Roger Ebert ve Gene Siskel tarafından 1990’daki özel televizyon programları için röportaj yaptıklarındaFilmlerin GeleceğiGeorge Lucas, imza niteliğindeki film yapım özelliğini görsellerin hareket etme hızı ve kurguların çabukluğu olarak tanımladı. “Beni oluşturan şeyin özü olan gerçek bir fotoğrafik görüntüden daha çok bir hız ve editoryal bir tarz,” dedi orijinaldeki sekansı vurgulayarak. Yıldız Savaşları Millennium Falcon, Death Star’dan kaçtığında ve Luke Skywalker ve Han Solo, geminin silah limanlarından takip eden TIE savaşçılarını vurduğunda.
1970’lerde böylesine hızlı bir çekim ve kurgu tarzına alışık olmayan seyirciler her ayrıntıyı işleyemezdi ve mesele de buydu. sadece çünkü Yıldız Savaşları ekran boyunca yarışmak için tasarlanmış şatafatlı maceralar ve nefes kesen uçurumlar etrafında yapılandırılmıştır, ama aynı zamanda kameranın önüne maket uzay gemileri ve lastik kuklalar atan film yapımcılarının seyircinin her zaman çok dikkatli görünmesini istememesi nedeniyle. Şimdi, dijital çağda, hepimiz yapmak dikkatle bakmak ve bu, sihrin çoğunu mahvetti.
Lucas bir deneyim yaratmak istedi
X Kuşağı – benim kuşağım – birlikte büyüdüğümüz film ve TV mülkleri üzerindeki haklı, bazen kötü sahiplenme duygusuyla yıkımda aslan payını alıyor. ile ilgili en büyük sorun Yıldız Savaşları Şimdi, birkaç istisna dışında, hikaye anlatımından çok hayran hizmetiyle ilgilenen sahiplenici adanmışlar tarafından ve onlar için yapılıyor olması. Büyürken değer verdiğiniz bir şey hakkında objektif olmak mümkün değil. Geleceğin X Kuşağına emanet edilmesi Yıldız Savaşları bir çocuğa oyuncak mağazasının anahtarlarını vermek gibidir – ki bir bakıma tam olarak olan budur.
Lucas’ın Boomer kuşağı için sinemanın tüm amacı, onun geçici olmasıydı – “uyandığınızda”, yani karanlık tiyatrodan çıktığınızda buharlaşan bir rüya. 1970’lerin sonlarında ev videosu ortaya çıkmadan çok önce, filmlerin o anda yaşanması ve daha sonra hayal edilmesi gerekiyordu, her ayrıntısı incelenmedi. Filmler 1950’lerde televizyonda oynamaya başladığında bile, tek seferlik yayınlardı. Diseksiyon daha sonra sinema çalışmaları akademide ortaya çıktığında ve fan toplulukları kongrelerde örgütlenmeye başladığında geldi. Her şeyin “sonsuza kadar” korunduğu internet çağında apotheosisine ulaştı.
Ama Lucas’ın modelleme nedenlerinden biri Yıldız Savaşları ve Kayıp Ark akıncıları çocukken sevdiği cumartesi öğleden sonra matine dizilerinden sonra çünkü tek kullanımlıklardı. Gerçeğe yakınlık için her ayrıntıyı incelemeniz gerekmiyordu. Ucuz bir şekilde bir araya getirildiler, giriş satın almak ucuzdu ve ucuz heyecanlar sağladılar. Bittiğinde, arkadaşlarınızla önemli anları yeniden yaşayabilirsiniz, ancak bir şey bir arada olmazsa, umursamazdınız. Ekrandaki hız ve hareketin acelesi ile ilgiliydi. Bu, galvanizlenmiş hissetmekle ilgiliydi. Eve gidip film yapımcısının bazı ayrıntıları kabul edilebilir bulmadığınız bir şekilde yorumlayarak patronajınıza nasıl “saygı duymadığından” şikayet edecek değildiniz. Bu tür filmler tamamen sahip bir deneyim†
Gen X nostaljisi engel oluyor
Şimdi daha çok, her detayın dikkatle doldurulması gereken, her arka planın, dramatik bir ilgiye sahip olsun ya da olmasın, detaylandırıldığı, sürekli genişleyen bir “kanon”a sığdırmakla ilgililer. Bu sorun, en azından kısmen ortaya çıkıyor, çünkü Gen X anlıyor Yıldız Savaşları öncelikle sadece filmlere yönelik nostalji açısından değil, aynı zamanda çocukluğumuzda filmlerin kendisinden tartışmasız daha belirgin olan mağazacılık – özellikle oyuncaklar – için de nostalji açısından. Bu, Jon Favreau’nun Boba Fett’in Kitabı ve Mandaloryalı ve JJ Abrams’ın devam filmleri (Güç Uyanıyor† Son Skywalker) bir kum havuzunda yan tarafına plastik bir AT-AT atan veya ev yapımı bir macera için bir Boba Fett’in arkasına bir Yoda aksiyon figürü atan her çocuğa çok aşinadır.
Ancak oyun zamanının bir anlam ifade etmesi gerekmiyordu. Herhangi bir iç mantığı veya daha büyük bir amacı olması gerekmiyordu. Aynı yaklaşım, filme alınmış bir anlatıda bir araya getirildiğinde nadiren işe yarar. Bir hikaye anlatmak için paylaşılan mihenk taşlarından, kapalı bir referans döngüsünden daha fazlasına ihtiyacınız var. Ve giderek artan bir şekilde, özellikle bu tutarsız karmaşa ile Boba Fett’in Kitabı, bu yaklaşım onun boşluğunu ortaya koymaktadır. Disney ve JJ Abrams’ın Rian Johnson’ın cesur sözlerini “yeniden bağladıklarında” açıkça belirttiği gibi Son Jedic risk ile Son Skywalkerçoğu Gen X Yıldız Savaşları içerik öncelikle kendisiyle ve hayranlarıyla olan ilişkisiyle ilgilidir. Bu argüman için, son 15 yılda canlı aksiyon içeriğinden genellikle hem daha üstün hem de daha iddialı olduğu kanıtlanmış animasyonlu içeriği hariç tutuyorum. Yeni canlı aksiyon şovlarına çekilmesine şaşmamalı.
En azından antik Yunanlılardan beri hikaye anlatımının bir parçası olan gönderme ve kinayede yanlış bir şey yok. Lucas’ın kendisi de Klasik Hollywood filmlerine ve 1950’lerin yaratık filmlerine ve Western filmlerine ve Amerikan kıyılarına ulaşan savaş sonrası Japon filmlerine tapıyordu. Yıldız Savaşları neredeyse filmin metni kadar bu etkilerle de ünlüdür. Aradaki fark, Lucas’ın ABD’nin dış politikasına siyasi itirazları ile bu hammaddelerle evlenmesidir. yeni Sanat. Abrams, Favreau, Robert Rodriguez (üç bölüm yöneten Boba Fett’in Kitabı ve biri Mandaloryalı) ve şirket sadece mevcut malzemenin simülakrlarını yapmak – Yıldız Savaşları† Yıldız Savaşları† Aslan Kral† Demir Adam† günah şehri, et. Al. Aynı kopyaların sadakatinden, okuyarak ve izleyerek büyüdükleri çok sevdikleri materyali yeniden üretmenin huşu ile o kadar şaşkın görünüyorlar ki, yeni bir şey denememekten memnunlar. Skywalker’ın Yükselişi† Boba Fett’in Kitabı ve daha az ölçüde, Mandaloryalı Gen X’in arzusunun olduğunu kanıtlayın Yıldız Savaşları yaratıcıların yeni, tematik olarak yankılanan hikayeler anlatması, düzleştirilmiş Jawa’lar kadar ölüdür – eğer ilk etapta var olduysa.
Yıldız Savaşları yaratıcılar risk almaktan korkuyor
düşünüldüğünde genellikle unutulan bir şey Yıldız Savaşları Prequel üçlemesi, Lucas’ın bağımsız filmler yapmasıydı – kuşkusuz çok pahalı bağımsız filmler, ancak üzerinde tam kontrol sahibi olduğu filmler. Stüdyo müdahalesi olmadı. Devam filmlerine ve TV şovlarına kıyasla, prequel üçlemesinin bu kadar farklı görünmesinin ve hissettirmesinin nedenlerinden biri de budur. Evet, onlar hakkındaki tüm şikayetler doğru kalır. Ama onları diyalog olmadan izleyin (mümkünse müziği ve ses efektlerini açık tutmaya çalışın) ve hikaye dünyalarının ve görsellerin muazzam hırsını, Lucas’ın yeni bir şeyle risk alma arzusunu görebilirsiniz (belki de aşırı güveni dışında). ışın kılıçlarında). Daha sonra şirketleşme Yıldız Savaşları risklerin alınması ihtimalini kaçınılmaz olarak ortadan kaldırmıştır. Ama sorun bundan daha kötü. Sadece Disney, film yapımcılarının sanatsal hırsını ezmiyor. Stüdyo bazı film yapımcılarını elinde tuttu çünkü orijinal malzeme ile risk almak gibi bir istekleri yoktur.
Gururlu bir Gen Xer olarak, daha önceki analog kohortumun zaman ve uzayda sonsuza dek süren pop kültürü sevgimizi kutlamak için sanal olarak toplanabilmesinden çok memnunum. İkonik Gen Xer Kevin Smith bu rüyayı internetten önce dramatize etti katipler Karakterleri Ölüm Yıldızı siyasetinin doğası hakkında teori ürettiğinde. Ancak bizim neslimiz, tüm bu neşe konusunda takıntılı bir sınır haline geldi. Rian Johnson gibi birkaç istisna dışında Son Jedic ve Dave Filoni animasyon şovlarında, Gen X yaratıcıları, aşkları tarafından güçlendirilmek yerine, aşkları tarafından sakatlanmış görünüyor. Umarım, bir Gen Xer olan Deborah Chow, önümüzdeki günlerde yaptığı çalışmalarla gemiyi düzeltecektir. Obi-Wan Kenobi diziler. Değilse, el zamanı olabilir Yıldız Savaşları Markaya bu kadar şevkle sarılmayan Millennials veya Gen Z sanatçılarına. Ya da belki, Tanrı korusun, yeni nesil film yapımcıları ve hikaye anlatıcıları, tamamen yeni bir şey bulmaya teşvik edilmelidir. yıldız ne de savaşlar her yerde bulunabilir.