Kentaro Miuras çılgın kendini şimdiye kadar kalem ve kağıda konan en iyi mangalardan biri olarak kabul ettirdi. 2021’de ölümü, dünyanın dört bir yanındaki hayranlardan toplu yasla karşılandı ve dizinin durumu şu anda belirsizliğini koruyor. Yayıncının Miura’nın yedeğiyle devam etmeye karar vermesine veya saygısızlıktan yarım bırakmasına bakılmaksızın, onun ve eserinin geride bıraktığı miras, muhtemelen karanlık fantazi alt türünün şimdiye kadar gördüğü en iyilerden biridir.
Ancak çok beğenilen bir manga için anime alanına pek çevrilmedi. Tüm kesintilere rağmen çılgın acı çekti, uyum sağlamak için hala çok şey var ve bu karanlık-fantezi destanı, Miura’nın kaynak maddi adaletini yerine getiren bir anime hak etmekten fazlasını kazandı.
Kan kaynayan intikamdan ilham verici bir irade gücüne
çılgın aynı anda tavsiye edilmesi en kolay mangalardan biridir ve insanları bir sorumluluk reddi ile uyarmak için biridir. HBO’lardan bile daha grafik Game of Thronesutanmadan kasvetli, karanlık bir dünyanın korkularını öne ve merkeze koyarak. çılgın iyisiyle kötüsüyle acımasızdır. Olan cezalandırıcı şeyler nihayetinde hikayenin travma, sistematik yozlaşma, dini fanatizm ve toplumsal eşitsizlik gibi yankı uyandıran temalarına hizmet ediyor, ancak manganın daha önceki bölümleri nedensizliğe düşen sahneleri gösteriyor.
Bununla birlikte, zorlayıcı bir şekilde acımasız ve kan donduran bir intikam destanı olarak başlayan şey, Miura ile birlikte, insanlığın boyun eğmez ruhunun ve en iyi durumdayken saf irade gücünün ilham verici bir hikayesine dönüştü. Tasvir edilen korkunç sahneler, kısa ve uzun vadede, affedilmeyen bir dünyanın neden olduğu haksız travmalardan iyileşme ve insanlara yeniden güvenmeyi öğrenmenin yanı sıra, duygusal bir aile temasıyla ilgili bir hikayeyle sonuçlanıyor.
Guts, Casca ve karakterlerin geri kalanının katlanmak zorunda kaldığı üzücü olaylar, onu görsel olarak tekrar ziyaret etmeyi zorlaştıran bir şey haline getiriyor, ancak başka bir şey daha var. çılgın anime uyarlaması ilk etapta gerekmeyecekti. Animasyon stüdyosu OLM’nin 1997’deki 24 bölümlük anime serisi, en gerekli olan her şeyi içeriyordu. siyah kılıç ustası ve Altın Çağ arcs — ve aynısı Studio 4°C’nin anime film üçlemesindeki ikincisi için de geçerliydi.
Tatsız görünen bu içeriği üçüncü kez ekrana koymanın yanı sıra, ortaya çıktığından beri ne kadar çok şey çıktığını göz önünde bulundurursak büyük bir zaman kaybı olur. Altın Çağ‘ sonucuna. Ama belki de hepsinden önemlisi, başka bir animenin adapte olmayı bırakması zalimlik olur. çılgınGuts’ın duygusal karakter gelişimi açısından anlamlı adımlar attığını gördüğümüz hikayedeki dönüm noktası.
Nedensellik Akımına ve kader kavramına karşı savaşan Mücadeleci olarak bu yılmaz ruh, yolculuğunun anlatı direğidir – elbette, bir mangadaki en katartik olarak vahşi dövüş sahnelerinden bazılarıyla noktalanır.
Malzeme eksik değil
saymak Altın Çağ Ark Üçlemesi tek bir varlık olarak, üç çılgın animasyon uyarlamaları En sonuncusu 2016-17 dizisiydi, ancak ne yazık ki arzulanan çok şey bıraktı.
Miura tarafından canlandırmak için yeterince fazla hikaye yazıldığı için kaynak materyal eksik değildi, ancak sorun animasyonun kendisinden kaynaklanıyordu. CG sanatı ve animasyon, anime hayran kitlesinde zaten hassas bir konu ve 2016 serisinin tehlikeli çalışması, zaten kayalık itibarı için hiçbir iyilik yapmadı.
Bu gösteri ilk olduğu için birçok hayran için yüzeysel bir seviyeden daha fazlası için bir hayal kırıklığı oldu. çılgın devam etmek için anime Mahkumiyet ve (ilk yarı) Milenyum İmparatorluğu’nun Şahini yaylar.
Uyarlanamayacak kadar harika malzeme var ve Miura’nın ustaca ve dayanılmaz derecede ayrıntılı sanat eserinin uygun şekilde uyarlanamayacağı iddia edilebilirken, MAPPA gibi stüdyolar (Jujutsu Kaisen† Titan’a Saldırı sezon 4) ve Beyaz Stüdyo (Titan’a Saldırı mevsim 1-3, Vinland Efsanesi sezon 1), bunun onurlu bir yorumunu ekrana getirmenin mümkün olduğunu kanıtladılar.
Sanatı hâlâ sektördeki en iyilerden biri ve hiçbir sanatçı ya da animasyon stüdyosu, beceri ya da stil açısından onu tam olarak taklit edemez. Ancak Takehiko Inoue’nin samuray destanı gibi fotogerçekçiliğe yakın bir sanat tarzına sahip olmaması serseri, zor olsa da yapılabilir bir iş olduğunu öne sürüyor.
Kanlı, musallat bir güzellik
Ve George RR Martin’in genişleyen ve yoğun beyniyle yapılan tüm karşılaştırmalar için çılgın alır, arsa ile karşılaştırılabilir unsurlara sahip gibi görünüyor cadıveya en azından CD Projekt Red’in Andrzej Sapkowski’nin çalışmasını yorumlaması. Anlaşılabilir, bir dereceye kadar, Game of Thrones akla en hızlı gelen, ancak bakış açısı çılgın‘ın hikayesi kapsam olarak çok daha dar.
Buz ve Ateşin bir şarkısı†Game of Thrones karmaşık siyasi entrikalara ve bir satranç tahtasında sonunda çatışacak bir dizi karaktere çok fazla odaklanıyor. o esnada, cadı hikaye anlatımına, kraliyet açgözlülüğü ve kabile korku tellallığı tarafından yönetilen bir kıtanın sonuçlarını yaşayan, dünya ve çevresindeki insanlar tarafından istismar edilen sert bir canavar avcısı olan Geralt of Rivia üzerinden yaklaşıyor. Çekirdek bir karakter grubuna, onların duygusal bağlantılarına ve çevrelerinin sonuçlarıyla nasıl başa çıktıklarına odaklanır.
Bu temelde, çılgın o kadar da farklı değil. Guts ciddi şekilde daha değişken bir zihin durumunda başlasa da, nihayetinde, umudundan yoksun bir ülkeyi parçalayan ve parçalayan başıboş bir kanun kaçağı veya ronin benzeri bir figürdür. Başlangıçta yalnızca intikam için var olur, ancak yavaş yavaş kendini toparlayıp insanları tekrar içeri aldıkça, kurulmuş aile karakterleri ve onların içsel ilişkileri hikayenin odak noktası haline gelir.
Miura’nın yazıları, zengin doğaüstü bilgilere ve fantastik dünya inşasına olanak tanıyarak, bu karakterlerin içinde nasıl gezindiğini gösteriyor. Bu, siyasi entrika ve kargaşayı daha çok arka planda kalan bir varlık olarak bırakır. Tüm bunların grup üzerinde dolaylı bir etkisi vardır, ancak onlardan önceliği yoktur.
Tüm bunlar, ön planda nüanslı ve samimi karakter odaklı hikayeye hizmet eden fantezi, korku ve aksiyonun ustaca harmanlandığı bir dünya için bir araya geliyor. çılgın tuhaf bir şekilde kendine has güzelliği olan kanlı ve akıldan çıkmayan bir tablo çiziyor, ancak yine de uygun bir uyarlama gerektiren bir güzellik. Önceki üç yineleme başarısız olsa da, bu sefer kaynak materyalin farklı görsel stilini onurlandıran dördüncü bir girişim sırayla.