Marvel’s Spider-Man Remastered PC İncelemesi – Olağanüstü Bir Oyunun Değerli Limanı

“Oyun deneyimlerimin” bazen istediğim kadar geniş olmadığının tamamen farkındayım. Eskiden bir noktada birden fazla konsolum vardı, ancak şimdi yalnızca Nintendo’nun konsollarına erişimim var. Sonra, birkaç ay öncesine kadar, çok eski olduğu için yüksek kaliteli oyunlar oynayabilecek bir bilgisayarım yoktu. Bir arkadaşım sayesinde bunu düzeltebildim, hem de tam zamanında. Sonunda bir oyun oynayabildiğim için, ilk çıktığında oynamayı çok isterdim. Bu Marvel’s Spider-Man Remastered İncelemesinin size söyleyeceği gibi, bu yola ve limana değdi.

Platform(lar): PC (İncelendi), PS4, PS5
Yayıncı(lar): Insomniac Games
Geliştiriciler: Sony Interactive Entertainment
Çıkış Tarihi: 12 Ağustos 2022

Evet, 4 yıllık bir oyunu bozduğumu biliyorum ama dürüstçe söyleyebilirim ki, bir iki şey dışında, bunca zaman arsa benim için bozulmadı, o yüzden oynamayanlara biraz saygı gösterelim’ Daha önce oynamadım, tamam mı?

Her neyse, hem 2018’de hem de şimdi nasıl olduğunu çok merak ediyordum. uykusuzluk oyunları Örümcek Adam’ı sadece modern bir oyun ortamına uyarlamakla kalmayacak, aynı zamanda üzerinde ne gibi bükülmeler yapacaklardı. Rocksteady’nin Batman Arkham serisiyle yaptığından farklı değil (ve evet, bu incelemede bu franchise ile çok sayıda karşılaştırma olacak). Memnuniyetle, yapabildikleri yerde hemen hemen her şeyi yaptılar ve dürüst olmak gerekirse, bunun şimdiye kadar anlatılmış en iyi Örümcek Adam hikayelerinden biri olduğunu söyleyecek kadar ileri giderdim.

Oyun, Örümcek Adam ile kariyerine çok iyi başlıyor, aslında sekiz yıl ve belirli yönlerden gösteriyor. En önemlisi, kötü adamlar listesinin çoğuyla dürüstçe yüzleşmesi (hepsi değil…), J. Jonah Jameson sayesinde belirli bir üne sahip olması ve yine de Yuri Watanabe’de belirli bir polisle yeterince güven inşa etmesi. işler düştüğünde arayın. Örneğin, oyunun başında, sonunda The Kingpin olarak bilinen Wilson Fisk’i devirmek için bir araya geliyorlar. Bu, oyuna başlamak için harika bir yoldur ve dövüş, web-sling vb. açısından oyunun mekaniğine en azından biraz alışmanıza yardımcı olur (her ikisi hakkında daha sonra!).

Ama yine, bu oyunun sadece başlangıcı. Ondan sonra Peter Parker ve Spider-Man’i büyük bir şekilde birbirine bağlayan gerçek olay örgüsü geliyor. Çünkü Peter Parker’ın hayatındaki çok önemli iki kişi, Martin Li (May Teyze’nin yardım ettiği hayır kurumlarını yöneten bir adam) ve Dr. Otto Octavius ​​(Pete’in akıl hocası ve bilim işindeki patronu), uzun bir yay boyunca, kendilerini sergileyecekler. iç karanlık ve bu süreçte neredeyse Peter’ı kırmak.

Bu, burada gerçekten keyif aldığım bir şey ve Batman/Bruce Wayne’in kişiliği nedeniyle Arkham oyunlarının tam olarak hak edemediği bir şey. Bu hikaye, Peter’ın birçok kez başını belaya sokan kişiliği, kalbi ve insanlara olan güveniyle doludur. Ama aynı zamanda onu oyuncuya o kadar sevdirir ki, siz, oyuncu olarak, onun yeterince acı çektiğini düşündüğünüz için incinmeyi bırakmasını ciddi olarak istersiniz. Ve bu oyunda çok acı çekiyor.

Cidden, bu oyunda Peter’ı nasıl mükemmel bir şekilde canlandırdıklarını anlatabilirim. Yuri Lowenthal onu baştan aşağı ustaca seslendiriyor. Şakaları nasıl kırdığı, MJ ve May Teyze gibi insanlarla nasıl etkileşim kurduğu, belirli sahnelerde aktardığı kalp kırıklığına kadar hepsi çok güzel. Ama sadece bu değil, Peter Parker’ın bazılarının sadece çizgi romanlarda gördüğü bir yanını gerçekten görüyoruz. Bu, Peter’ın bir fotoğrafçı olarak bilinmesine rağmen (oyunda birçok yönden referans veriyorlar), aynı zamanda mükemmel bir bilim adamı. Kendi takım elbiselerini, aletlerini vb. yapan kişi. Peter’ın bu yanını burada görmeyi çok sevdim ve umarım devamı ile devam eder (PS5 için Spider-Man 2).

Oyunun bir başka artısı da, Örümcek Adam ilminin belirli bölümlerine sadık kalmakta çok iyi olsa da, oyunu kendi haline getirmek için eğlenceli ve adil bir bekleyişle bazı şeyleri oynamış ve çarpıtmış olmasıdır. Peter’a Otto Octavius’un akıl hocalığı yapması gibi. May Teyze hayır işlerinde çok aktif. MJ araştırmacı bir muhabirdir. Norman Osborne, New York şehrinin belediye başkanıdır ve bu böyle devam eder. Bazıları tüm değişiklikleri beğenmeyebilir, ancak özellikle belirli ara sahneleri nasıl oynadıkları konusunda onları sağlıklı buldum.

Buna değinmek istiyorum çünkü bu oyun çok güzel ve bilgisayarımın onu en iyi ayarlarında bile oynatamadığından oldukça eminim. Şehir, karakterler, ara sahneler, özel efektler, kameranın bazı anları tasvir etme şekli, gözler için bir şölen oldu ve hepsini izlemekten çok mutlu oldum.

Bu Marvel’s Spider-Man Remastered İncelemesinde New York şehrinin kendisinden bahsetmemeyi ihmal etmiş olurum. Diğer oyunların aksine, burada New York şehrinin TÜMÜNÜ alıyoruz. Pekâlâ. Rand Industries’den (bkz: Iron Fist) Avengers Tower’a (görünüşe göre oyunda evde değiller…) ve diğer harika referanslara kadar her şeyi gördüğümüz için kesinlikle “Marvel Versiyonunu” alıyoruz. Ancak buradaki anahtar, tüm şehri baştan sona dolaşabilmenizdir ve bunu yapmak için bir yolculuktur. Ayrıca, şehir HAYATTA HİSSEDİYOR! J. Jonah Jameson’ın sahip olduğu podcast şovunu (Örümcek Adam iftiralarıyla dolu) duyacaksınız, polisten suçlarla ilgili çağrılar duyacaksınız ve bunu yapmak için alacağınız birçok yan görev var. ortalama bir insandan!

Pek çok insanın bu oyunda web-sling’in ne kadar “doğal” olduğundan bahsettiğini duydum ve bu doğru. Özellikle benim gibi klavyede çalıyorsanız ritminizi bulmanız gerekecek. Ancak bir kez yaptığınızda, etrafta dolaşmak, yüksek binalara çıkmak, hızlanan arabalara ayak uydurmak ve hatta daha fazla mesafe kat etmek için yüksekten uçmak kolaydır. Dürüst olmak gerekirse, sallanma mekaniğini çalıştırmanın ne kadar sürdüğünü merak ediyorum çünkü şehirde Örümcek Adam olarak dolaşmak gerçekten harika bir duyguydu.

Savaş mekaniği açısından en büyük Batman Arkham karşılaştırmalarının yapılabileceği yer burası. Çünkü serbest akışlı savaş sistemi burada, ancak daha iyisi ve daha kötüsü için Spider-Man’e uyarlandı. Bu durumda, Örümcek Adam Batman’den çok daha hızlıdır ve ağ atıcıları ve gadget’ları, Batman’in oyunlarında genellikle yaptığı ham güç ve sayaçlardan biraz daha fazla odak noktasıdır. Evet, Batman’in oyununda kullanabileceği pek çok alet olduğunu biliyorum…Ona geleceğim.

Ancak burada, burada kullanabileceğiniz tartışmasız çok daha fazla çeşitlilik ve çok yönlülük var. Çünkü Örümcek Adam düşmanları devirmek için havaya zıplayabilir ve sallanabilir, onları ağlarında yere veya duvarlara sabitleyebilir, düşmanlara zarar vermek için etrafa sallayabilir, vb. Ayrıca, onun birçok, MANY takım elbisesi var.

İkonik filmlerden nişlere ve sadece havalı görünenlere kadar, hem görsel hem de oyun açısından “tarzınıza” uyacak çok sayıda kıyafetiniz olacak. Çünkü bu takımların birçoğu size savaşta veya başka şekillerde yardımcı olabilecek yeteneklere sahiptir. Dürüst olmak gerekirse, oyun boyunca ana kostümü kullandım çünkü gücünü beğendim, ancak diğer kostümleri denemeye karar verdim.

Oyun ayrıca Sinister Six’in üçüncü perdesi olan kreşendoya kadar çok eğlenceliydi. Ama şehirde gördüğünüz her şeyi yapmak zorunda hissettiğiniz için sorun değil. Suçları durdurmak, hukuka aykırı olarak tutuklu mahkumları serbest bırakmak, kötü adamlarla dolu depolara baskın yapmak, bu oyunda ana hikayenin dışında yapılacak çok şey var. DLC’ye dokunmadan (ki yakında yapacağım…), bu oyuna 23 saat harcadım ve bazen, dürüstçe, sadece bazı yan görevleri ve görevleri yaparak ve ana hikayeye dokunmadan zamanın uçup gittiğini hissettim. , Bu gerçekten havalı.

Ve Yuri Lowenthal ile seslendirmeye değinirken, canlandırdıkları karakterlere gerçek bir hayat ve kişilik vererek bunu hayata geçiren diğerlerini övmek istiyorum. Bu oyun, ona ve Peter’ın şakalarına dayanarak May Teyze’nin en sevdiğim versiyonuna sahipti. Martin Li ve Otto Octavius ​​zaman zaman çok sempatik kötüler olarak ortaya çıktılar. Ve evet, hem JJJ hem de Norman Osborne tam bir gerizekalı gibi çıktılar. Harikaydı.

Ne yazık ki, bu Marvel’s Spider-Man Remastered İncelemesinde sevmediğim şeylerden bahsettiğim noktaya gelmeliyim. Çünkü bazı şeyler onu mükemmellikten alıkoydu, bence.

Aralarındaki anahtar, klavyedeki kontrol şemasıdır. Evet, oyun kumandasıyla değil klavyede oynadım. Ki eminim başka birçok insan da yapacaktır. Bu nedenle puanlarım geçerlidir. Kontrol şemasını beğeninize göre özelleştirebilseniz de, bazen kötü adamları alt etmek için doğru kombinasyonları ve hareketleri yapmak için biraz hatırlamam gerekiyormuş gibi hissettim. İlk zamanlarda, yeteneklerim “kaba” haydutları etkilemediği için birçok kez öldüm; bu yüzden onları alt etmek için belirli şeyler yapmak zorunda kaldım, ki bu ilk başta her zaman kolay olmadı.

Daha sonra, oyunun ilerleyen bölümlerinde, başında Silver Sable’ın bulunduğu paralı askerlerle savaşmak zorundasınız ve bazıları temel olarak yeteneklerinizin birkaçı dışında tümüne karşı bağışıktır ve tüm yeteneklerinizi ele alırken onları indirmeye çalışmak gerçekten can sıkıcıdır. Siz onlarla meşgulken roketatarlarla size ateş etmekten fazlasıyla mutlu olan “düzenli” kötü adamlar. Cidden, Sable Hapishanesi görevlerinden birinde mi? İşim o kadar uzun sürdü ki, işim bittiğinde gerçekten derin bir nefes alıyordum. Batman Arkham oyunlarında (Batmobile misyonları dışında, ama bunların berbat olduğunu hepimiz biliyoruz) hiç bunaltıcı bir duygu yaşamadım. Bir kontrol cihazıyla oynamanın daha iyi olduğunu duydum, ancak bu seçeneğim yoktu, bu yüzden deneyimim biraz acı çekti.

Ayrıca, oyunda bir sürü gadget edinirsiniz, ancak onları unutmak veya yükseltmeyi unutmak çok kolaydır ve Trip Mine gibi bazıları yalnızca belirli durumlarda faydalı hissetti. Üstelik bunları kullandığınızda hemen şarj olmuyorlar. Yani bir suçtan diğerine giderseniz, en iyi teçhizatınızdan mahrum kalacaksınız ve bu beni biraz hayal kırıklığına uğrattı.

Başkalarının yaşadığını bildiğim bir diğer sorun da Mary Jane/Miles yan görevleriydi. Açık olmak gerekirse, her ikisinin de oyunda nasıl tasvir edildiğini sevdim (az ya da çok), ancak “yürüme görevleri” zaman zaman üstesinden gelmek için gerçek acılardı. Özellikle de onları geçmek için “koruyucuları cezbetmeye” çalışmanız gerektiğinde. Her seferinde bir kez yapmak mı? Emin. Ama her ikisi için birden çok kez yapmak zorunda kaldık ve onlarla işimizi bitirmek için sabırsızlanıyordum.

Bunların en azı, Miles’ın Rhino’ya karşı görevi sırasındaydı, aslında tasarlanan yoldan gitmeden kötü adamdan kaçmanın bir yolunu buldum… ve bu beni takılıp kalmaya ve görevi yeniden başlatmak zorunda bırakmama neden oldu. Nereye gitmemi istediklerini bilmiyordum çünkü Miles olarak oynamaya alışık değildim ve bu yüzden üzerine tırmanabileceğim bir şey göremedim. Artı, her ikisinin de güçleri olmayan kendi “örümcek hislerine” sahip olması çok garip geldi. Ayrıca, Miles gerçek bir açıklaması olmayan süper bir hacker ve doğal olarak bunu oyunda kullanmak zorunda kaldınız… sadece onun bölümlerinde.

Bana göre oyunun akışını gerçekten bozdu.

Son olarak, bazı “patron dövüşleri” yutturmaca kadar yaşarken, diğerleri olmadı. Martin Li dövüşü zorlu ve güzeldi ve Dr. Ahtapot dövüşü birçok yönden kalp kırıcıydı. Ancak Uğursuz Altılı’nın diğer dört üyesiyle yapılan kavgalar bazı noktalarda yetersiz kalıyordu. Özellikle Rhino ve Scorpion, Örümcek Adam’ın mühürlediği bir nakliye konteynırı için tam anlamıyla savaştıklarında. Bir tür ezik. Oh, ve Sable, bir sahnede gerçek bir sebep olmaksızın “Seni öldüreceğim”den “Artık senden nefret etmiyorum”a geçmek bana tuhaf geldi.

Yine de, bu düşük puanlarla bile, bu Marvel’s Spider-Man Remastered İncelemesi yüksek bir notla bitecek. Çünkü bu oyun gerçekten inanılmaz. Baştan sona oynarken çok eğlendim; Oynamadığım zamanlarda, yapabileceğim zamana hazırlanıyordum.

Kelimenin tam anlamıyla bu oyunda kaybolacak ve yan görevleri yaparken, önemli noktaların fotoğraflarını çekerek, eşyaları ararken ve daha sonra kimin ve neyin ortaya çıktığına şaşırarak çok eğleneceksiniz, daha az puan genel olarak sadece biraz ağırlaştıracak. Umarım gelecek olan devam filmi de PC’de olur, böylece zevk alabilirim. Çünkü bu Insomniac’ın açılış salvosuysa… devam filmini yapmaya çalışacaklarını ne kadar büyük yapacaklarını hayal edebiliyor musunuz?

Öğrenmek için sabırsızlanıyorum.