ABD Yüksek Mahkemesi, çevrimiçi konuşma için sismik sonuçları olan bir soruyu değerlendirmeye hazırlanıyor. Geçen yıl boyunca, Teksas ve Florida’daki yasalar, İlk Değişikliğin sosyal ağların kullanıcı tarafından oluşturulan içeriği düzenleme hakkını koruyup korumadığı veya bu sitelerin neredeyse her konuşmayı barındırması gereken telefon şirketleri gibi mi ele alınması gerektiği konusunda yasal bir savaş başlattı. onların kullanıcıları yayınlar. Mahkemelerin bölünmesi, temel bir anayasal hakkın nasıl yorumlanacağına dair, bir siyasi kültür savaşı ve büyük web platformlarına karşı tepki yoluyla filtrelenen derinleşen bir değişimi yansıtıyor.
Yıllar boyunca, Facebook ve YouTube gibi siteler, genel olarak, denetleme kararlarının Birinci Değişiklik tarafından korunduğunu varsaydılar. Ancak geçen ay, Beşinci Devre Temyiz Mahkemesi, büyük uygulamaların ve web sitelerinin “bakış açısına” dayalı içeriği denetlemesini yasaklayan bir yasa olan Texas’ın HB 20’si hakkında sürpriz bir karar verdi. Mahkeme, NetChoice ve Bilgisayar ve İletişim Endüstrisi Derneği’ne (CCIA) karşı karar verdi ve yasanın yürürlüğe girmesine izin vererek grupları acil bir Yüksek Mahkeme dilekçesi vermeye sevk etti. Bu dilekçe verildi – yasayı geçici olarak bloke ederken, aynı zamanda görünüşte kaçınılmaz bir Yüksek Mahkeme savaşının önizlemesini de sunuyor.
Liberter eğilimli kar amacı gütmeyen TechFreedom’un danışmanı Ari Cohn, “Mahkeme bunu ele almazsa şaşırırım” diyor. yaklaşık 30 grup bu dilekçeyi destekledi. Beşinci Daire hala yasanın esasına karar vermedi, ancak Teksas’ın mantığına oldukça sempatik görünüyor. Ve bu akıl yürütme, Florida’nın benzer yasasını engelleyen On Birinci Devre Temyiz Mahkemesi’nin Mayıs ayı kararıyla doğrudan çelişiyor. Cohn, ani ve büyük bir değişim dışında, “bunun bir devre bölünmesi yaratacak ve gelecek dönem yukarı gidecek olması neredeyse kaçınılmaz” diyor.
Asıl mesele, hükümetin sosyal ağların yasal içeriği nasıl sıralayıp kaldırdığını düzenleyip düzenleyemediğidir. Muhalifler, gönderileri seçmenin ve topluluk standartlarını belirlemenin, özel şirketlerin anayasal bir konuşma (veya içerik yasakları durumunda konuşmama) hakkını kullanmasını içerdiğini savunuyorlar. Destekleyenler, siteleri, Birinci Değişiklik hakları sınırlı olan alışveriş merkezleri veya telefon şebekeleriyle karşılaştırmaktadır.
Ancak şu ana kadar her iki taraf da dijital olmayan alanlar ve teknoloji içeren eski davalara dayanıyor ve özellikle Teksas yasası, yasal terimleri nispeten yakın tarihli yargı bağlamının dışında bile yeniden kullanıyor. Sosyal ağları, web sitelerini bir yana bırakın, federal kuralların internet servis sağlayıcılarına başvurmaktan açıkça kaçındığı bir etiket olan kamu hizmeti benzeri ortak taşıyıcılar olarak belirler. Ayrıca, Yüksek Mahkeme’nin tanımlamak için kullandığı bir terim olan “bakış açısı ayrımcılığı”nı da yasaklıyor. konuşmada yasa dışı hükümet kısıtlamaları ancak Teksaslı milletvekilleri, muhafazakar içeriği yöneten özel şirketlerle eşanlamlı davrandılar.
Teksas lehine bir Yüksek Mahkeme kararı, bu yasal yeniden düzenlemeyi zorlaştırabilir ve sonuçları, Facebook’un eski Başkan Donald Trump’ı yasaklamasının çok ötesine geçebilir. Demokrat politikacılar tartıştı yayılmayı cezalandırmak sağlıkla ilgili yanlış bilgiler veya diğer zararlı ancak yasal konuşmalar. Ve nasıl yazıldığına bağlı olarak, karar mutlaka en büyük sosyal medya şirketleri için geçerli olmayacak. Aylık 50 milyon aktif kullanıcıya sahip hizmetler için geçerli olan Teksas yasası bile, Yelp veya Tumblr gibi “Big Tech” olmayan siteleri muhtemelen kapacaktır.
Teksas ve Florida politikacıları da, teknoloji şirketlerinin sözde liberal önyargılarına karşı faturalarını muhafazakar silahlar olarak tanımlamak gibi alışılmadık bir adım attılar. Medya savunuculuğu grubu Free Press’in kıdemli danışmanı Nora Benavidez’e göre, bu onları Birinci Değişiklik konusunda iyi niyetli tartışmalar için bile riskli bir yer haline getiriyor ve herhangi bir Yüksek Mahkeme kararını özellikle endişelendiriyor. “Bu, ifade özgürlüğü hakkında konuşmak için harika bir fırsat değil, çünkü Birinci Değişikliği uygun şekilde düzenlemenin yolu bu değil. Bunu yapmanın yolları var” diyor Benavidez. “Bir devletin belirli konuşmaları koruma konusundaki partizan çıkarları bu yollardan biri değildir.”
Benavidez, çevrimiçi konuşmayı şekillendirmek için muazzam bir güce sahip olan büyük sosyal ağlarla ilgili gerçek endişeleri kabul ediyor – bazı durumlarda kelimenin tam anlamıyla bir neslin konuşma şeklini değiştirmek. Ancak topluluk standartlarının korumalı konuşma olmadığına dair bir kararın feci sonuçlara yol açacağını savunuyor. “HB 20’yi destekleyen insanlar, yasanın konuşmayı korumaya yardımcı olacağını hayal ediyor” diyor. “Gerçekte, özel aktörlerin neler yapıp yapamayacağını dikte eden hükümetler ve esasen kabul edilebilir konuşmaları seçip seçmeleri, dünyadaki her ülkede totaliterliğin, otoriterliğin ve demokratik katılımın ölümünün habercisidir.”
Bununla birlikte, son derece önemli bir yasa için, HB 20, belirgin bir açıklama eksikliği ile mahkemeler arasında taşındı. Beşinci Daire, kararı için bir gerekçe sunmayı reddetti ve dava, Yüksek Mahkeme’nin “gölge dosya” acil durum dilekçe sistemi aracılığıyla aktı – NetChoice ve CCIA, Beşinci Daire’nin ani kararından sonra bir zorunluluk olarak nitelendirdi, ancak bu sadece kısa bir muhalefetle sonuçlandı. Yargıç Samuel Alito’dan ve çoğunluk görüşü yok.
Cohn, “Bu dava normalden farklı bir şey oldu” diyor. “Bölge mahkemesi düzeyi dışında her düzeydeki çoğunluktan kesinlikle bir bilgi kıtlığı yaşandı.”
Bu, mahkeme gözlemcilerinin geçen haftaki 5-4 oylamanın ne anlama geldiği hakkında spekülasyon yapmasına neden oldu. Columbia Üniversitesi’ndeki Knight First Amendment Enstitüsü’nün dava direktörü Alex Abdo, “Şimdiye kadar aldığımız karara dayanarak tahminlerde bulunmak gerçekten zor, çünkü çoğunluk bir görüş bildirmedi” diyor. Cumhuriyetçilerin atadığı yargıçlar Clarence Thomas ve Neil Gorsuch tarafından imzalanan Alito’nun muhalefeti, yasa hakkında bir sonuca varmadığını vurguladı. Eski Başkan Barack Obama’nın atadığı Adalet Elena Kagan, karara imzalamadan karşı oy kullandı – birkaç uzmanın önerdiği bir hareket, tartışmalı gölge dosyanın kendisine karşı bir protesto olabilir, ancak yine de yoruma açık olduğunu söyledi.
HB 20’yi destekleyen iki yasal rapordan birini sunan Columbia Hukuk Fakültesi profesörü Philip Hamburger, bu erken oylamanın yasanın geleceği hakkında pek bir şey söylemediğine inanıyor. “Yargıç Alito, Yüksek Mahkemenin davayı sırf dava çok önemli olduğu için tahliye ettiğini ima etti” dedi. Sınır. “Anayasal sorunu çözmedi”
CCIA başkanı Matt Schruers, çok az belirsizlik olduğunu iddia ediyor. “Federal yargının görüşlerini açık bir şekilde ortaya koyan beş üyemiz olduğunu düşünüyorum ve hepsi internet için bir Adalet Doktrini’nin anayasal olmadığı konusunda hemfikir.” Ayrıca mahkemelerin kanun hakkında net konuşmadığı fikrine de katılmadı. “Federal mahkemede üçe üçe gittik” dedi – Teksas ve Florida’daki bölge mahkemesinin görüşlerine ve Florida’daki temyiz mahkemesinin kararına atıfta bulunarak, bunların tümü eyaletlerin gerekçesini büyük ölçüde reddetti.
Yasanın diğer eleştirmenleri o kadar iyimser değil. “Platformların yaptığı her İlk Değişiklik argümanına katılmıyorum, ancak öne sürdükleri temel argüman – hakları olduğu ve kullanıcılarının platformların kendi seçtikleri topluluk normlarını uygulama hakkı olduğu – inanılmaz derecede önemli bir hak. ücretsiz konuşma için çevrimiçi. Ve muhalefetteki üç yargıç bu argümanı reddetmeye hazır görünüyor” diyor Abdo. Özellikle Adalet Thomas, internet hukukuyla ilgili bazı yeni hukuk teorilerinin iyi bilinen bir savunucusudur ve muhtemelen sosyal medyayı düzenlemek için argümanları tercih ediyor gibi görünmektedir.
Mahkeme, sitelerin belirli içerikleri taşımasının gerekip gerekmediğine ilişkin acil sorunun ötesinde, Birinci Değişikliğin neyi koruyabileceği konusunda daha incelikli soruları ele alabilir. Olarak Will Oremus Washington post tartışır, On Birinci Daire, şeffaflık gereklilikleri gibi sınırlı düzenlemelerin mutlaka konuşma haklarını ihlal etmediğini söyleyerek Florida yasalarının bazı bölümlerine izin verdi. Şövalye Enstitüsü özellikle bu nüansı övdü“platformların Birinci Değişikliğin onları tüm düzenlemelerden yalıttığı argümanını uygun şekilde reddediyor” diyerek.
Son mahkeme kararları, Birinci Değişikliğin yorumunun giderek daha fazla ele geçirilebileceği siyasi ve kültürel bir ortamın parçasıdır. İçinde son Chicago Üniversitesi Hukuk İnceleme Çevrimiçi analizhukuk profesörleri Evelyn Douek ve Genevieve Lakier, “Birinci Değişiklik politikasının uzun zamandan beri olduğundan daha karmaşık, belirsiz ve aslında sadece garip olduğunu” belirtti – kısmen Beşinci Daire’nin şaşırtıcı kararı gibi şeylerden ve kısmen çünkü daha büyük kültürel ve teknolojik değişimler.
Abdo, Yüksek Mahkeme’nin konuşma konusundaki hesaplaşmasını geçtiğimiz on yıllardaki dijital mahremiyet ve gözetleme kavgalarıyla karşılaştırıyor – bu da şu kararlarla doruğa ulaşıyor: umut verici bir emsal oluşturmak yeni bir dönem için. “Son 15 yılda Yüksek Mahkeme, Dördüncü Değişikliğin dijital çağda nasıl uygulanacağı sorusunu yanıtlamaya çağrıldı. Dijital çağda gizlilik haklarımız nelerdir? 1960’ların, 70’lerin ve 80’lerin Yargıtay içtihatları, 2000’lerde devlet iktidarının gözetlenmesi sorununa karar verir mi? diyor. “Yüksek Mahkeme, hiçbir teknolojinin değişmediğini vurgulayarak söyledi. Hükümetin denetleme yeteneği değişti. İnsanların mahremiyet beklentileri değişti. Ve bu soruları cevaplamamız gerekiyor.”
En iyi senaryoda, Abdo bunun burada olabileceğine inanıyor. “Bence Birinci Değişiklik bağlamında benzer bir şeye tanık olabiliriz – mahkemelerin İlk Değişikliğin yeni teknolojilere nasıl uygulanması gerektiğini yeniden analiz etmesi gerekecek” diyor. “Ve umarım ki onların rehber noktası olarak tutacakları şey, Birinci Değişikliğe ilişkin yorumlarının nihayetinde ifade özgürlüğünün hizmet etmesi gereken değerlere hizmet edip etmediğidir.”