Bilim adamları, hızlanan asteroitten koparılan kayaların ilk analizini yayınladılar

Altı yıllık bir yolculuktan sonra, Hayabusa2 adlı cesur bir uzay aracı 2020’nin sonlarında Dünya atmosferine geri döndü ve Avustralya taşrasının derinliklerine indi. Japon uzay ajansı JAXA’dan araştırmacılar onu açtığında, değerli yükünü mühürlü ve sağlam buldular: Hayabusa2’nin hızlanan bir asteroidin yüzeyinden almayı başardığı bir avuç kir.

Bilim insanları şimdi de bu olağanüstü örneğin analizinin ilk sonuçlarını açıklamaya başladılar. Buldukları şey, bu asteroidin dört buçuk milyar yıl önce güneşimizle birleşen aynı maddenin bir parçası olduğunu gösteriyor.

Üç üniversiteden biri olan jeokimyacı Nicolas Dauphas, “Daha önce bu kayalardan sadece bir avuç dolusu çalışmamız vardı ve hepsi Dünya’ya düşen ve on yıllardır müzelerde depolanan ve kompozisyonlarını değiştiren meteorlardı” dedi. Parçaları analiz etmek için Japonya liderliğindeki uluslararası bir bilim adamları ekibiyle çalışan Chicago araştırmacıları. “Uzaydan el değmemiş örneklere sahip olmak tek kelimeyle inanılmaz. Bunlar, güneş sisteminin başka türlü keşfetmediğimiz bölümlerinden gelen tanıklar.”

‘Muhteşem’

2018 yılında Hayabusa2, Ryugu adlı hareketli bir asteroidin üzerine indi ve yüzeyinin üstünden ve altından parçacıklar topladı. Asteroitin yörüngesinde bir buçuk yıl geçirdikten sonra, yaklaşık beş gram toz ve kaya içeren kapalı bir kapsülle Dünya’ya döndü. Dünyanın dört bir yanındaki bilim adamları, gezegenlerin nasıl evrimleştiğine ve güneş sistemimizin nasıl oluştuğuna dair anlayışımızı yeniden tanımlamaya yardımcı olabilecek benzersiz örneği hevesle bekliyorlar.

Bilim adamları özellikle heyecanlı çünkü bu parçacıklar, bir uzay aracının koruyucu bariyeri olmadan Dünya’ya asla ulaşamayacaktı.

Analiz ekibinin bir başka üyesi olan UChicago jeokimyacısı Andrew M. Davis, “Genellikle, asteroitleri incelediğimiz tek şey, göktaşı olarak yere inebilecek kadar büyük parçalardır” dedi. “Eğer bunu bir avuç alıp atmosfere düşürürseniz yanar. Onu kaybedersiniz ve bu asteroidin tarihi hakkında birçok kanıt onunla birlikte gider.

“Gerçekten daha önce böyle bir örneğimiz olmadı. Muhteşem.”

Davis, Dauphas ve UChicago’dan meslektaşım Reika Yokochi, Japon araştırmacıların örnekleri analiz etmesine yardımcı olmak için bir araya getirilmiş bir ekibin parçası. Kapsülün içeriğinin her bir parçası titizlikle inceleniyor. Yokochi, kapsülde veya kire hapsolmuş gazları analiz eden bir ekibin parçası. Dauphas ve Davis, geçmişlerini ortaya çıkarmak için tahılların kimyasal ve izotopik bileşimlerini inceleyen bir ekibin parçası.

Bu sonuçların ilk derlemesi, Bilim 9 Haziran’da Ryugu’nun makyajını ortaya çıkarın.

Kaya, “Ivuna tipi karbonlu kondritler” olarak bilinen bir göktaşı sınıfına benziyor. Bu kayaçlar, güneşten ölçtüğümüze benzer bir kimyasal bileşime sahiptir ve yaklaşık dört buçuk milyar yıl önce, güneş, ay ve güneşin oluşumundan önce, güneş sisteminin en başlangıcına kadar uzandığı düşünülmektedir. Toprak. [should Moon be capitalized to distinguish it from other moons?]

O zamanlar, var olan tek şey devasa, dönen bir gaz bulutuydu. Bilim adamları, bu gazın çoğunun merkeze çekildiğini ve güneş olarak bildiğimiz yıldızı oluşturduğunu düşünüyorlar. Bu gazın kalıntıları genişleyip bir disk halinde soğudukça, bugün hala güneş sisteminin etrafında yüzen kayalara dönüştü; Görünüşe göre Ryugu onlardan biri olabilir.

Bilim adamları, parçaların bir noktada suya batırılmış olduğuna dair işaretler gösterdiğini söyledi. Dauphas, “Uzayda yüzen, buzun nükleer enerji tarafından eritildiğinde dev bir çamur topuna dönüşen bir buz ve toz kümesini hayal etmeliyiz,” dedi Dauphas. Ancak şaşırtıcı bir şekilde, bugün kayanın kendisi nispeten kuru görünüyor.

Radyoizotop tarihlemeyi kullanarak, Ryugu’nun güneş sistemi oluştuktan sadece yaklaşık beş milyon yıl sonra su sirkülasyonu ile değiştirildiğini tahmin ettiler.

Bu bulgular, kuyruklu yıldızlar ve Ryugu gibi bazı asteroitler arasındaki benzer oluşum koşullarına işaret ettiği için araştırmacılar için özellikle ilgi çekicidir.

Yokochi, “Bu örnekleri inceleyerek, yaşamları boyunca meydana gelmiş olması gereken sıcaklıkları ve koşulları sınırlayabilir ve ne olduğunu anlamaya çalışabiliriz” dedi.

Süreci, bir çorbanın nasıl yapıldığını anlamaya çalışmakla karşılaştırdı, ancak tarif yerine yalnızca nihai sonuçla: “Çorbayı alıp malzemeleri ayırabilir ve koşullarından ne kadar ısıtıldığını ve ne kadar ısıtıldığını ve ne kadar ısıtıldığını söylemeye çalışabiliriz. hangi sırayla.”

Bilim adamları, gelecekte onları daha ileri teknolojiyle analiz edebilmemiz için bulgunun bir yüzdesinin bir kenara ayrılacağını kaydetti – tıpkı Apollo’dan ay örnekleriyle yaptığımız gibi.

Davis, “50 yıl önce Apollo’dan ay örnekleri aldıktan sonra, ayın nasıl oluştuğuna dair fikirlerimiz tamamen değişti” dedi. “Onlardan hala yeni şeyler öğreniyoruz, çünkü araçlarımız ve teknolojimiz ilerledi.

“Aynı şey bu numuneler için de geçerli olacak. Bu, vermeye devam eden bir hediye.”

Bu görev, Bennu adlı başka bir asteroitten örneklerin yanı sıra ayımız, Mars ve Mars’ın uydusu Phobos’taki keşfedilmemiş bölgeleri geri getirecek birkaç uluslararası görevden ilki. Bunların hepsi önümüzdeki 10 ila 20 yıl içinde gerçekleşmelidir.

Dauphas, “Halk ve bazı karar vericiler için çok fazla radar altındaydı, ancak tarihte eşi görülmemiş yeni bir gezegen keşfi çağına giriyoruz” dedi. “Çocuklarımız ve torunlarımız müzeleri ziyaret ettiklerinde asteroitlerin, Mars’ın ve umarım diğer gezegenlerin iade edilmiş parçalarını görecekler.”