Eliptik gökada NGC 4150. Kredi: NASA, ESA, RM Crockett (Oxford Üniversitesi, Birleşik Krallık), S. Kaviraj (Imperial College London ve Oxford Üniversitesi, Birleşik Krallık), J. Silk (Oxford Üniversitesi), M. Mutchler (Uzay Teleskop Bilim Enstitüsü, Baltimore, ABD), R. O’Connell (Virginia Üniversitesi, Charlottesville, ABD) ve WFC3 Bilimsel Gözetim Komitesi
Eliptik galaksiler eşit, elipsoid bir şekle sahiptir. Tipik olarak, sarmal gökadalardan çok daha fazla oranda yaşlı yıldız içerirler.
Galaksileri sınıflandırmak için dört sınıf kullanılır: spiral; çubuklu spiral; eliptik ve düzensiz. Eliptik gökadalar pürüzsüz elipsoidal veya küresel bir görünüme sahiptir ve sarmal gökadalardan çok daha az yapıya sahiptirler. Eliptik gökadalar genellikle gökada kümelerinde bulunur.
Gökbilimcilerin, eliptik gökadaların sarmal gökadaların evrimsel öncüleri olduğunu düşündüklerine dair yaygın bir yanlış kanı vardır, çünkü Hubble’ın kendisi eliptik gökadalardan “erken tip” ve sarmal gökadalardan “geç tür” olarak söz etmiştir. Aslında Hubble bu isimleri eliptik ve sarmal gökadalar arasındaki yapı farklarını belirtmek için kullandı ve kendisi de farklı gökada türlerinin nasıl evrimleştiğinden emin değildi.
Eliptik galaksiler eşit, elipsoid bir şekle sahiptir. Tipik olarak, sarmal gökadalardan çok daha fazla oranda yaşlı yıldız içerirler. Kredi: ESA/Hubble, NASAESA, RM Crockett (Oxford ÜniversitesiBirleşik Krallık), S. Kaviraj (Imperial College Londra ve Oxford Üniversitesi, Birleşik Krallık), J. Silk (Oxford Üniversitesi), M. Mutchler (Uzay Teleskopu Bilim Enstitüsü, Baltimore, ABD), R. O’Connell (Virginia Üniversitesi, Charlottesville, ABD) ve WFC3 Scientific Gözetim Komitesi
Gökbilimciler arasındaki mevcut düşünce, çoğu eliptik gökadanın sarmal gökadaların çarpışmalarından ve müteakip birleşmelerinden oluştuğudur. Eliptik ve sarmal gökadaların yıldız popülasyonlarının tipik yaşları, bu teori için kanıt sağlar, çünkü eliptik gökadalardaki yıldızlar, sarmal gökadalardaki yıldızlardan tipik olarak çok daha yaşlı ve daha kırmızıdır. Sarmal gökadalar yıldız oluşumunu besleyen zengin toz ve gaz rezervlerine sahipken, eliptik gökadalar bu yakıtı neredeyse tüketmiş gibi görünüyor ve bu nedenle yeni yıldızların oluşumu için çok az hammadde var. Bu nedenle, eliptik gökadaların büyük ölçüde aktif sarmal gökadalar içinde oluşan yıldızlar tarafından doldurulması muhtemel görünmektedir. Çok düşük yıldız oluşum oranları ve eski, kırmızı yıldız popülasyonları nedeniyle, eliptik gökadalar bazen gökbilimciler tarafından halk dilinde “kırmızı ve ölü” olarak adlandırılır.
Eliptik Galaksi. Kredi: NASA, ESA, RM Crockett (Oxford Üniversitesi, İngiltere), S. Kaviraj (Imperial College London ve Oxford Üniversitesi, İngiltere), J. Silk (Oxford Üniversitesi), M. Mutchler (Uzay Teleskopu Bilim Enstitüsü, Baltimore , ABD), R. O’Connell (Virginia Üniversitesi, Charlottesville, ABD) ve WFC3 Bilimsel Gözetim Komitesi
Son zamanlarda, Hubble uzay teleskobu ve ESO‘s Çok Büyük Teleskop (VLT), en büyük eliptik gökadaları merkez alan astrofiziksel bir gizemi çözmeye yardımcı olmak için kullanıldı. Bu devasa ‘kırmızı ve ölü’ galaksiler her zaman bu kadar hareketsiz değildi. Aslında, Evren tarihinin daha erken dönemlerinde, bu devasa gökadaların evrimsel öncüleri, gazla doluydu ve olağanüstü bir oranda yıldızlar oluşturuyordu. Hubble ve VLT sayesinde, gökbilimciler ilk kez bu “ölü” gökadalardaki yıldız oluşumunun milyarlarca yıl önce nasıl püskürtüldüğünü gösterebildiler. Hubble ayrıca 30 yılı aşkın tarihi boyunca eliptik gökadaların güzel görüntülerini de yakalamıştır. Bu, eliptik gökadalar NGC 4150’nin (bu sayfanın en üstündeki resme bakın) ve NGC 2768’in ayrıntılı görünümlerini içerir.