Kredi: Unsplash/CC0 Public Domain

Yaklaşık 4,4 milyar yıl önce, ilk güneş sistemi, devasa asteroitler ve kuyruklu yıldızlar ve daha sonra, daha küçük kayalar ve galaktik enkaz, ayı ve diğer bebek karasal cisimleri dövdüğü için bir uzay kaya yakartopu oyununa benziyordu. Bu dönem yaklaşık 3,8 milyar yıl önce sona erdi. Ay’da, bu çalkantılı zaman, geride çok kraterli bir yüz ve çatlak ve gözenekli bir kabuk bıraktı.

Şimdi MIT bilim adamları, yüzeyin çok altına ulaşan ay kabuğunun gözenekliliğinin, ayın bombardıman tarihi hakkında çok şey ortaya çıkarabileceğini keşfettiler.

ortaya çıkan bir çalışmada Doğa Jeolojisi, ekip simülasyonlar yoluyla, bombardıman döneminin başlarında, ayın oldukça gözenekli olduğunu gösterdi – neredeyse ponza taşının üçte biri kadar gözenekli. Bu yüksek gözeneklilik, muhtemelen, kabuğun çoğunu parçalayan erken, büyük etkilerin bir sonucuydu.

Bilim adamları, sürekli bir darbe saldırısının yavaş yavaş gözeneklilik oluşturacağını varsaydılar. Ancak şaşırtıcı bir şekilde, ekip, neredeyse tüm gözenekliliğin bu büyük darbelerle hızla oluştuğunu ve daha küçük çarpmaların devam eden saldırısının aslında yüzeyini sıkıştırdığını buldu. Bu daha sonra, daha küçük etkiler, ayın bazı mevcut çatlaklarını ve hatalarını sıkıştırmak ve sıkıştırmak için hareket etti.

Araştırmacılar, simülasyonlarından, ayın yüzeyde görülebileceği gibi iki kat daha fazla çarpma yaşadığını da tahmin ettiler. Bu tahmin, diğerlerinin varsaydığından daha düşüktür.

MIT’nin Dünya Departmanında araştırma bilimcisi olan ortak yazar Jason Soderblom, “Önceki tahminler bu sayıyı çok daha yüksek, yüzeyde gördüğümüz etkilerin 10 katı kadar, ve daha az etki olduğunu tahmin ediyoruz” diyor. , Atmosfer ve Gezegen Bilimleri (EAPS). “Bu önemli çünkü bu, asteroitler ve kuyruklu yıldızlar gibi çarpmaların aya ve karasal cisimlere getirdiği toplam malzemeyi sınırlar ve güneş sistemi boyunca gezegenlerin oluşumu ve evrimi üzerinde kısıtlamalar getirir.”

Çalışmanın baş yazarı, Purdue Üniversitesi ve Auburn Üniversitesi’ndeki ortak çalışanlarla birlikte EAPS doktora sonrası Ya Huei Huang’dır.

gözenekli bir kayıt

Takımın yeni çalışmasında, araştırmacılar ayın değişen gözenekliliğini izlemeye ve yüzeyinde meydana gelen çarpma sayısını tahmin etmek için yüzeyin altındaki bu değişiklikleri kullanmaya çalıştılar.

Soderblom, “Ayın o kadar bombalandığını biliyoruz ki, yüzeyde gördüklerimiz artık ayın sahip olduğu her etkinin bir kaydı değil, çünkü bir noktada etkiler önceki etkileri siliyor” diyor. “Bulduğumuz şey, çarpmaların kabukta gözeneklilik yaratma şeklinin yok edilmemesi ve bu bize ayın maruz kaldığı toplam çarpma sayısı üzerinde daha iyi bir kısıtlama sağlayabilir.”

Ekip, ayın gözenekliliğinin evrimini izlemek için, NASA’nın Yerçekimi Kurtarma ve İç Laboratuvarı veya yüzey yerçekimini hassas bir şekilde haritalamak için ayın etrafında ikiz uzay aracını başlatan MIT tarafından tasarlanmış bir görev olan GRAIL tarafından alınan ölçümlere baktı.

Araştırmacılar, görevin yerçekimi haritalarını, ayın altındaki kabuğun yoğunluğunun ayrıntılı haritalarına dönüştürdü. Bu yoğunluk haritalarından bilim adamları, ay kabuğundaki mevcut gözenekliliği de haritalayabildiler. Bu haritalar, en genç kraterleri çevreleyen bölgelerin oldukça gözenekli olduğunu, daha az gözenekli bölgelerin ise daha yaşlı kraterleri çevrelediğini gösteriyor.

krater kronolojisi

Huang, Soderblom ve meslektaşları, yeni çalışmalarında, önce büyük, sonra daha küçük çarpmalarla bombardıman edildiğinde, ayın gözenekliliğinin nasıl değiştiğini simüle etmeye çalıştılar. Simülasyonlarına, ay yüzeyindeki en büyük 77 kraterin yaşını, boyutunu ve konumunu ve her bir kraterin mevcut günlük gözenekliliğinin GRAIL’den türetilen tahminlerini dahil ettiler. Simülasyon, aydaki en eski etki havzasından en genç etki havzasına kadar bilinen tüm havzaları içerir ve yaşları 4,3 milyar ile 3,8 milyar yıl arasındadır.

Ekip, simülasyonları için, Ay’ın ağır bombardımanının ilk aşamalarında ayın ilk gözenekliliğini temsil etmek için bir başlangıç ​​noktası olarak günümüzün en yüksek gözenekliliğine sahip en genç kraterleri kullandı. Erken aşamalarda oluşan daha eski kraterlerin oldukça gözenekli olarak başlayacağını, ancak zamanla ilk gözenekliliklerini sıkıştıran ve azaltan daha fazla etkiye maruz kalacaklarını düşündüler. Buna karşılık, daha genç kraterler, daha sonra oluşsalar da, daha sonra herhangi bir etki olsa daha az yaşayacaklardı. Altta yatan gözeneklilik, o zaman ayın başlangıç ​​koşullarını daha iyi temsil ederdi.

Huang, “Ay’da sahip olduğumuz, çok fazla etkiye maruz kalmayan en genç havzayı kullanıyoruz ve bunu başlangıç ​​koşulları olarak bir başlangıç ​​yolu olarak kullanıyoruz” diye açıklıyor. “Daha sonra, bu ilk gözeneklilikten en eski havzaların daha yoğun, günümüz gözenekliliğine ulaşmak için gereken etki sayısını ayarlamak için bir denklem kullanıyoruz.”

Ekip, 77 krateri önceden belirlenmiş yaşlarına göre kronolojik sırayla inceledi. Her krater için ekip, en genç krater tarafından temsil edilen ilk gözenekliliğe kıyasla temeldeki gözenekliliğin değişme miktarını modelledi. Gözeneklilikte daha büyük bir değişikliğin daha fazla sayıda etkiyle ilişkili olduğunu varsaydılar ve bu korelasyonu, her bir kraterin günümüzdeki gözenekliliğini oluşturacak olan etki sayısını tahmin etmek için kullandılar.

Bu simülasyonlar açık bir eğilim gösterdi: 4,3 milyar yıl önce, Ay’ın ağır bombardımanının başlangıcında, kabuk oldukça gözenekliydi – yaklaşık yüzde 20 (karşılaştırıldığında, pomzanın gözenekliliği yaklaşık yüzde 60 ila 80). 3,8 milyar yıl öncesine yakın bir zamanda, kabuk daha az gözenekli hale geldi ve günümüzdeki yaklaşık yüzde 10’luk gözenekliliğinde kaldı.

Gözeneklilikteki bu kayma, muhtemelen, kırık bir kabuğu sıkıştırmak için hareket eden daha küçük çarpmaların sonucudur. Bu gözeneklilik değişiminden yola çıkarak araştırmacılar, ayın bugün yüzeyinde görülebilen küçük çarpma sayısının iki katı kadar yaşadığını tahmin ediyorlar.

Soderblom, “Bu, güneş sistemindeki etki oranlarına bir üst sınır koyuyor” diyor. “Artık, etkilerin karasal cisimlerin gözenekliliğini nasıl yönettiğine dair yeni bir takdirimiz var.”


Ay’ın kabuğu olabildiğince kırık


Daha fazla bilgi:
Ya Huang, Ay’ın bombardıman tarihi, kabuk gözenekliliği tarafından sınırlandırılmıştır, Doğa Jeolojisi (2022). DOI: 10.1038/s41561-022-00969-4. www.nature.com/articles/s41561-022-00969-4

Massachusetts Teknoloji Enstitüsü tarafından sağlanmıştır

Alıntı: Ay kabuğunun gözenekliliği, bombardıman tarihini ortaya koyuyor (2022, 7 Temmuz), 11 Temmuz 2022’de https://phys.org/news/2022-07-porosity-moon-crust-reveals-bombardment.html adresinden alındı.

Bu belge telif haklarına tabidir. Özel çalışma veya araştırma amaçlı herhangi bir adil işlem dışında, yazılı izin alınmadan hiçbir bölüm çoğaltılamaz. İçerik yalnızca bilgi amaçlı sağlanmıştır.



uzay-1