Bilim adamları, birinin uzay çöpü tarafından öldürülme riskini hesaplıyor

Birinin gökten düşen uzay çöpü tarafından öldürülme şansı gülünç derecede küçük görünebilir. Sonuçta, yaralanma ve mal hasarı vakaları olmasına rağmen, böyle bir kazadan henüz kimse ölmedi. Ancak uzaya giderek artan sayıda uydu, roket ve sonda fırlattığımız düşünülürse, riski daha ciddiye almaya başlamamız gerekiyor mu?

Yeni bir çalışma, yayınlanan Doğa Astronomiönümüzdeki on yıl içinde düşen roket parçalarından kaynaklanan nedensellik olasılığını tahmin etti.

Her günün her dakikasında, uzaydan üzerimize enkaz yağıyor – neredeyse tamamen farkında olmadığımız bir tehlike. Asteroitlerden ve kuyruklu yıldızlardan gelen mikroskobik parçacıklar, atmosferin içinden geçerek fark edilmeden Dünya yüzeyine yerleşir ve her yıl yaklaşık 40.000 metrik tona kadar toz ekler.

Bu bizim için bir sorun olmasa da, bu tür enkazlar, yakın zamanda olduğu gibi uzay gemilerine zarar verebilir. James Webb uzay teleskobu için rapor edildi. Ara sıra, daha büyük bir örnek bir göktaşı olarak gelir ve belki de her 100 yılda bir, onlarca metre çapında bir vücut, bir krater kazmak için atmosferden geçmeyi başarır.

Ve -neyse ki çok nadiren- kilometrelik nesneler yüzeye çıkarak ölüme ve yıkıma neden olabilir – bugün Dünya’da dolaşan dinozorların eksikliğinin gösterdiği gibi. Bunlar, kontrolsüz varışları tahmin edilemeyen ve dünyaya az çok eşit olarak yayılan doğal uzay enkazlarının örnekleridir.

Ancak yeni çalışma, roket fırlatmaları ve uydularla ilişkili kullanılmış roket aşamaları gibi yapay uzay enkazının kontrolsüz gelişini araştırdı. Yazarlar, uzaydaki roket parçalarının eğimlerinin ve yörüngelerinin ve altındaki nüfus yoğunluğunun yanı sıra 30 yıllık geçmiş uydu verilerinin matematiksel modellemesini kullanarak, roket enkazının ve diğer uzay çöpü parçalarının Dünya’ya geri düştüklerinde nereye indiklerini tahmin ettiler. .

Önümüzdeki on yılda parçaların yeniden girme riskinin küçük ama önemli olduğunu buldular. Ancak bunun güney enlemlerinde kuzey enlemlerinden daha olasıdır. Aslında çalışma, roket gövdelerinin Endonezya’daki Jakarta, Bangladeş’teki Dakka veya Nijerya’daki Lagos enlemlerine ABD’deki New York, Çin’deki Pekin veya Rusya’daki Moskova’dakilerden yaklaşık üç kat daha fazla olduğunu tahmin ediyor.

Yazarlar ayrıca, kontrolsüz roket girişlerinin bir sonucu olarak önümüzdeki on yıl içinde bir “yaralı beklentisi” -insan hayatı için risk- hesapladılar. Her yeniden girişin on metrekarelik bir alana ölümcül enkaz yaydığını varsayarsak, önümüzdeki on yıl içinde ortalama %10’luk bir ölüm şansı olduğunu buldular.

Bugüne kadar, uydulardan ve roketlerden kaynaklanan enkazların Dünya yüzeyinde (veya atmosferde hava trafiğine) zarar verme potansiyeli ihmal edilebilir olarak kabul edildi. Çoğu çalışma bu tür uzay enkazından işlevini yitirmiş uyduların yörüngede oluşturduğu ve işleyen uyduların güvenli çalışmasını engelleyebilecek riske odaklanmışlardır. Kullanılmayan yakıt ve piller ayrıca yörüngede ek atık üreten patlamalara neden olur.

Ancak roket fırlatma işine girişlerin sayısı arttıkça -ve hükümetten özel teşebbüse geçtikçe- hem uzayda hem de Dünya’daki kazaların sayısının, örneğin roketin fırlatılışını takip eden kazaların sayısının artması kuvvetle muhtemeldir. Çin Uzun Mart 5b, da artacaktır. Yeni çalışma, %10 rakamının bu nedenle muhafazakar bir tahmin olduğu konusunda uyarıyor.

Ne yapılabilir

Enkazın yeniden girişini tamamen kontrol etmeyi mümkün kılan bir dizi teknoloji vardır, ancak bunların uygulanması pahalıdır. Örneğin, uzay aracı “pasifleştirilebilir”, bu sayede kullanılmayan enerji (yakıt veya piller gibi) uzay aracının ömrü sona erdiğinde depolanmak yerine harcanır.

Bir uydu için yörünge seçimi de enkaz üretme şansını azaltabilir. Eski bir uydu, yanacağı düşük Dünya yörüngesine hareket edecek şekilde programlanabilir.

Yeniden kullanılabilir roketler fırlatma girişimleri de var, örneğin, Uzay X gösterdi ve mavi kökenli Geliştiriliyor. Bunlar çok daha az döküntü oluşturur, ancak kontrollü bir şekilde Dünya’ya döndüklerinde boya ve metal talaşlarından bazıları olacaktır.

Birçok kurum riskleri ciddiye alır. Avrupa Uzay Ajansı bir misyon planlıyor uzay enkazını yakalamaya ve kaldırmaya çalışmak Birlikte dört kollu robot. BM, Dış Uzay İşleri Ofisi aracılığıyla bir dizi Uzay Enkazı Azaltma Yönergeleri olan 2010 yılında 2018 yılında güçlendirilmiş. Bununla birlikte, yeni çalışmanın arkasındaki yazarların işaret ettiği gibi, bunlar uluslararası hukuk değil kılavuzlardır ve azaltma faaliyetlerinin nasıl uygulanması veya kontrol edilmesi gerektiğine dair ayrıntılar vermezler.

Çalışma, ilerleyen teknolojilerin ve daha düşünceli görev tasarımının, uzay aracı enkazının kontrolsüz yeniden giriş oranını azaltacağını ve dünya genelinde tehlike riskini azaltacağını savunuyor. “Kontrolsüz roket gövdesi yeniden girişlerinin toplu bir eylem sorunu oluşturduğunu; çözümler olduğunu, ancak her fırlatma devletinin bunları benimsemesi gerektiğini” belirtiyor.

Ozon tabakasına zarar veren kloroflorkarbon kimyasallarını yasaklama anlaşmasının gösterdiği gibi, hükümetlerin birlikte hareket etme zorunluluğu benzeri görülmemiş bir şey değil. Ancak, ne yazık ki, bu tür bir eylem genellikle harekete geçmeden önce kuzey yarımküre için önemli sonuçları olan büyük bir olayı gerektirir. Ve uluslararası protokol ve sözleşmelerdeki değişiklikler zaman alır.

5 yıl sonra 70 yıl olacak ilk uydunun fırlatılması uzayın içine. Tüm BM devletleri tarafından onaylanan, uzay enkazı hakkında güçlendirilmiş ve zorunlu bir uluslararası anlaşma ile işaretlenebilseydi, bu olay için uygun bir kutlama olurdu. Nihayetinde, tüm uluslar böyle bir anlaşmadan yararlanacaktır.

Bu makale şuradan yeniden yayınlandı: Konuşma Creative Commons lisansı altında. Okumak orijinal makale.