NASA, insan inişi için ayın güney kutbunda 13 iniş alanı hedefliyor

NASA, insanları 1972’den bu yana ilk kez ay yüzeyine geri döndürecek olan gelecekteki Artemis III görevi için 13 potansiyel iniş alanı bulmak için aydınlık ve karanlık arasında hokkabazlık yaptı.

Seçimlerin anahtarı, güç ve termal koruma sağlamak için yeterli güneş ışığı ile yüzeyde 6 1/2 gün boyunca astronot ikilisini destekleyebilecek, aynı zamanda kraterlerin karanlık bölgelerine ve yakınlardaki dağlık arazilere erişim sağlayabilecek yerler bulabilmekti. Ay’ın potansiyel olarak su buzu tutabilecek güney kutbu.

Yaşamı sürdüren hava ve potansiyel yakıt sağlamak için bileşen oksijen ve hidrojen bileşiklerine ayrılabilen su buzu bulmak, ilk Artemis görevlerinin arkasındaki itici güç olmuştur.

Mürettebatsız Artemis I roketi, Kennedy Uzay Merkezi’ndeki fırlatma rampasında 29 Ağustos’ta potansiyel bir fırlatmayı bekliyor. Artemis II’nin 2024’te astronotlarla uçması planlanıyor, ancak sadece ayın yörüngesinde. Artemis III uçuşu 2025 için planlanıyor ve ilk kadın da dahil olmak üzere dört astronotundan ikisi, SpaceX’in Yıldız Gemisinin bir versiyonunu ay yüzeyine götürecek.

NASA’dan Artemis, “Bölgeler içindeki önerilen alanların birçoğu, ayın en eski bölümlerinden bazıları arasında yer alıyor ve kalıcı olarak gölgelenen bölgelerle birlikte, daha önce çalışılmamış ay materyalleri aracılığıyla ayın tarihi hakkında bilgi edinme fırsatı sunuyor” dedi. ay bilimi başkanı Sarah Noble.

13 sitenin her biri yaklaşık 9,3 mil x 9,3 mildir ve her site 328 fit yarıçaplı potansiyel iniş konumuna sahiptir. 13 potansiyel sitenin adı Faustini Rim A, Peak Near Shackleton, Connecting Ridge, Connecting Ridge Extension, de Gerlache Rim 1, de Gerlache Rim 2, de Gerlache-Kocher Masifi, Haworth, Malapert Masifi, Leibnitz Beta Plateau, Nobile Rim 1, Nobile Rim 2 ve Amundsen Rim.

Bu iniş noktaları, 1969-1972 yılları arasındaki Apollo misyonları sırasında altı insan iniş alanından çok uzakta.

Noble, “Bu, ayın yeni bir parçası. Hiç keşfetmediğimiz bir yer,” dedi. “Altı Apollo iniş alanının tamamı yakın tarafın bir nevi orta kısmındaydı. Ve şimdi antik jeolojik arazide tamamen farklı bir yere gidiyoruz.”

Noble, karanlık bölgelerinde su buzunun ayda nasıl hayatta kalabileceğini açıkladı.

“Kutuplar, oradaki aydınlatma koşulları nedeniyle benzersizdir ve aşırı aydınlatma koşulları, güneşin milyarlarca yıldır tam anlamıyla ulaşmadığı bu kraterlerin bazılarında gerçekten aşırı sıcaklıklara yol açar” dedi. “Ve güneş sistemindeki en soğuk yerlerden bazıları orada var. Ve bu soğuk tuzaklar, suyun ve diğer uçucu maddelerin kapana kısıldığına inandığımız yerler. Orası o kadar soğuk ki, ayın etrafında sıçrayan moleküller bu soğuk tuzaklardan birine sekiyor ve bir daha çıkamaz.”

Roketin Kennedy Uzay Merkezi’nden yılın hangi zamanında fırlatıldığına bağlı olarak bazıları diğerlerinden daha erişilebilir olacağından, yer seçimi fırlatma tarihine daha yakın olacak.

13’ü de Ay’ın güney kutbunun 6 derece yakınındadır ve bunların arasında NASA’nın çeşitli jeolojik özellikler olduğunu söylediği şeyler de vardır.

NASA’nın baş keşif bilimcisi Jacob Bleacher, “NASA’ya benzersiz çevresel koşullardan yararlanmak için ayın güney kutup bölgesine inme görevi verildi” dedi. “Ortalamadan daha fazla miktarda güneş ışığı sağlayan koşullar, bize güneş sistemimiz hakkında yeni sırları açığa çıkaracak uçucu modellere erişim sağlayan koşullar ve potansiyel olarak gelecekteki altyapının yerleştirilmesini desteklemeye yardımcı olabilecek değerli kaynaklar da sağlıyor.”

Direğin, yüzeyin güneşten sürekli ışık gördüğü yerleri, hiç ışık görmeyen yerlerden sadece birkaç mil uzakta olduğunu söyledi.

“Ortalama miktardan daha fazla miktarda ışığın bulunduğu konumların, enerji ve termal kontrol için ışıktan yararlanan sistemler tasarlamamızı sağladığını düşünüyorum” dedi. “Benzer şekilde kutuplara özgü konumlar ve kalıcı gölge, orada tutulan suya ve diğer uçucu maddelere erişim için fırsatlar sağlar. Güneş rüzgarı tarafından sıyrılmazlar.”

Siteler, NASA’nın Ay Keşif Yörünge Aracı da dahil olmak üzere onlarca yıllık gözlemleri birleştirerek seçildi. Bilim adamları ve mühendisler, en iyi seçenekleri belirlemeden önce önümüzdeki üç yıl içinde potansiyel alanları değerlendirmeye devam edecekler. Belirleyici faktörler arasında arazi eğimi, Dünya ile iletişim kolaylığı, aydınlatma koşulları ve Orion uzay aracının ve Starship iniş aracının yetenekleri gibi güvenli bir iniş için ihtiyaç vardır.

Artemis Kampanya Geliştirme Bölümü müdür yardımcısı Mark Kirasich, “Bu bölgeleri seçmek, Apollo’dan bu yana ilk kez insanları aya geri döndürmeye dev bir adım daha yakın olduğumuz anlamına geliyor” dedi. “Yaptığımızda, astronotlar daha önce insanlar tarafından keşfedilmemiş karanlık alanlara girerken ve gelecekteki uzun süreli konaklamalar için zemin hazırlarken, daha önce gelen hiçbir göreve benzemeyecek.”

2022 Orlando Sentinel.
Tribune Content Agency, LLC tarafından dağıtılmaktadır.