Bilim adamları kuyruklu yıldızın kum saati şeklindeki toz izini keşfetti

Finlandiya, Kanada ve Rusya’dan araştırmacılar, 17P/Holmes kuyruklu yıldızının alışılmadık, kum saati şeklindeki toz izini keşfettiler. Toz izini oluşturan parçacıklar, bir kuyruklu yıldız tarafından şimdiye kadar belgelenen patlamaların en güçlüsü tarafından serbest bırakıldı. Bu, Ekim 2007’de gerçekleşti. Gökbilimciler Avustralya, Finlandiya ve ABD’deki teleskopları kullanarak kuyruklu yıldız tozu izini gözlemlediler. Gözlemlerin ilk aşaması 2013’ten 2015’e, ikincisi ise 2020’den 2021’e kadar sürdü. araştırma yayınlandı Kraliyet Astronomi Derneği’nin Aylık Bildirimleri.

Çalışmanın yazarları, patlama sırasında fırlatılan kuyruklu yıldız parçacıklarının yörüngelerinin bir kum saati şekli oluşturduğunu ilk kez öğrendi. İzin karşı taraflarında, parçacıkların hareket ettiği yörüngelerin yakınsama düğümleri vardır. Biri, kuzey düğümü, kuyruklu yıldızın patlamasının orijinal noktasında bulunur; diğeri, güney düğüm, karşı tarafta yer alır. En küçük parçacıklar en büyük yörüngelere sahiptir, bu nedenle düğümlere en son ulaşırlar. Orta ve büyük boyuttaki parçacıklar düğümlere daha erken ulaşır.

“Patlama sırasında kuyruklu yıldızdan fırlatılan muazzam miktarda parçacık, güneş etrafındaki eliptik yörüngelere yayılıyor. Bu, kuyruklu yıldız materyalini ve gezegenler arası uzaydaki dağılımını incelemek için eşsiz bir fırsat sunuyor. Bu fenomenin fiziğini ve ölçeğini anlamak için” akademik proje lideri, Helsinki Üniversitesi’nde yardımcı doçent ve Finlandiya Jeo-uzaysal Araştırma Enstitüsü ve Ural Federal Üniversitesi’nde kıdemli araştırmacı Maria Gritsevich, diyor.

Araştırma sonuçları, orijinal patlama noktasına geri dönüş yolu da dahil olmak üzere 17P/Holmes kuyruklu yıldızının toz izinin yerini ve davranışını tahmin etmeyi mümkün kılıyor. Ek olarak, araştırma, aşağıdaki kuyruklu yıldız patlamalarını hesaplamada veya meteor yağmurlarının oluşumunu ve yoğunluğunu tahmin etmede yardımcı olabilir.

“2000’den beri, modern modelleme tekniklerini kullanarak iyi bilinen meteor yağmurlarını (Leonidler gibi) modelliyorum. Bu çalışmada, 17P/Holmes kuyruklu yıldızının patlamasının ve göktaşının yayılmasının yüksek hassasiyetli modelleri geliştirdik. Ayrıca, her iki modeli de ilk kez bir araya getirdik ve bu, güçlü yeni bir modelle sonuçlandı” diyor Ursa Astronomical Association’daki Fin Ateş Topu Ağı’nın bir üyesi olan Markku Nissinen.

Modelin benzersizliği, güneş radyasyon basıncının etkilerini, Venüs, Dünya ve ayı, Mars, Jüpiter ve Satürn’ün neden olduğu yerçekimi bozukluklarının yanı sıra toz parçacıklarının ana kuyruklu yıldızla yerçekimi etkileşimini hesaba katmasıdır.

“17P/Holmes kuyruklu yıldızının 2022 yılındaki toz izinin varış zamanı ve buna karşılık gelen koordinatlarıyla ilgili yayınlanmış verilerimizle, amatör gökbilimcilerin teleskoplarında bile görülebileceğini tahmin ediyoruz. parçacıkların sayısı ve boyutu ve bunların jeo-uzaysal dağılımı hakkında ek bilgi sağlar. Bu bilgi, yeni modeller geliştirmek ve kuyruklu yıldıza ve izine ne olduğunu anlamak için faydalı olacaktır,” diye bitiriyor Maria Gritsevich.

Bilim adamları, parlaklıktaki periyodik artışın nedenlerini, parçacıklar üzerindeki olası ikincil ve mevsimsel etkileri (yerçekimi olmayan ve düzensiz radyasyon basıncı gibi) ve kızılötesi dalga boyunda gözlem yapma olasılığını belirlemek için 17P/Holmes kuyruklu yıldızını incelemeye devam edecek. Aralık. Ek olarak, gelecekteki araştırma planları, 1892’de gözlemlenen ilk kuyruklu yıldız patlamasını ve sonuçlarını simüle etmektir.

Comet 17P/Holmes, 6 Kasım 1892’de İngiliz gökbilimci Edwin Holmes tarafından bir patlama sırasında keşfedildi. 23-24 Ekim 2007’de bir başka güçlü patlama meydana geldi ve yaklaşık üç saat sürdü. Patlama, astronomik gözlemler tarihinde kaydedilen en büyük patlamaydı. Parçacıkların salınması ve güneş ışığını yansıtan yüzey boyutundaki muazzam artış nedeniyle kuyruklu yıldızın parlaklığı 1 milyon kat arttı. Bu kısa an için kuyruklu yıldız aynı zamanda güneş sistemindeki en büyük nesne haline geldi.