesi planlanan tüm yeni kahramanların her zaman ücretsiz olarak sunulacağını söyleyerek premium savaş geçişini satın almanın gerekli olduğu fikrini azaltmaya çalışıyor. Bununla birlikte, premium savaş geçişi için ödeme yapan herkes bu kahramanları anında alacak, almayanların ise kilidini açmak için savaş geçişlerini 55. seviyeye yükseltmeleri gerekecek. Oyunu oynadığım süre boyunca, çoğu maçta iyi performans göstermeme ve hatta oyunun yeni zorluklarından bazılarını nakavt etmeme rağmen, savaş geçişi o kadar hızlı bir şekilde yükselmedi. Bu, oyuncuların premium geçişi satın almazlarsa uzun bir bekleyiş içinde oldukları ve kilit açma seviyelerine çok zaman harcamaları gerekeceği anlamına gelir; bu, Blizzard’ın yeni karakterleri Rekabetçi PvP oyununun ilk birkaç tanesinde dışında tutmayı seçmesine rağmen haksızlık gibi geliyor. haftalar. Elbette, Fortnite’daki gibi, gelecekteki bir premium yükseltmenin maliyetini azaltan battle pass aracılığıyla para kazanmak mümkündür – bu, çok fazla oyun oynamayı planlıyorsanız, bunu yapmanın en akıllı yolu olabilir. . Ancak bunun bazı kısımları, kahramanları ödeme duvarlarının arkasına yerleştirmemek ve oyun alanlarını düz tutmakla övünen orijinal Overwatch’ın ruhuyla çelişiyor.

Benzer şekilde, orijinal Overwatch’a sahip olmadan Overwatch 2’ye atlayanlar için, tüm karakter listesini kullanabilmeniz için 100 maç oynamanız gerektiği ortaya çıktı – bu tamamen tuhaf bulduğum bir seçim, hatta eğer arkasındaki niyetleri anlarsam. Ekip, bu kararı, yavaş yavaş yeni oyuncuları oyuna alıştırmak ve oyuna alıştırmak için oyunun İlk Kez Kullanıcı Deneyiminin bir parçası olarak adlandırıyor. Ancak, oyuncuların diğer kahramanların kilidini açmak için 10 ila 20 saat arasında giriş yapmaları ve kendilerini kanıtlamaları gerektiği fikri gereksiz ve biraz aşağılayıcı geliyor. Bu, oyuncuları kendileri için en iyi olanı bulmak için özgürce keşfetmeye ve denemeye teşvik eden Overwatch ruhunda bir kez daha hissedilmeyen bir şey; Kadronun bir kısmının kilitli olduğu düşünüldüğünde, bu ethos şimdi samimiyetsiz geliyor.

Açılışta PvE’nin olmaması dikkate değer bir eksiklik. Oyunun bu yönünün, onu öncekinden ayıran çığır açan, anıtsal özellik olduğu düşünülürse, onu görmek için gelecek yıla kadar beklemek sadece hayal kırıklığı yaratmıyor; devam filmini daha çok tamamen yeni bir bölüm olarak paketlenmiş bir güncelleme gibi hissettiriyor. Ek olarak, oyunu PvE ile başlatmak, oynamanın ne kadar iyi olmasına rağmen, Overwatch’ı çok oyunculu atıcılar için modern iş modellerine uygun hale getirmek için bir egzersiz gibi hissettiren oyuna çok ihtiyaç duyulan bir kalp ve kimlik katardı. Elbette, bu alaycı bir değerlendirme gibi görünebilir, ancak kulağa geldiği kadar alaycı geliyor. Winston’ın Overwatch’ın temsil ettiği şeyin kalbine ve ruhuna çok şey anlatan ilham verici açılış konuşmasından, oyun menüsünün şık, neredeyse aşırı cilalı yeni stiline, ücretsiz oynamaya ve bir savaş geçişi uygulamaya kadar. , Overwatch 2, franchise’ı tür tanımlayan bir nişancıdan trend kovalayan bir oyuna taşıyor. Bu nedenle, video oyunu biçiminde benzersiz bir bilim kurgu, süper kahraman çizgi roman ve daha pek çok başka oyun gibi hissetmeye başladı. Bu mutlaka kötü bir şey değil, çünkü diğer oyunların çoğu kendi başlarına mükemmel ve Overwatch 2’nin oynanışı kesinlikle mahsulün kremasıyla asılmasına izin veriyor, ancak Overwatch’ın eşsiz estetik ve büyüleyici dünyasının pahasına geliyor. azalmış.

Neyse ki, Overwatch 2’nin karakterlerinde büyük bir gümüş astar var. Eski karakterlerin hem kozmetik hem de yetenekleri açısından geçirdiği ince değişiklikler, kendilerini faydalı hissettirir ve orijinal tasarımlarının büyüsünü bozmadan onlara ihtiyaç duydukları yumuşak tazelemeyi vermeyi başarır. Bazı temel yeteneklere sahip olmamaya alışmak biraz zaman alsa da (itiraf etmeliyim ki, Orisa’nın bariyerini özlüyorum), tankları daha iyi hasar verme konusunda zorlamak, onları oynamayı bir patlama haline getiriyor ve Overwatch 2’nin daha agresif doğasına katkıda bulunuyor. Sombra ve Cassidy gibi karakterler artık daha sert vururken, sersemletme ve donma saldırılarına sahip kahramanlar artık oyunları ezici bir şekilde durdurmuyor ve bunun yerine oyunu devam ettiren ve hasar sayılarını artıran yeteneklere sahipler. Ayrıca, hepsi mükemmel bir şekilde tasarlanmış ve son derece çok yönlü olan üç yeni kahramanın her biri için yeterince övgü söyleyemem. Sojourn, tek kişilik bir taktik ordudur, Junker Queen’in düşmanı zayıflatan yetenekleri, tank gibi güç merkezine destekleyici bir avantaj sağlar. Özellikle Kiriko, kendisinden önce başka hiçbir destek kahramanı gibi hissetmiyor, çünkü sadece takım arkadaşlarını iyileştirmek için duvarlardan geçmekle kalmıyor, aynı zamanda kunai’si ile ciddi hasarlar verebiliyor ve bu da onu normalde DPS oynayan insanlar için harika bir seçim haline getiriyor. ancak bir destek rolü üstlenmesi gerekir.

Önemli olduğu yerde, Overwatch 2, kahraman takımları arasında heyecan verici çatışmalara olanak tanıyan mekaniklere sahip çok oyunculu bir oyuna harika bir güncelleme gibi geliyor. Ancak, ayrı bir varlık ve devamı olarak, tökezler. Çekirdek oynanışta yapılan değişiklikler doğru yönde atılmış adımlardır, ancak daha önce hiç olmadığı yeni sürtünme noktalarıyla çevrilidir. Neyse ki, bir canlı hizmet oyunu olarak, Blizzard daha fazla oyuncu geri bildirimi aldığında bir şeyler eklenecek veya değiştirilecek, bu yüzden en azından stüdyonun üzerine inşa edilecek güçlü bir temeli var. Overwatch 2’de bulunacak pek çok iyi şey var ve savaşın hararetinde, hayranların sevdiği sarhoş edici çok oyunculu dinamikler, yeniden eğlenmek için orada. Ama ilk Overwatch bana bir şey öğrettiyse, o da oyunların ne olabileceği konusunda biraz daha büyük hayaller kurmak ve burada yapılması gereken daha çok hayal var.