NASA, Temmuz ayının ilk yarısında kuzey Avustralya’dan iki sondaj roketi daha fırlatmaya hazırlanıyor. Bu görevler, gökbilimcilerin yıldız ışığının bir gezegenin atmosferini nasıl etkilediğini anlamalarına yardımcı olacak, muhtemelen bildiğimiz gibi yaşamı destekleme yeteneğini yaratıyor veya bozuyor.
NASA 26 Haziran’daki başarılı fırlatmanın hemen ardından, Temmuz ayının ilk yarısında kuzey Avustralya’dan iki sondaj roketi daha fırlatmaya hazırlanıyor. Bu görevler, bilim adamlarına yıldız ışığının bir gezegenin atmosferini nasıl etkilediğini anlamada yardımcı olacak. bildiğimiz gibi hayatı destekleyin.
İki görev, Alpha Centauri A ve B’yi – kendimize yakın iki Güneş benzeri yıldızı – aşırı ve uzak morötesi ışık kullanarak araştıracak. İnsan gözünün görebildiği ışıktan daha kısa dalga boylarına sahip olan ultraviyole ışık, yaşam arayışında çok önemli bir faktördür. Az miktarda ultraviyole ışık, yaşam için gerekli moleküllerin oluşmasına yardımcı olabilir, ancak fazlası bir atmosferi aşındırabilir ve bildiğimiz şekliyle yaşama elverişsiz bir gezegeni geride bırakabilir.
“Güneş’ten gelen ultraviyole radyasyon nasıl bir rol oynadı? Mars atmosferini kaybetti ve nasıl Venüs Boulder Colorado Üniversitesi’nde gökbilimci ve görevlerden biri olan Çift Kanallı Aşırı Ultraviyole Süreklilik Deneyi veya DEUCE’nin baş araştırmacısı Brian Fleming, “kuru, çorak bir manzaraya dönüştü” dedi. “Ultraviyole radyasyonu anlamak, bir gezegeni yaşanabilir kılan şeyin ne olduğunu anlamak için son derece önemlidir.”
Dünya’ya en yakın yıldız sistemi ünlü Alpha Centauri grubudur. 4,3 ışıkyılı uzaklıktaki bu sistem, Alpha Centauri A ve Alpha Centauri B yıldızlarının oluşturduğu ikili sistem ile Proxima Centauri olarak da bilinen soluk kırmızı cüce Alpha Centauri C’den oluşur. NASA’nın Hubble Uzay Teleskobu, bize parlak Alpha Centauri A’nın (solda) ve Alpha Centauri B’nin (sağda) bu çarpıcı görüntüsünü verdi. Kredi: NASA/ESA/Hubble
Galaksi genelinde bilinen 5.000’den fazla ötegezegenden yalnızca Dünya’nın yaşama ev sahipliği yaptığı bilinmektedir. Bildiğimiz kadarıyla yaşama ev sahipliği yapabilecek diğer ötegezegenleri ararken, gökbilimciler, bir gezegenin yüzey sıcaklığının suyu destekleyebileceği bir yıldızdan uzaklıklar olarak tanımlanan, yaşanabilir bölgede yörüngede dönen gezegenlere odaklandılar.
Fleming, “Ancak bu, yaşanabilirliği karakterize etmenin ilkel bir yolu” dedi.
Su, bir gezegeni yaşanabilir kılmanın bir parçası olsa da, bir gezegenin Dünya benzeri bir biyosferi desteklemesi için bir atmosfere de ihtiyacı vardır. Yaşanabilir bölge çok fazla ultraviyole radyasyona maruz kalırsa, üst atmosferdeki herhangi bir su buharı kaçabilir ve gezegeni hızla kurutabilir. Atmosferler, bir gezegenin ev sahibi yıldızından gelen radyasyon ve aşırı parlamalar tarafından da aşınabilir ve yüzeyi, aşağıdaki gibi molekülleri parçalayabilen sert ultraviyole radyasyona maruz bırakabilir. DNA.
Ancak farklı yıldız türlerinin ne kadar ultraviyole radyasyon yaydığı tam olarak bilinmiyor. Kesin bilgi olmadan, gökbilimciler hangi gezegenlerin yaşam barındırabileceğini doğru bir şekilde tahmin edemezler.
Boulder Colorado Üniversitesi’nden astronom ve Geçiş bölgesi için Suborbital Görüntüleme Spektrografının Baş araştırmacısı Kevin France, “Orada bulduğumuz herhangi bir gezegeni anlayabilmemiz için yıldızları anlamamız gerekiyor” dedi. veya SISTINE, misyon.
Yakın Ötegezegen ana yıldızlarından veya SISTINE’den gelen Geçiş bölgesi Işınlaması için Spektrograf, fırlatma için hazırlanıyor. Kredi bilgileri: NASA Wallops
DEUCE ve SISTINE, yaşanabilir gezegen arayışını daraltmaya yardımcı olmak için bu önemli ultraviyole ışık ölçümlerini yapacak. Sadece bir hafta arayla başlayacak olan iki görev, Alpha Centauri A ve B’den gelen ultraviyole ışığın tam bir resmini elde etmek için birlikte çalışacak.
Araştırmacılar Alpha Centauri A ve B’yi seçtiler çünkü onlar, bizim tam ultraviyole ölçümlerine sahip olduğumuz diğer tek yıldız olan Güneş’ten gelen gözlemleri kalibre etmek için faydalı referanslar olarak hizmet edebilirler. Ultraviyole ışık uzayda toz ve gaz tarafından emilir. Bu, bu tür analizler için gereken düzeyde daha uzak yıldızlardan gelen morötesi ışığın ölçülmesini neredeyse imkansız hale getirir. Ancak Alpha Centauri sistemi sadece 4,3 ışıkyılı uzaklıkta, ultraviyole ışığının büyük bir kısmı soğurulmadan önce bize ulaşacak kadar yakın.
Ultraviyole ışık da çoğunlukla Dünya atmosferi tarafından engellenir, bu nedenle araştırmacıların bunu ölçmek için uzaya aletler göndermeleri gerekir. Ultraviyole ışığın tüm aralığı tek bir cihazla ölçülemediğinden, DEUCE daha kısa, aşırı ultraviyole dalga boylarını ölçecek ve SISTINE daha uzun, uzak ultraviyole dalga boylarını ölçecektir. Dalga boyu kapsamları, toplanan verilerin kalibre edilebilmesi ve tek bir veri kümesi olarak kullanılabilmesi için hafifçe örtüşecektir. Bu bilgi daha sonra, gökbilimcilerin hangi diğer yıldız sistemlerinin yaşanabilir ortamları destekleyebileceğini değerlendirmelerine yardımcı olabilecek modeller oluşturmak için kullanılacaktır.
France, “Alpha Centauri’ye bakmak, Güneş gibi diğer yıldızların aynı radyasyon ortamına sahip olup olmadığını veya bir dizi ortam olup olmadığını kontrol etmemize yardımcı olacak” dedi. “Avustralya’ya araştırmak için gitmemiz gerekiyor çünkü kuzey yarım küredeki bu yıldızları ölçmek için kolayca göremiyoruz.”
SISTINE’nin 4 Temmuz’da ve DEUCE’nin 12 Temmuz’da fırlatılması planlanıyor.
NASA’nın iki aşamalı Black Brant IX sondaj roketlerindeki iki görev, Avustralya’nın Kuzey Bölgesi’ndeki Doğu Arnhem Land’deki Arnhem Uzay Merkezi’nden başlayacak. Arnhem Uzay Merkezi, Yolngu, Geleneksel Muhafızlar ve Toprak Sahipleri topraklarında Equatorial Launch Australia veya ELA’ya aittir ve onun tarafından işletilmektedir.
Üçüncü bir görevle birlikte, X-ışını Kuantum Kalorimetresiveya 26 Haziran’da uçan XQC, bu bilimsel çalışmalar sadece güney yarım küreden yapılabilir.