Lewis Milestone’un Batı cephesinde her şey sakin (1930) tartışmasız ilk ve tartışmasız şimdiye kadar yapılmış en iyi savaş karşıtı filmler arasındaydı. Erich Maria Remarque’ın I. Dünya Savaşı siperlerinde bir Alman askeri olarak kendi deneyimlerine dayandırdığı 1928 tarihli romanından uyarlanan film, en iyi film ve en iyi yönetmen Oscar’larını kazanmaya devam etti. Batı cephesinde her şey sakin Richard Thomas ve Ernest Borgnine ile 1979’da Amerikan televizyonu için yeniden yapıldı.
Ancak Remarque’ın kitabının, yazıldığı dil olan Almanca’ya uyarlanması, yayınlanmasından bu yana neredeyse bir yüzyıl aldı. Kısmen, bunun kitabın Üçüncü Reich’taki tarihi ile ilgisi var. Naziler kopyalarını yasakladı ve yaktı Batı cephesinde her şey sakin “Hain” ve kesinlikle kahramanca olmayan savaş tasviri için. Remarque’ın hikayesi, öğretmeninin vatansever konuşmalarından ilham alan ve sınıfını gönüllü olarak cephede hizmet etmeye yönlendiren bir öğrenci olan Paul Bäumer’i takip ediyor. Ancak bu vatanseverlik coşkusu savaşın ilk gününde hayatta kalamaz. Ardından, savaşın dehşeti ve travmasının ve savaşan genç erkeklere hem fiziksel hem de psikolojik olarak verdiği bedelin acımasız ve şok edici derecede dürüst bir tasviri var.
Bu dehşeti yakalamak ve savaşın çok kahramanca olmayan bir sinemasal vizyonunu vermek, yönetmen Edward Berger’in yeni, Almanca uyarlamasında ana hedeflerinden biriydi. Batı cephesinde her şey sakin. 12 Eylül’de Toronto Film Festivali’nde prömiyer yapan filmin başrollerinde yeni gelen Felix Kammerer Bäumer, Albrecht Schuch (Sistem Kırıcı) silah arkadaşı Stanislaus Katczinsky ve yıldız Daniel Brühl olarak (Acele etmek, Soysuzlar Çetesi) savaşın son günlerinde ülkesinin teslim olmasını müzakere eden bir Alman diplomat olarak.
Batı cephesinde her şey sakin Almanya’nın En İyi Uluslararası Film kategorisinde 2023 Oscar’ları için resmi girişi seçildi. TIFF galasının ardından film, 29 Eylül’de Almanya’da, 14 Ekim’de İngiltere’de ve 7 Ekim’den itibaren New York’taki Paris Tiyatrosu’nda, ABD’de seçkin sinemalarda özel bir katılımın ardından, seçkin sinemalarda gösterime girecek. 14 Ekim’den itibaren 28 Ekim’de tüm dünyada Netflix’te.
neden yeniden Batı cephesinde her şey sakin ve neden şimdi?
Eh, kitabın ilk Almanca uyarlaması ve bu benim için büyük bir sebepti. Hepimizin yaptığı gibi çok sayıda Amerikan ve İngiliz filmi izliyorum ve ara sıra bir savaş filmi hatta savaş karşıtı bir film bile oluyor. Ve onları son derece eğlenceli buluyorum. Ama benim bakış açımı, bir Alman olarak sahip olduğum bakış açısını asla göstermediklerini hissediyorum. Ne Avrupa’yı faşizmden kurtaran Amerika’nın ne de kendi istekleri dışında saldırıya uğrayan ve savaşa çekilen, askerleri kesinlikle travmatize ve psikolojik olarak kırılmış, ancak kahramanlar olarak kutlanan İngiltere’nin değil, [where] savaş, toplumun kısmen gurur duyduğu bir şey olarak ulusal ruha giren bir olaydır. Bize göre ise tam tersi. Ulusal ruhumuzda suçluluk, korku, terör ve yıkımdan başka bir şey yoktur.
Ve bunun için kendimizi suçlamalıyız. Biri bize saldırmış gibi değil, bu bizim kendi hatamız. Bunun savaşa farklı bakmamızı sağladığını düşünüyorum. Bunda kahramanca bir şey yok, harika bir şey yok. Bu bakış açısını büyük büyükannem ve büyükbabamdan, büyükannem ve büyükbabamdan, ailemden miras aldım. Çocuklarım onu benden miras alacak ve onların çocukları onlardan alacak.
Yani bir Alman olarak savaş filmi yapmak, ona farklı bakmak demektir. Savaşta kahraman yoktur. Her ölüm korkunç bir ölümdür. Bu bakış açısını paylaşmanın diğer ülkeler için de ilginç olabileceğini düşündüm, savaşı farklı görebilecek ülkeler.
Tabii ki filmi yaptığımızda, Rusya’ya karşı bir savaş sürerken şu anda Avrupa’da neler olacağını tahmin edemezdik. Ama bir şekilde savaşın ne olduğunu unutup duruyoruz. Konu hiç eskimiyor. İşte bu yüzden şimdi bu filmi göstermenin tam zamanı.
Netflix’in izniyle
Kitap ve önceki uyarlamalar, tamamen siperlere, cephedeki savaşa odaklanıyor. Versiyonunuzda, Daniel Brühl’ün karakteri tarafından yönetilen Alman diplomatların Müttefiklerle bir barış anlaşması müzakere etmeye çalıştığına dair ikinci bir anlatı var. Bunu neden ekledin?
Kitap artık 100 yaşında. Savaş 100 yaşında. Bugün izleyiciler artık tarihsel bağlama sahip değiller. Kitabın ruhunu, özünü yakalamak için bu bağlamı sağlamanın önemli olduğunu düşündüm. Ayrıca hikayeyi tarihsel bir perspektife oturtmak. Çünkü Erich Ramirez Maria Remarque yazdığında Batı cephesinde her şey sakin, savaş bitmedi. İkinci Dünya Savaşı tam olarak orada başladı, birincisinin sonunda, o barış görüşmelerinde, Almanların yenilgisiyle, bunu yenemeyen, “Aslında kazandık ama teslim olmak zorunda kaldık” diyenler başladı. bize ihanet eden bu insanlardan. Erich Maria Remarque, 2. Dünya Savaşı’nın geleceğini bilmiyordu [he wrote the book in 1928] ama bu bağlamı eklemenin orijinal romanının ruhuna uygun olduğunu düşünüyorum. Bu korkunç muharebelerden, tüm bu yıkımlardan sonra, o zaman düşünülemez olan gerçek, 20 yıl sonra aynı insanların savaştığı başka bir savaşın olacağı.
Ekranda savaş tasviri görmeye o kadar alıştık ki Sam Mendes‘ 1917 hala birçok kişinin kafasında olacak. Bu hikayeyi anlatmak için yeni bir görsel stil bulmak sizin için ne kadar zor oldu?
Alman askerinin bu bakış açısını ele aldığımda, zor değildi. Çünkü bu yeni bir bakış açısı. Amerikan ve İngilizlerin savaşa bakış açısına sahibiz. Ama her nasılsa, bu savaşlara, bu yıkıma Alman bakış açısı daha önce görülmemişti. Görsel olarak nispeten özgür hissettim. Hiçbir şekilde kahraman olmayan bir kahramanımız var, sadece bize film boyunca rehberlik eden bir baş kahramanımız var.
Her görsel karar için, izleyiciyi ana karakter Paul Bäumer’in yerine koymak benim için önemliydi. Sanki onunla yaşıyormuşsun gibi fiziksel olarak somut bir his vermek istedim. Neredeyse fiziksel olarak hissetmek için. Kamerayla alınan her karar bu niyetle yönlendirildi. Her açı, her pozisyon. Paul Bäumer şu anda ne hissediyor? Yakalamak istediğimiz buydu.
@ReinerBajo/Netflix
Başlangıçta, Paul ile tanışmadan önceki ilk sahne, sanki seyirci savaş alanına koşuyormuş gibi tek bir çekim gibi yapılıyor. Daha sonra, Paul’ün içsel durumunu yansıtmak için daha fazla düzenleme veya daha bilinçli düzenleme kullandık. perspektifini alarak 1917biraz macera filmi gibi çekilmiş, iyi bir İngiliz yönetmen bunu yapabilir. Bir Alman yapamaz. Bir Alman filmi için bu yanlış bir yaklaşım olur.
Olağanüstü olduğunu hissettiğim bir sahne, ilk savaştan sonra, sonrasını, cesetlerin nasıl üst üste yığıldığını, üniformaların nasıl çıkarıldığını ve yıkanmak, onarılmak ve bir sonraki asker grubuna dağıtılmak üzere geri gönderildiğini gösterdiğiniz zamandı.
Bu aslında doğrudan romandan geliyor. Düşündüm: Erich Maria Remarque burada ne yapmaya çalışıyor? Ne demeye çalışıyor? Benim için bir nesil erkek çocuk savaşta nasıl harap oldu, eve döndüler ve artık oradaki insanlarla iletişim kuramadılar. Asker bu savaşta ruhunu kaybeder. Kendini korumak zorunda olduğu için sadece bir makine haline gelir. Savaşın mekanizması budur ve filmin hemen başında bu temayı görsel olarak oluşturmanın önemli olduğunu düşündüm. Kamyonların üzerine yığılmış, montaj hattında yıkanmış gibi duran üniformaları görüyorsunuz. Ve makine ilerlemeye devam ediyor, mezbahaya gönderilen yeni nesil erkek çocukları besliyor.
TIFF’in izniyle
Filmde Daniel Brühl de dahil olmak üzere birçok tanınmış Alman oyuncu var ama Paul Bäumer’i oynayan Felix Kammerer’i daha önce hiç görmemiştim. Onu nerede buldun?
Roman çok iyi biliniyor, gerçekten ikonik, bu yüzden seyircinin Paul Bäumer’in bu figürüne herhangi bir ön yargı olmadan gelmesi benim için önemliydi. Yeni birini, henüz keşfedilmemiş birini bulmak istedik. Felix Kammerer, Avusturya’da Burg Tiyatrosu’nda çalışan müthiş bir aktör. Avusturyalı. Şans eseri, filmin yapımcısının karısı da orada çalışıyor. Bana Felix’in bir fotoğrafını gönderdi ve şöyle düşündüm: Yüzü zaten çok eski moda ve çok klasik görünüyordu, çok saf ve çok masumdu. 3-4-5 ay daha alçıya devam ettik. 500 kadar genç oyuncu gördüm. Ve Felix’i tekrar tekrar davet ettik. Ve her seferinde daha da iyiye gitti, rolüne doğru büyüdü. Bir noktada, o olması gerektiği açıktı. Gerçek bir keşifti.
Keşiften bahsetmişken, Alman izleyiciler Bäumer’in yoldaşı Stanislaus Katczinsky’yi canlandıran Albrecht Schuch’u şuradan tanıyor: Sistem Kırıcı (2019) ve Berlin, Alexanderplatz (2020). Ancak bu film, onu uluslararası alanda fark ettiren film olabilir.
Henüz keşfedilmemiş olması biraz şaşırtıcı [by Hollywood]. Ama Albrecht her filminde dönüşüyor, her seferinde yeni bir keşif gibi. Onu zar zor tanıyorsun. Stanislaus’la birlikte bu performansla, bu dünyevi, patates yiyici tiple içeri girdi.
@ReinerBajo/Netflix
Bir savaş filminde uluslararası izleyicilerin Alman askerleriyle empati kurmasının zor olacağını düşünüyor musunuz?
Bu harika bir soru ve uzun zamandır onunla boğuştuğum bir soru. Kesinlikle bu filmin Almanların savaştaki eylemlerini mazur göstermek olarak anlaşılmasını istemiyorum, tam tersi. Ve insanların şunu düşünmesini istemiyorum: Ah şu zavallı askerlere bakın.
Almanya’da, belki diğer ülkelerden farklı olarak, kendi tarihimizi çok daha fazla eleştiririz. Tarihimize haklı olarak eleştirel bakar ve bir şekilde anlamaya, işlemeye çalışırız. Orduyu çok eleştiriyoruz. Şu anda, bu Ukrayna’daki savaşta sorunlara neden oluyor çünkü sadece başka bir ülkeye silah göndermek veya bir savaşa herhangi bir şekilde müdahale etmek Almanya’da oldukça tartışmalı. Herhangi bir ülkenin bu filmi Alman askerlerinin savaştaki eylemlerini mazeret olarak görmesi benim için korkunç olurdu.
Bu röportaj uzunluk ve netlik için düzenlendi.
Fragmana göz atın Batı cephesinde her şey sakin aşağıda.