Çeşitli büyük finans kuruluşlarının, kurbanlar polise şikayette bulunsalar bile, artık tüm hileli işlemleri geri ödemediğine dair bazı korkutucu raporlar var. Eğer doğruysa, kurumlara acı bir şekilde zarar verecek feci bir hareket.
en son bir bakalım New York Times sorun hakkında rapor:
“E Yönetmeliği adı verilen 1978 federal kuralına göre, bankaların paraları başka bir kişi tarafından başlatılan bir elektronik ödeme yoluyla bir tüketici hesabından çalınırsa müşterilerini tamamlamaları gerekir. Reg E, ödeme uygulamaları ortaya çıkmadan çok önce yazıldığından, Tüketici Mali Koruma Bürosu geçen yıl, yasanın tüm kişiden kişiye çevrimiçi ödemeleri kapsadığını belirten yönergeler yayınladı. Büro, tüm yetkisiz çevrimiçi para transferlerinin – yani müşteri dışında biri tarafından başlatılan ve müşterinin izni olmadan yapılan herhangi bir ödemenin – bankanın sorumluluğunda olduğunu açıkladı. Ancak güncellenmiş kılavuza rağmen, bankalar çoğu durumda – genellikle destekleyici belgelerle – hesaplarından paranın çalındığını iddia eden müşterilere geri ödeme yapmayı reddediyor. Bankalar kararları için nadiren net açıklamalar yapıyor ve mağdur müşterilere çok az başvuru yolu bırakıyor.”
Haberde, polise ihbarda bulunanlar da dahil olmak üzere, finans kurumu dolandırıcılık başvurusunu reddeden çok sayıda müşteri örneği gösterildi. Bu işletmelerin hepsi olmasa da bazıları, bir muhabirin aramasından sonra bu politikayı tersine çevirdi.
Bu pek çok düzeyde yanlış ve kulağa “kararı gözden geçirdik ve bir hata keşfettik” gibi daha az ve daha çok “Uh-oh. Az önce yakalandık.”
Yasanın açık olduğunu ve bankaların ve diğer kurumların müşterilerini istemedikleri için geri ödemeyi reddedemeyeceklerini bir kenara bırakalım. Bunun yerine, böyle bir hareketin neden ters etki yarattığını ve kendi kendine zarar verdiğini keşfedelim.
Kısa bir arka plan: Buradaki sorunların çoğu, büyük kredi kartı markalarının (MasterCard, Visa, AmericanExpress, Discover, vb.) Sıfır Sorumluluk politikasına benzer. Bu kural onlarca yıl önce konuldu. Amacı doğrudan tüketicileri korumak değil, bu tüketicileri işlemler için kredi ve banka kartlarını rahat bir şekilde kullanarak e-ticaret gelirlerini artırmaktı. Ancak bu tüketici korkuları ortadan kalktıktan sonra bile program kilitlendi.
Bu program basitçe, bir kart işlemi hileliyse, ilgili FI’nın bunu tam olarak geri ödeyeceğini söyledi. Teknik olarak başlangıçta 50 dolardan sonra her şeyi söyledi, ancak endüstri tüm sahtekarlığın bedelini ödedi. (Not: Bu program, kredi kartı satın alımlarını banka kartı satın alımlarından çok daha fazla korur, ancak bu başka bir hikaye. Kısacası, çevrimiçi bir banka kartı kullanmaktan kaçının.)
Mevcut duruma dönelim. Tüm dolandırıcılık işlemlerini ödemeyecek olan bankalar, sektördeki rakiplerine büyük bir hediye veriyor. Bu rakipler gururla “Capital One, Bank of America, Wells Fargo ve Chase’in aksine Zamanlar parça), tüm müşterilerimizi koruyoruz. Dolandırılırsanız, bu ücreti geri öderiz. Ve bize dosyaladığınız bir polis raporunun bir kopyasını gönderirseniz, polis raporunun dosyalandığını doğrulamak dışında bir soruşturmadan bile feragat ederiz.”
Daha da kötüleşiyor. Daha fazla kurum dolandırıcılık kayıplarını karşılamayı bırakırsa ne olacağını düşünüyorsunuz? Kayıplar onlardan müşterilerine geçecek. Çoğu profesyonel hırsızın büyük bankalardan bireysel kurbanlardan çok daha fazla korktuğu göz önüne alındığında, dolandırıcılık halihazırda olduğundan daha fazla hızlanacaktır.
Sonra davalar var. Çoğunlukla, hırsızlar tarafından dolandırılan tüketicilerin bankalarına karşı yapabilecekleri çok az yasal işlem vardı ve siber güvenlik koruması eksikliği çoğu zaman dolandırıcılığı mümkün kıldı. Belki de pisliği temizlemek için harcadıkları zamanın tazminini alabileceklerine dair bir karar dışında, çok az şirket, sivil mahkemeye gitmeye değer, hatta muhtemelen başarılı olmak için yeterli cepten zarara uğradı.
Bu kötü davranış devam ederse, her şey değişir. Beş rakamlı (veya daha fazla) kayıplarla, tüketicilerin dava açma olasılığı daha yüksektir. Ve bu bankaların büyüklüğü göz önüne alındığında, bu davalar hızla toplu davaya dönüşecek – ve mükemmel bir kazanma şansları olacak.
Burada açıklanan dolandırıcılık çoğunlukla Zelle, Venmo, Cash App ve PayPal gibi P2P dijital işlemleridir. Bu bir fark yaratmamalı. Müşterinin bakış açısından, tüm ödemeler. Korunmayı beklerler.
Telif Hakkı © 2022 IDG Communications, Inc.