Gökbilimciler, Yay A* yörüngesinde dönen bir ‘sıcak nokta’nın işaretlerini tespit ettiler.[{” attribute=””>black hole at the center of our galaxy, using the Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA). The finding helps us better understand the enigmatic and dynamic environment of our supermassive black hole.
“We think we’re looking at a hot bubble of gas zipping around Sagittarius A* on an orbit similar in size to that of the planet Mercury, but making a full loop in just around 70 minutes. This requires a mind-blowing velocity of about 30% of the speed of light!” says Maciek Wielgus of the Max Planck Institute for Radio Astronomy in Bonn, Germany. He led the study that was published today (September 22, 2022) in the journal Astronomy & Astrophysics.
The observations were made with ALMA in the Chilean Andes, during a campaign by the Event Horizon Telescope (EHT) Collaboration to image black holes. ALMA is — a radio telescope co-owned by the European Southern Observatory (ESO). In April 2017 the EHT linked together eight existing radio telescopes worldwide, including ALMA, resulting in the recently released first-ever image of Sagittarius A*. To calibrate the EHT data, Wielgus and his colleagues, who are members of the EHT Collaboration, used ALMA data recorded simultaneously with the EHT observations of Sagittarius A*. To the research team’s surprise, there were more clues to the nature of the black hole hidden in the ALMA-only measurements.
ALMA’yı kullanan gökbilimciler, galaksimizin merkezindeki kara delik olan Sagittarius A*’nın etrafında ışık hızının %30’u ile dönen sıcak bir gaz kabarcığı buldular.
Şans eseri, bazı gözlemler, galaksimizin merkezinden bir X-ışını enerjisi patlaması veya parlaması yayıldıktan kısa bir süre sonra yapıldı.[{” attribute=””>NASA’s Chandra X-ray Observatory. These kinds of flares, previously observed with X-ray and infrared telescopes, are thought to be associated with so-called ‘hot spots’, hot gas bubbles that orbit very fast and close to the black hole.
“What is really new and interesting is that such flares were so far only clearly present in X-ray and infrared observations of Sagittarius A*. Here we see for the first time a very strong indication that orbiting hot spots are also present in radio observations,” says Wielgus, who is also affiliated with the Nicolaus Copernicus Astronomical Center, in Warsaw, Poland and the Black Hole Initiative at Harvard University, USA.
Bu video, Sagittarius A* çevresinde yörüngede dönen bir sıcak noktanın, bir sıcak gaz balonunun animasyonunu gösteriyor.[{” attribute=””>Milky Way. While the black hole (center) has been directly imaged with the Event Horizon Telescope, the gas bubble represented around it has not: its orbit and velocity are inferred from both observations and models. The team who discovered evidence for this hot spot — using the Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), in which ESO is a partner — predicts the gas bubble orbits very close to the black hole, at a distance about five times larger than the black hole’s boundary or “event horizon.”
The astronomers behind the discovery also predict that the hot spot becomes dimmer and brighter as it goes around the black hole, as indicated in this animation. Additionally, they can infer that it takes 70 minutes for the gas bubble to complete an orbit, putting its velocity at an astonishing 30% of the speed of light.
Credit: EHT Collaboration, ESO/L. Calçada (Acknowledgment: M. Wielgus)
“Perhaps these hot spots detected at infrared wavelengths are a manifestation of the same physical phenomenon: as infrared-emitting hot spots cool down, they become visible at longer wavelengths, like the ones observed by ALMA and the EHT,” adds Jesse Vos. He is a PhD student at Radboud University, the Netherlands, and was also involved in this study.
The flares were long thought to originate from magnetic interactions in the very hot gas orbiting very close to Sagittarius A*, and the new findings support this idea. “Now we find strong evidence for a magnetic origin of these flares and our observations give us a clue about the geometry of the process. The new data are extremely helpful for building a theoretical interpretation of these events,” says co-author Monika Moscibrodzka from Radboud University.
ALMA allows astronomers to study polarized radio emission from Sagittarius A*, which can be used to unveil the black hole’s magnetic field. The team used these observations together with theoretical models to learn more about the formation of the hot spot and the environment it is embedded in, including the magnetic field around Sagittarius A*. Their research provides stronger constraints on the shape of this magnetic field than previous observations, helping astronomers uncover the nature of our black hole and its surroundings.
The observations confirm some of the previous discoveries made by the GRAVITY instrument at ESO’s Very Large Telescope (VLT), which observes in the infrared. The data from GRAVITY and ALMA both suggest the flare originates in a clump of gas swirling around the black hole at about 30% of the speed of light in a clockwise direction in the sky, with the orbit of the hot spot being nearly face-on.
“In the future, we should be able to track hot spots across frequencies using coordinated multiwavelength observations with both GRAVITY and ALMA — the success of such an endeavor would be a true milestone for our understanding of the physics of flares in the Galactic center,” says Ivan Marti-Vidal of the University of València in Spain, co-author of the study.
The team is also hoping to be able to directly observe the orbiting gas clumps with the EHT, to probe ever closer to the black hole and learn more about it. “Hopefully, one day, we will be comfortable saying that we ‘know’ what is going on in Sagittarius A*,” Wielgus concludes.
More information
Reference: “Orbital motion near Sagittarius A* – Constraints from polarimetric ALMA observations” by M. Wielgus, M. Moscibrodzka, J. Vos, Z. Gelles, I. Martí-Vidal, J. Farah, N. Marchili, C. Goddi and H. Messias, 22 September 2022, Astronomy & Astrophysics.
DOI: 10.1051/0004-6361/202244493
The team is composed of M. Wielgus (Max-Planck-Institut für Radioastronomie, Germany [MPIfR]; Nicolaus Copernicus Astronomik Merkezi, Polonya Bilimler Akademisi, Polonya; Harvard Üniversitesi, ABD’de Kara Delik Girişimi [BHI]), M. Moscibrodzka (Astrofizik Bölümü, Radboud Üniversitesi, Hollanda [Radboud]), J. Vos (Radboud), Z. Gelles (Astrofizik Merkezi | Harvard & Smithsonian, ABD ve BHI), I. Martí-Vidal (València Üniversitesi, İspanya), J. Farah (Las Cumbres Gözlemevi, ABD; Üniversite of California, Santa Barbara, ABD), N. Marchili (İtalyan ALMA Bölge Merkezi, INAF-Istituto di Radioastronomia, İtalya ve MPIfR), C. Goddi (Dipartimento di Fisica, Università degli Studi di Cagliari, İtalya ve Universidade de São Paulo, Brezilya) ve H. Messias (Ortak ALMA Gözlemevi, Şili).
Uluslararası bir astronomi tesisi olan Atacama Büyük Milimetre/milimetre-altı Dizisi (ALMA), Şili Cumhuriyeti ile işbirliği içinde ESO, ABD Ulusal Bilim Vakfı (NSF) ve Japonya Ulusal Doğa Bilimleri Enstitüleri’nin (NINS) bir ortaklığıdır. ALMA, Üye Devletleri adına ESO tarafından, Kanada Ulusal Araştırma Konseyi (NRC) ve Bilim ve Teknoloji Bakanlığı (MOST) ile işbirliği içinde NSF tarafından ve Tayvan’daki Academia Sinica (AS) ile işbirliği içinde NINS tarafından finanse edilmektedir. ve Kore Astronomi ve Uzay Bilimleri Enstitüsü (KASI). ALMA inşaat ve operasyonları, Üye Devletleri adına ESO tarafından yönetilmektedir; Kuzey Amerika adına Associated Universities, Inc. (AUI) tarafından yönetilen Ulusal Radyo Astronomi Gözlemevi (NRAO) tarafından; ve Doğu Asya adına Japonya Ulusal Astronomik Gözlemevi (NAOJ) tarafından. Ortak ALMA Gözlemevi (JAO), ALMA’nın inşası, devreye alınması ve işletilmesinin birleşik liderliğini ve yönetimini sağlar.
Avrupa Güney Gözlemevi (ESO), dünya çapındaki bilim adamlarının, herkesin yararına Evrenin sırlarını keşfetmelerini sağlar. Gökbilimcilerin heyecan verici soruları ele almak ve astronominin büyüsünü yaymak için kullandıkları dünya standartlarında gözlemevleri tasarlıyor, inşa ediyor ve işletiyoruz ve astronomide uluslararası işbirliğini teşvik ediyoruz. 1962 yılında hükümetler arası bir kuruluş olarak kurulan ESO, bugün 16 Üye Devlet (Avusturya, Belçika, Çek Cumhuriyeti, Danimarka, Fransa, Finlandiya, Almanya, İrlanda, İtalya, Hollanda, Polonya, Portekiz, İspanya, İsveç, İsviçre, ve Birleşik Krallık), ev sahibi Şili devleti ve Stratejik Ortak olarak Avustralya ile birlikte. ESO’nun genel merkezi ve ziyaretçi merkezi ve planetaryumu ESO Supernova, Almanya’da Münih’e yakın bir yerde bulunurken, gökyüzünü gözlemlemek için benzersiz koşullara sahip muhteşem bir yer olan Şili Atacama Çölü, teleskoplarımıza ev sahipliği yapıyor. ESO üç gözlem alanı işletmektedir: La Silla, Paranal ve Chajnantor. Paranal’da ESO, Çok Büyük Teleskop ve Çok Büyük Teleskop Girişimölçerinin yanı sıra iki tarama teleskopunu, kızılötesinde çalışan VISTA ve görünür ışık VLT Tarama Teleskobu’nu çalıştırır. Ayrıca Paranal’da ESO, dünyanın en büyük ve en hassas gama ışını gözlemevi olan Cherenkov Telescope Array South’a ev sahipliği yapacak ve işletecek. ESO, uluslararası ortaklarla birlikte, gökyüzünü milimetre ve milimetre altı aralıkta gözlemleyen iki tesis olan Chajnantor’da APEX ve ALMA’yı işletiyor. Paranal yakınlarındaki Cerro Armazones’te, “dünyanın gökyüzündeki en büyük gözünü”, yani ESO’nun Aşırı Büyük Teleskopu inşa ediyoruz. Şili, Santiago’daki ofislerimizden ülkedeki operasyonlarımızı destekliyoruz ve Şilili ortaklar ve toplumla ilişki kuruyoruz.