NASA’nın en uzun ömürlü görevi olan Voyager, uzayda 45 yıl kaydetti

NASA’nın ikiz Voyager sondaları, bazı yönlerden kendi dönemlerinin zaman kapsülleri haline geldi: Her biri veri kaydetmek için sekiz kanallı bir kaset çalar taşıyor, modern cep telefonlarından yaklaşık 3 milyon kat daha az belleğe sahipler ve verileri yaklaşık 38.000 kat daha yavaş iletiyorlar. 5G internet bağlantısından daha fazla.

Yine de Voyagers, uzay araştırmalarının en ileri noktasında yer almaya devam ediyor. NASA’nın Güney Kaliforniya’daki Jet Propulsion Laboratuvarı tarafından yönetilen ve işletilen bu araçlar, yıldızlararası uzayı, güneşimizin ve gezegenlerinin içinden geçtiği galaktik okyanusu keşfeden tek sondalardır.

Güneş ve gezegenler, güneşin manyetik alanı ve güneş rüzgarının dışa akışı (güneşten yüklü parçacıklar) tarafından oluşturulan koruyucu bir balon olan heliosferde bulunur. Bazıları uzak iki uzay aracından daha genç olan araştırmacılar, güneşimizin daha eksiksiz bir resmini ve heliosferin yıldızlararası uzay ile nasıl etkileşime girdiğini daha eksiksiz bir şekilde elde etmek için Voyager’ın gözlemlerini daha yeni görevlerden elde edilen verilerle birleştiriyor.

“Heliophysics misyon filosu, koronayı veya güneş atmosferinin en dış kısmını anlamaktan, güneşin etkilerini burada, Dünya’da, atmosferimizde ve yıldızlararası uzayda da dahil olmak üzere güneş sistemi boyunca incelemeye kadar güneşimiz hakkında paha biçilmez bilgiler sağlar. Washington’daki NASA Genel Merkezi’ndeki Heliofizik Bölümü direktörü Nicola Fox dedi. “Son 45 yılda, Voyager misyonları bu bilgiyi sağlamanın ayrılmaz bir parçası oldu ve güneşe ve onun etkisine dair anlayışımızı başka hiçbir uzay aracının yapamayacağı şekilde değiştirmeye yardımcı oldu.”

Voyager’lar aynı zamanda elçilerdir ve her biri Dünya’daki yaşamın görüntülerini, temel bilimsel ilkelerin diyagramlarını ve doğadan gelen sesleri, çeşitli dillerde selamlaşmaları ve müziği içeren sesleri içeren altın bir kayıt taşırlar. Altın kaplı kayıtlar, uzay sondalarıyla karşılaşabilecek herkes için kozmik bir “şişedeki mesaj” olarak hizmet ediyor. Altının uzayda bozunma ve kozmik radyasyon tarafından aşındırılması oranında, kayıtlar bir milyar yıldan fazla sürecek.

Beklentilerin ötesinde

Voyager 2 20 Ağustos 1977’de fırlatıldı, ardından 5 Eylül’de Voyager 1 geldi. Her iki sonda da Jüpiter ve Satürn’e gitti, Voyager 1 daha hızlı hareket etti ve onlara önce ulaştı. Birlikte, sondalar güneş sisteminin en büyük iki gezegeni ve uyduları hakkında çok şey ortaya çıkardı. Voyager 2 ayrıca Uranüs’e (1986’da) ve Neptün’e (1989’da) yakın uçan ilk ve tek uzay aracı oldu ve insanlığa bu uzak dünyaların olağanüstü görüşlerini ve içgörülerini sundu.

Voyager 2 bu uçuşları gerçekleştirirken, Voyager 1 heliosferin sınırına doğru yöneldi. 2012’de ondan çıktıktan sonra Voyager 1, heliosferin kozmik ışınların %70’ini veya patlayan yıldızların yarattığı enerjik parçacıkları engellediğini keşfetti. Voyager 2, gezegen araştırmalarını tamamladıktan sonra, 2018’de çıkarak heliosfer sınırına devam etti. İkiz uzay aracının bu bölgeden gelen birleşik verileri, heliosferin kesin şekli hakkında önceki teorilere meydan okudu.

Voyager’ın JPL’deki proje bilimcisi yardımcısı Linda Spilker, “Bugün, her iki Voyager da yıldızlararası uzayı keşfederken, insanlığa keşfedilmemiş bölgelerin gözlemlerini sağlıyorlar” dedi. “Bu, bir yıldızın, güneşimizin, heliosferimizin dışındaki parçacıklar ve manyetik alanlarla nasıl etkileşime girdiğini ilk kez doğrudan inceleyebildik, bilim adamlarının yıldızlar arasındaki yerel komşuluğu anlamalarına yardımcı oldu ve bu bölge hakkındaki bazı teorileri alt üst etti. ve gelecekteki görevler için önemli bilgiler sağlamak.”

uzun yolculuk

Yıllar geçtikçe, Voyager ekibi, bu tür olgun uzay aracını kullanmanın getirdiği zorlukların üstesinden gelmeye alıştı, bazen emekli meslektaşlarını uzmanlıkları için çağırdı veya on yıllar önce yazılmış belgeleri kazdı.

Her Voyager, elektriğe dönüştürülen ısıyı yayan plütonyum içeren bir radyoizotop termoelektrik jeneratörü tarafından çalıştırılır. Plütonyum bozundukça, ısı çıkışı azalır ve Voyager’lar elektrik kaybeder. Telafi etmek için ekip, hala çalışan aletleri uzayın dondurucu sıcaklıklarından koruyan ısıtıcılar da dahil olmak üzere, bir zamanlar gerekli görülen ve gerekli olmayan tüm sistemleri kapattı. 2019’dan beri ısıtıcılarını kapatan beş cihazın tümü, şimdiye kadar test edildikleri en düşük sıcaklıkların oldukça altında olmasına rağmen hala çalışıyor.

Son zamanlarda, Voyager 1, yerleşik sistemlerinden birinin durum bilgilerinin bozulmasına neden olan bir sorun yaşamaya başladı. Buna rağmen, sistem ve uzay aracı normal şekilde çalışmaya devam ediyor, bu da sorunun sistemin kendisinde değil durum verilerinin üretilmesinde olduğunu gösteriyor. Mühendislik ekibi sorunu çözmeye veya sorunu çözmenin bir yolunu bulmaya çalışırken, araştırma hala bilim gözlemlerini geri gönderiyor.

JPL’de Voyager proje yöneticisi Suzanne Dodd, “Voyagerlar, yeni nesil bilim insanlarına ve mühendislere ilham vererek harika keşifler yapmaya devam etti” dedi. “Görevin ne kadar süreceğini bilmiyoruz, ancak uzay aracının Dünya’dan uzaklaştıkça daha da bilimsel sürprizler sağlayacağından emin olabiliriz.”