Başıboş inceleme – kayıp bir kedi siberpunk devrimcisi olur

Başıboş incelememiz, BlueTwelve Studio’nun 2020’de duyurulmasından bu yana mütevazı bağımsız kedi oyununu çevreleyen hype’ın kabul edilmesiyle başlıyor. Önerme basit ama zorlayıcı: Asi bir kedi, robotların yaşadığı bir yeraltı şehrinin duvarları arasında sıkışıp kalıyor. Kolonisi ile yeniden bir araya gelmek için şehirde yolculuk etmeli, ilkel platform bulmacalarını çözmeli ve ilerledikçe bu anlatı odaklı deneyimin kalbindeki gizemi çözmelidir. Günde on iki saat uyuyan bir yaratık için uzun bir emir.

BlueTwelve Studio’nun sizi başarılı kılmak için büyük çaba sarf ettiği hemen anlaşılıyor. hissetmek kedi olarak oynuyormuşsun gibi. Gerçek kedi tarzında, yüzeylere sıçrayabilir ve nesneleri fırlatabilir, her türlü döşemeyi yırtabilir ve sadece bir patinizle dürterek boya tenekelerini devirebilirsiniz. Bu kedilerin kendine has özellikleri bir bakıma aptalca. meli olabilir, ancak aynı zamanda kendi başlarına mekanik olarak da işlev görürler. Miyavlama, düşmanları kilit konumlardan uzaklaştırır ve kapıları pençelemek veya perdelik asmak, gizli alanlara erişmenizi sağlar. Stray’in daha sessiz anlarında, bir kedi uykusu için atılan bir yastık yığınına kıvrılabilirsiniz – ve hatta yeterli zaman geçtiğinde bunun için ödüllendirileceksiniz.

Tamam, bu sonuncusu teknik olarak bir tamirci değil, ama dır-dir Çok tatlı.

BlueTwelve Studio, küçük boyutlu kahramanı tüm senaryolara uygun animasyonlarla hazırlamış olabilir, ancak Walled City’deki her şeyle tam olarak etkileşim kurmak için genellikle robot arkadaşınızı aramanız gerekir. Sokak köpeğinin sırt çantasında bulunan B-12, eşyaları toplayabilir, terminalleri hackleyebilir ve robot dilini… kedi diline çevirebilir. Bununla birlikte, B-12 sadece bir araç değil – onlar kendi başlarına bir karakter. Çözülmesi gereken kendi gizemleri var ve özerklikleri oyunun mekaniğine yansıyor; B-12’den ayrılırsanız, Stray’in oynanışıyla bu kaybı keskin bir şekilde hissedeceksiniz.

Stray’s Walled City’nin bir şehir olmadığını öğrenmek bazılarını hayal kırıklığına uğratabilir. Baştan sona dünyayı aç. Bunun yerine, Stray’in on iki bölümü, her biri kendi ruh haline ve robotik toplum sınıfına sahip, şehrin farklı bir yerinde geçiyor. Ancak bu yaklaşımla birlikte odaklanma ve iyileştirme gelir; İçerideki her şeyin, Walled City’deki yolculuğu mümkün olduğunca sürükleyici hale getirme niyetiyle, kedi keşif ve deney ruhunun tamamı göz önünde bulundurularak yerleştirildiği açıktır.

Bu küratörlük özellikle Stray’in istisnai olan çevresel tabelalarında belirgindir. Fenerler ve acil durum ışıkları, bir sonraki nereye gideceğinizi size bildirmek için neon bir parıltı yayacak ve reklam panolarında süslenmiş oklar genellikle dünyanın dört bir yanına dağılmış birçok koleksiyondan birini işaret edecektir. Neyse ki, işaretler herhangi bir şehir manzarasının doğal bir parçasıdır ve Surlu Şehir görsel olarak o kadar meşguldür ki bu yönler nadiren ağır gelir. Bunun yerine, bilinçaltı düzeyde ilgi noktalarına nazikçe yönlendirilirsiniz.

İlk bakışta sadece paslı kovalar gibi görünseler de, Walled City sakinleri hem tuhaf hem de çarpıcı bir şekilde insandır. Çiçekli balıkçı şapkaları takarlar ve kendilerini battaniyelere sararlar. Oyunun yan görevlerinin çoğu, onları birbirine bağlayan aile bağlarını keşfediyor: sadece Büyükanne olarak bilinen bir robot, boş zamanlarında yünlü şeyler örüyor; bir diğeri, bir barda kendini destekleyerek babasının kaybının yasını tutuyor. Walled City’nin sınırları içinde, robotlar insan duygularını ve toplumsal yapıları taklit ederek, Stray’in anlatısının kalbinde temayı oluşturuyor.

Küçük bir turuncu tehdit olarak oynamanın basit sevincinin ardında gizlenen, kendi hatalarımızı düzeltemememiz de dahil olmak üzere insanlığın en iyi ve en kötü yönlerini yansıtan otantik bir siberpunk anlatı. Walled City neon ve aynı zamanda çok miktarda döküntü ile sırılsıklam. Kurumsal atık yönetimi şirketi Neco Corp’un logosu şehrin dört bir yanına işlenmiş. Sloganları – “Çöp için endişelenme, Neco Corp her şeyin icabına bakar!” – atılmış bira şişeleri, teneke kutular ve çöp torbaları üzerine torbalarla dolup taşan bir dünyada halkalar boş. Stray’in ilerleyişi, Walled City’nin kalbindeki karanlık gizem ortaya çıkarken, distopik korkuya şok edici bir iniş içeriyor.

Stray’in dinamik film müziğinden de ayrıca bahsetmek gerekir. Bu, sırayla hafifçe iyimser ve aniden rahatsız edici olan eterik sentez ile karakterize edilen görselleri kadar oyunun atmosferinin bir parçasıdır. Walled City’nin gizemini ortaya çıkarmak için yeni bir öğe veya ipucu almak, genellikle anlatıdaki paralel değişimi, entrika, yaramazlık veya tehdide yönelik olsun, ustaca yakalayan başka bir parçaya kesintisiz bir geçişi tetikler.

Başıboş, Annapurna Interactive’in kapağındaki bir başka altın tüydür ve yayınladıkları oyunlardan beklediğimiz şeyi özetler: Duygusal ve düşündürücü bir öze sahip, son derece cilalı, anlatı odaklı bir deneyim. Kahramanı seçimi hilekarlıktan ziyade ciddi hissettiriyor ve dünyası kendi içinde zorlayıcı bir karakter. Belki daha da önemlisi, Stray şu soruyu gündeme getiren BlueTwelve Studio için göze çarpan bir ilk gezi: sırada ne var?