Korku türü bugünlerde harika bir yerde ve Hayır yönetmen Jordan Peele’nin bu başarıda çok payı var.
Peele, son beş yılda, her biri belirli bir korku alt türü üzerine yıkıcı, çarpık bir dönüş olan üç film yönetti. İlk yönetmenlik denemesi, 2017’ler Çıkmaksistemik ırkçılığın fazlasıyla gerçek terörüne batmış Hitchcock-vari bir gerilim filmiydi. biz bir ev işgali slasher’ına sarılmış bir yabancı düşmanlığı ve ayrıcalığı araştırmasıydı.
ile birlikte HayırPeele, güçlü sembolizm, güçlü korkular ve oyuncu kadrosundan muazzam performanslarla dolu bir dünya dışı terör hikayesi sunarak türün bilimkurgu köşesine dalıyor.
Peele’nin yazıp yönettiği, Hayır oyuncu kadrosu Çıkmak Yıldız Daniel Kaluuya ve Keke Palmer, 1878 kısa filminde tasvir edilen jokeyin soyundan sırasıyla kardeşler OJ ve Emerald Haywood olarak Hareket Halindeki At, bir sinema filminin en eski örneklerinden biri olarak kabul edilir. Haywood’lar şimdi atları filmlerde görünmeleri için eğittikleri bir çiftliği yönetiyorlar, ancak babaları bir uçaktan düşen enkaz tarafından gizemli bir şekilde öldürüldükten sonra çiftlik borca giriyor. Çiftin sorunları, bir dizi atın kaybolması ve onları, çeşitli gizemlere ve kendi mali sıkıntılarına cevap verebilecek, bölgenin üzerinde uçan garip, havadaki bir nesneyi keşfetmeye yönlendiren bir dizi garip olayla daha da artar.
beğenmek Çıkmak ve biz ondan önce, Hayır hikayenin karakterlerini mümkün olduğunca nereye götürdüğü hakkında çok az şey bilen, bozulmamış en iyi deneyimlenen bir film. Peele, alışılmış bir hikayeyi beklenenden çok daha derin ve düşündürücü bir şeye dönüştüren, tanıdık olanı taze, beklenmedik şekillerde değiştirme ustasıdır. Hayır bu trendi sürdürüyor ve yalnızca geleneksel bilimkurgu korku mecazlarına sahip oyuncaklar değil, aynı zamanda onları izlemek için tamamen yeni bir mercek sunuyor. Haywood’un çilesine tamamen tatmin edici bir sonuç vermesine rağmen, krediler yuvarlandıktan çok sonra düşünmeden edemeyeceğiniz bir hikaye.
Hem babası hem de yetiştirdiği ve eğittiği atlar tarafından öğretilen dersler aracılığıyla her deneyimi filtreleyen, dünyadan bıkmış bir çiftçinin oğlunu canlandıran Kaluuya, oyunun itici gücüdür. Hayır, çoğu zaman sözleri ve eylemleriyle olduğu kadar gözleriyle de aktarır. Onu gün ışığına çıkardıktan sonra ÇıkmakPeele, Kaluuya’nın bir sahneye ne kadar kattığını ve her bir parçasını yakalamak için kamerayı nasıl kullanacağını açıkça biliyor. Performansı, filmdeki kalbin, korkunun ve kahramanlığın çoğunun aracıdır ve Kaluuya, hepsini onu izlemeyi çok büyüleyici kılan nüans ve yetenekle ele alır.
Palmer ayrıca unutulmaz bir performans sergiliyor. Hayır, OJ’nin her engelde fırsat gören ve OJ’yi konfor alanının dışına iten lapa lapa ama sadık kız kardeşini canlandırıyor. Karakterinin başından itibaren korkusuzluğu, bu türden filmlerde sık sık görmediğimiz bir şeydir (genellikle tahmin edilebileceği gibi aptal karakterlerle doludur ve tahmin edilebileceği gibi aptalca kararlar verir) nasıl tepki vereceğinden ya da kendisini ve kardeşini hangi beklenmedik yöne iteceğinden oldukça emindir.
süre Hayır katartik, sinematik gösteriyle noktalanan alaycı anlarla dolu uzaylılarla karşılaşma hikayesine Spielberg benzeri bir yaklaşım getiriyor, aynı zamanda M. Night Shyamalan’ın 2002 dünya dışı-korku filmini kutuplaştırıyor. işaretler bazen.
beğenmek İşaretler, Hayır genellikle Peele’nin filmlerinde kullandığından daha ağır bir el ile sembolizm, önceden haber verme ve kendi mitolojisine geri çağrılarla katmanlanmıştır. Görünüşe göre küçük arsa noktaları, karakterlerin hayatta kalmasının anahtarı olan önemli vahiyleri sunmak için büyük şekillerde geri geliyor, OJ, örneğin babasının atları eğitme konusundaki derslerinde sıklıkla çok özel, uzaylılara uygulanabilir bir bilgelik buluyor. Filmde her şeyin kasıtlı ve önemli olduğu duygusu – her şarkı, her kelime, her set dekorasyonu parçası – büyük önem taşıyor. Hayırve filmin birden fazla, dikkatle izlenmesi fikrini çekici kılan türden bir deneyim yaratır.
Hayır filmden çok daha akıllı işaretlerbununla birlikte, karakterlerinin karşılaştıkları gizemler ve varlık hakkında muhtemelen ne bilebileceklerini dikkatli ve temkinli bir şekilde ele almasından, bu karşılaşmaların tasvir edilme biçimine ve eylemlerini şekillendiren deneyimlere kadar. Adından da anlaşılacağı gibi, korkunç bir şeyle karşılaşıldığında ters yönde olabildiğince hızlı koşma eğilimi güçlüdür ve karakterlerin filmin finalinde bulundukları yere ulaşmak için izledikleri yol – ve aldıkları kararlar – kazanılmış ve kazanılmış hissettirir. o noktaya kadar onlar hakkında öğrendiğimiz her şey tarafından destekleniyor.
Film ayrıca uzun süredir beyaz perdede gördüğümüz uhrevi varlıkların en büyüleyici tanımlarından birini sunuyor (muhtemelen 2016’dan beri). varış) ve konu dünya dışı yaşam formları olarak (en azından bu noktada) bilinemez bir şey sunmaya geldiğinde, kutunun dışında düşünmenin önemine dair büyük bir hatırlatma sunuyor.
Peele kesinlikle kendisi için yüksek bir çıta belirledi Çıkmakama bir şekilde yönettiği her filmde bunu yükseltmeyi başarıyor. Hayır aynı ince, psikolojik terörü sunmuyor Çıkmak ya da rahatsız edici, kapınızın dışındaki katil korkuları biz, ve bunun yerine Peele’nin aynı filmi tekrar tekrar yapmakla ilgilenmediğini açıkça ortaya koyuyor. Üçüncü filmi, merak ve tehlikeyi zaman zaman bir yaz destek direği gibi hissettirecek şekilde harmanlıyor – özellikle de bazı muhteşem sinematik anlarıyla – ama yine de filmlerinin imzası haline gelen yavaş yavaş sürünen korku hissini koruyor, teşekkürler Peele’nin eşsiz vizyonuna ve Hayıryetenekli oyuncu kadrosu.
Jordan Peele’nin yazıp yönettiği, Hayır dır-dir şimdi sinemalarda.