Kasım 2009’da, Montreal Uluslararası Oyunlar Zirvesi’ne katılmaya hazırlanıyordum ve paniğe kapıldım – bu bir basın mensubu olarak ilk büyük etkinliğimdi ve bir röportaj kaydetme imkanım yoktu. Bu bir sorundu çünkü o zamanlar Square Enix’in başkanı olan Yoichi Wada ve diğer birkaç önemli endüstri insanı ile konuşmam planlanmıştı. Bu yüzden Radio Shack’e koştum ve bulabildiğim en ucuz ses kayıt cihazını, bir cam vitrinin içine kilitlenmiş, RCA tarafından yapılmış küçük gri bir dikdörtgeni seçtim. Hangi model olduğu hakkında hiçbir fikrim yok, ancak bugüne kadarki tüm profesyonel kariyerim boyunca beni takip etmeye devam etti – şimdi, yaklaşık 13 yıl sonra, sonunda emekli oluyor.
Bu gadget’ı tek bir nedenden dolayı tuttum: Ona güveniyordum. RCA kaydedici özellikle dikkate değer özelliklere sahip değildi; ses kalitesi gayet iyiydi ve güvertede bir sürü AAA pil bulundurmak zorunda kalmak aslında oldukça can sıkıcıydı. Ama bir röportajı kaybetmek ve hem zamanımı hem de – daha da kötüsü – benimle bir hikaye için konuşmayı kabul eden birinin zamanını boşa harcama konusunda her zaman paranoyak oldum. Yani, kayıt cihazı çalıştığı sürece, onu değiştirmek için gerçek bir nedenim yoktu. Ve her zaman işe yaradı. “Sil” düğmesi düştüğünde bile, ona takıldım. Ancak bu ayın başlarında, Summer Game Fest’e katılırken üzücü bir sonuca vardım: geri sarma düğmesi çalışmıyordu ve bu da kayıt cihazını kullanışlılık noktasını aşmıştı.
Ama iyi bir hayat yaşadı. Aslında, kariyerimin tamamı boyunca benimle birlikte oldu. Sınır şimdiye kadar, yani 2012’ye kadar uzanıyor. Bu süre içinde yaptığım her yüz yüze görüşme o makinede kaydedildi. Shigeru Miyamoto’nun getirmek için büyük planını duymak için New York’a uçtuğumda yanımda götürdüm. Süper Mario iPhone’a ve Ubisoft’taki ekibin Paris gibi bütün bir şehri nasıl yeniden yarattığını öğrenmek için Montreal’deyken. İncelememi yazdıktan sadece bir gün sonra, yönetmenlerle güzel, uzun bir sohbet için oturduğumda yanımdaydı. Zelda Efsanesi: Vahşi Nefes San Francisco’da.
Japon oyun endüstrisinin durumu hakkında rapor vermek, Nintendo’nun geleceğe yönelik planlarını keşfetmek ve Phil Spencer’ın Xbox felsefesini anlamaya çalışmak için onu Los Angeles’taki birçok E3 tekrarına götürdüm. 2019’da Nintendo gazilerine Luigi’nin yapışkan bir versiyonunun tadı nasıl olurdu diye sorarken düz bir yüz tutmaya çalıştığım için elimdeydi. Yoko Taro konuşmasını kaydetti ikonik maskesi olmadan. Çocukken en sevdiğim oyunların neredeyse hepsinin arkasındaki kilit beyinlerle konuşacak kadar şanslıydım. Süper Mario, Metroid, savaş tanrısı, Şeytanlar da ağlar, Canavar avcısı, Ejderha Göreviveya son fantezi. Ne zaman bir etkinliğe veya stüdyoya gitsem, hatta eğlence endüstrisinden biriyle kahve içmeye bile gitsem, o RCA kaydedicinin cebimde ve kullanıma hazır olduğunu bilerek kendimi güvende hissettim.
Ve Zoom profesyonel iletişimimin çoğuna hakim olmadan önce, onu birçok telefon görüşmesini kaydetmek için bile kullandım. Garipti – telefonun hoparlörünü açar ve kayıt cihazını hemen yanına koyardım – ama yine, her zaman işe yaradı. Klasik Atari kutu sanatının arkasındaki sanatçıları bu şekilde bulmayı başardım ve Sean Bean’in bana bir video oyununda öldürülmenin nasıl bir şey olduğunu söylediğini duydum. 2013’te David X. Cohen ile sonunu konuşmak için kendimi bir banyoya kilitledim. Futurama ilk çocuğumu uykudan uyandırmayayım diye.
Son birkaç yılda görüntülü aramaların artması ve yüz yüze etkinliklerin olmaması nedeniyle, kayıt cihazı fazla iş görmedi. Bir masa çekmecesine tıkıştırılmış yaklaşık 36 ay geçirdi. Ancak bu ayın başlarında, Summer Game Fest Los Angeles’ta ilk yüz yüze etkinliğini düzenlediğinde onu tekrar kullanma şansım oldu. Ve her zamanki gibi güvenilirdi; Yönetmenlerle yapılan röportajları kaydetmek için kullandım. Callisto Protokolü ve sokak dövüşçüsü 6 ve ilk uygulamalı deneyimimi yakalamak için peridot. Ancak, bir geri sarma düğmesi olmadan, aslında bu konuşmaları yazıya dökmek çok fazla zaman alıyordu.
Başka bir yüz yüze etkinliğe ne zaman döneceğim belli değil, bu yüzden sırada ne olacağına karar vermek için zamanım var. On yıldan uzun süredir istikrarlı bir yoldaşın yerini almak kolay değil. Görüşmeleri kaydetmek için telefonumu kullanmayacağımı biliyorum; Yine, ben paranoyak biriyim ve bitmiş bir pilin veya yazılım güncellemesinin röportajı mahvetmemesi için basit ve anlaşılır bir şeyi tercih ederim. Ama aynı zamanda tek amaçlı bir cihaz fikrini de seviyorum. RCA kaydedici, işimin önemli bir parçası olan bir röportaj yapma eylemiyle tamamen ilişkilendirdiğim bir şey ve ortaya çıktığı gibi, bu, anılarla dolu bir nesne haline geldiği anlamına geliyor. Şanslıysam, daha fazlasını yakalamama yardımcı olacak bir şey bulacağım.