“C’est moi le şef”, Colorado’daki orta sınıf bir Amerikan ailesinin günlük yaşamını anlatan Disney+’da mevcut olan bir sitcom’dur. Mike – baba – bir spor malzemeleri şirketinde pazarlama müdürüdür. Ne yazık ki patronu Ed ona dünyanın sonundaki maceralardan vazgeçmesi gerektiğini söyler. Karşılığında, sitede bir vlog açmayı teklif ediyor.
Baba vızıltı yapar
Ellili yaşlarındaki insanları ve daha büyük yaş gruplarının diğer temsilcilerini dijital geri zekalılar olarak sunmayı seviyoruz. Dizide, aksine, Mike Web’de nasıl vızıltı yaratılacağını anladığını gösteriyor. Her şey yolunda: siyaset – Obama şeytanın kendisi – çifti, ailesi, işi, ancak mağazasının avcılığını, balıkçılığını, kampını ve atış eşyalarını tanıtmayı başararak.
Kısacası, eğer böyle ifade ederseniz, Mike erken bir etkileyiciydi. Dizi, Obama döneminde açıkça Cumhuriyet yanlısı bir önyargıyı ele alıyor. Sıra dışı bir şey yok: Colorado’dayız ve bir kadın doktor olan Doktor Quinn’den beri zihniyetler geniş banttan daha yavaş gelişti. İlk bakışta bir tür gerici gönül rahatlığı var ama bunu a priori aşmamız gerekiyor. Gerçekten de, kazdığınızda, ilk katmanın belirli gelişmeleri ve aynı zamanda hassasiyetleri vurgulamak için kullanıldığını fark ediyorsunuz.
Yazarlar, özellikle Amerikan Cumhuriyetçi ailesinin ideal temsilinden binlerce mil uzakta olan karakterleri diziye dahil ederek, dizide Amerikan Cumhuriyetçilerini sarsmaktan çok eğlendiler. Bu, dizinin neden işe yaradığını açıklıyor.
İnsani ve Sıradan Zorluklar
İlk zorluk: hamile bir genci yönetmek. Ailenin en büyüğü Kristin, lise mezuniyet balosundan sonra hamile kaldı. Okumak yerine çocuğu tutar, küçük Boyd ve erkek arkadaşı ortadan kaybolur. Daha sonra, biraz daha olgun bir şekilde yeniden ortaya çıkıyor. Mike hemen tüfeğini çekmiyor ve damadı Ryan’ın liberal tarafından – sosyalist anlamak için – bıkmış olsa bile, sonunda buna bağlı kalıyor ve hatta bazen onunla aynı fikirde. Açıkçası, herhangi bir Amerikan aile dizisinde olduğu gibi, istenmeyen bir hamilelik sona erdirilir, ancak bir sitcomda olduğumuz için, dünyanın en iyisinde her şey yolunda.
Ortada Mandy var. Ona kadar saymakta zorlanan oldukça dağınık beyinli, Web’de bir moda işi kurmayı ve büyütmeyi başarır. Yolda, Mike’ın çalıştığı mağazanın bir çalışanına, kendisi kadar şaşkın olan sevimli Kyle’a aşık olur. Biri bu ikisinin gerçek dünyada nasıl hayatta kalabileceğini merak ediyor, ama sonra yine işe yarıyor. Mike’ın Mandy’ye işini Web’de başarılı kılmak için verdiği tavsiyenin anlamsız olmadığını ve şu an gelişmekte olan girişimcilerimiz için ilham verici olabileceğini de belirtmek gerekir.
Son olarak, ailenin oğluna biraz benzeyen en küçüğü Havva’ya sahibiz. Mandy rimel olmadan yaşayamaz – ve onu anlıyoruz – en küçüğü liseye başladığında kelimenin tam anlamıyla bir elbisenin ne olduğunu keşfeder. Bu düzeyde artık kültürlerin değil, galaksilerin çatışması söz konusudur. Asker olmak ister ama planları istediği gibi gitmez.
Siyasi hiciv
Politika konuşmayı seven ama oy vermeyi unutan Fransızların aksine, Amerikalılar temelde politize değildir. Futbol sezonunun izlenmesini seçmen kartının eşdeğerine şartlandırsaydık, çekimserliği 25 puan düşürürdük. Bush Junior yıllarından itibaren, aile sitcom’ları da dahil olmak üzere, dizilerde iç politikaya yapılan bazı referansların geliştiğini görmeye başladık. Ancak, senaristlerin çizgiyi büyütmeye karar vermeleri, sonunda Barack Obama’nın görevlerinden oldu.
Empire’da, bir tür mesih olarak sunulan Obama yanlısı versiyonumuz var, ama o değildi ve ben patronum, şeytan gibi, tüm Amerikan talihsizliklerinin kaynağı, ki o da değildi. Ayrıca, hedefin bu olması veya açıkça ifade edilmemesine rağmen, Amerikalıların Trump’a nasıl oy verebildiğini anlıyoruz. Bunun kronolojik olarak saçma bir analiz olduğu söylenecektir.
Dizide canlandırılan ailenin gerçek bir zorluğu yok. Başlarının üstünde güzel bir çatıları var, şirin bir bölgede yaşıyorlar, sağlıkları iyi, çocuklar eğitim görebiliyor, ebeveynleri gibi, beyaz ve Protestanlar. Sosyal bir balonun içine hapsolmuşlar, aynı zamanda iyi bir Amerikalının vatansever ve çalışkan bir Amerikalı olduğunu savunan ideolojik bir balona da kilitlenmiş durumdalar. Geçimini doğru dürüst kazanamayan tembeldir. Trump’a oy veren bu Amerikalılara istediğimiz kadar gülebiliriz, ancak Fransa’da aşırı sağa oy veren “kuzenlerimiz” var, çünkü çalışıyorlar ve herhangi bir yardıma hakları yok. . Dizi, Trump’ın Beyaz Saray’a gelmesiyle sona erdi. Bu yüzden izlemesi ilginç: entelektüel bir yolculuk gösteriyor.
SEO ipuçları
Dedik ki: Mike vlog’unu hem günlük hayatı yakalamak hem de aksesuar satmak için kullanıyor. Özellikle YouTube’da yeniyseniz, not almaktan çekinmeyin. Örneğin, balık tutmaktan bahsettiğinde, web sitesinin derisini görüyoruz ve konuşurken bir balık kıpırdamaya başlıyor.
Videoların başında Mike’ı yakınlaştırıyoruz ve yavaş yavaş sitenin ana sayfasını görmek için geri çekiliyoruz, bu da bahsettiği ürünlerin yan tarafına gömülü reklamları görmemizi sağlıyor. Eskizleri öyle bir şekilde getirilmiş ki, bize kamp çadırları, av bıçakları, silahlar vb. hakkında konuşmasını çok doğal buluyoruz. Kendi pazarlaması için seçilecek bazı harika fikirler var ve tek başına bunun için bakmaya değer.
Ancak, bir kez olsun, bir Amerikan dizisi Fransızlardan ve özellikle Basklardan iyi konuşuyor. Mike’ın patronu Baskça, bu da bölümlerde oldukça güzel mizahi sahnelere yol açıyor. Cumhuriyetçi Amerikalıların ağzında -Irak’taki savaş dışında- Fransızları iyi anlatan bir Amerikan dizisinin hala çok yaygın olmadığı kabul edilecektir. En küçüğü, dizinin bazı konuk yıldızlarını tanımayacak ve bu oldukça normal. Satırlarının yazarı herkesi tanımıyordu. Hikayenin ahlaki: daha fazla televizyon ve Parlamento’da daha az oturma. Ama asıl konuya gelelim: Patron benim! çocuklarla birlikte izlenebilecek, cinsel ya da skatolojik şakalar içermeyen iyi bir aile sitcomudur. Yani bir Disney+ abonesiyseniz, Mike’a ve renkli kabilesine bir şans verin.