Ay Şövalyesi altı bölümün izini sürmek için çoğu Marvel projesinden daha garip bir hikayesi vardı – ilk başta tuhaf karakter parçası daha çok Marvel’in kendi Netflix’inin ilk günlerine benziyor ile maceralar gözüpek den gişe rekorları kıran, kamera hücresi yüklü aksiyon şimdi stüdyodan beklemeye meyilliyiz. Şimdi kitap finalinde kapandığı için, dizi bu ikinci yola çoğu Marvel serisinden biraz daha geç yöneldi… ve çoğunlukla, lehine çalıştı.
Altıncı bölüm olan “Tanrılar ve Canavarlar” – ve belli bir son sekansı bir yana, belki de son – bölümü. Ay Şövalyesi, güçlü Marvel tarzında, iyi ya da kötü, çoğu nihai eylemle çok ortak noktaya sahiptir. bu geçmişin karakter çalışması büyük yumruk dövüşü sekansları için bir kenara itiliyor, bu nedenle gerçek arsa yolunda çok az şey var, elbette büyük CG set parçalarına tepki gösteren birçok insan var ve hepsinin en sevilen süper kahraman doruk noktası, Gizemli Parlayan Işık bahsi geçen tüm bu yumruklamalar sırasında bizim ve kahramanımızın dikkati için bir işaret olarak hareket etmek.
Kabul etmek gerekir ki, bu belki biraz küçümseyici bir şey ama son yıllarda Marvel için bu tür bir formül (ve açıkçası, çok fazla süper kahraman malzemesi) haline geldiği kadar tahmin edilebilir bir şey. Ay Şövalyesi Oscar Isaac’in varoluşsal konuşmalar yaptığı beş bölümden sonra nihayet onu kucaklayabilmenin bir zevkini alıyor iyi, kendisi ile. Bir şey varsa, dizinin ana karakterlerinin üçüyle (geçen hafta aynı derecede hızlı “ölümünden” sonra çok hızlı bir şekilde geri getirilen) Mark, Steven ve özellikle Layla ile bu beş iç gözlem bölümüne sahip olmak, Ay Şövalyesi bu tipik süper kahraman set parçalarına gitmek, tökezlemek yerine parlıyor. DID’yi nasıl geliştirdiğinin travmasını ve geçmişinin pişmanlıklarını uzlaştıran Mark’ın, Steven’ın önemini kendisinin bir parçası olarak benimsemesi ve bunu yaparken Ay Şövalyesi olarak kendinden emin ve hatta şimdiye kadar dizide hiç göstermediği neşeyi – Harrow ve parıldayan mor kararını vermek için şehre inen hayattan daha büyük bir yeniden canlanan Ammit ile patlayıcı bir hesaplaşma için Kahire’ye doğru ilerliyor. Hatta, Mark ve Steven’ı uyumlu bir dövüş ekibi olarak gösteren, avatar biçimindeki farklı çekimleri arasında gidip gelerek Harrow’un adamları arasında ve sonunda adamın kendisine zarif bir yol çizen gerçekten eğlenceli kamera çalışmasıyla daha da iyi hale getirildi.
Hatta yapılır daha iyi Görünüşe göre kendisi de Khonshu’nun değil, Taweret’in bir avatarı olmaya karar veriyor ve kendine bir avatar olmaya karar veriyor. son derece şık kanatlı üst giysi ve süslü kılıçlar (bir doğurganlık tanrıçasının avatarının neden ikiz kılıca ihtiyacı var? işgalciler-era çizgi roman karakteri, kızıl bok böceği? Emin değilim, ama onunla yuvarlan, yönetir). Bu, hem gerçekten eğlenceli olan karakter için bir evrimdir – May Calamawy, bölümün büyük savaşında harika bir miktar kıç tekmelemeyi başarıyor ve açıkça çok eğleniyor – ve kendisinin ve tek başına verdiği bir kararı somutlaştırıyor. Harrow’un babasının ölümündeki rolü nedeniyle onu Marc’a karşı döndürmeye çalışması ya da Marc’ın korktuğu için onu kendi karanlığında uzaklaştırması olsun, onun yolunun nasıl olması gerektiğine karar vermeye çalışan insanlarla ilgili dizi boyunca karşılaştığı mücadeleleri yansıtıyor. Khonshu için onun soyundan Ay Şövalyesi olduğunu iddia etmeye çalışıyor. Dizinin en çekici olanlarından biri olan bu yayın doruk noktası, kendi türünde bir süper kahraman olması biraz ezbere olabilir, elbette – ama bir kez daha, yayının bağlamı ile yeterince çalışıyor ve sadece gerçek bir şikayet olamayacak kadar eğlenceli.
“Tanrılar ve Canavarlar”daki tüm bu gösterinin tek gerçek dezavantajı, unvan tanrıları Ammit ve Khonshu’dur. İkincisi, Layla tarafından hem Ammit’i durdurmak hem de Marc’ı ölümden geri getirmek için umutsuz bir girişimde serbest bırakıldı ve ikili, zamanlarının çoğunu bölümde kendilerinin dev boyutlu CG versiyonlarını arka planda bırakmak için bıraktılar. Marc, Layla ve Harrow’un birbirleriyle savaşmasına odaklanıyoruz. Biraz anlamsız geliyor ve bir şekilde, ağırlıksız, yaşamdan daha büyük bir darbeye ihtiyacımız olduğu için “kelimenin tam anlamıyla Kahire halkının ruhları emiliyor” ötesinde bir son bölüm tehdidi için yeterli gerekçe yokmuş gibi , hepsi çok kısa ve hiçbir yerde zemindeki şeyler kadar eğlenceli değil Ay Şövalyesigerçek kahramanlar ve kötü adam. Neyse ki, dır-dir kısaca, ve Marc, Layla’yı kurtarmak ve Harrow’u tamamen yenmek için bayıldığında (yine… daha fazlası için), sanki Ay Şövalyesi en azından tatmin edici bir sona geldi. Dövüş kazanıldı, gün kurtarıldı ve hem Marc hem de Layla, buna bir gün diyebilecek kadar kendileriyle barışıklar – özellikle de birincisi, Khonshu’nun avatarı olarak konumundan vazgeçiyor.
… İyi sıralama. Neresi Ay Şövalyesifinali biraz çamurlu oluyor sonrasında Bu mutlu son, Marc ve Steven’ı Londra’da, Steven’ın eski hayatına geri döndüğümüzde, yataklarda ayak bileği bağları ve köhne bir daire var, ama en azından birbirlerine sahipler ve bir tür güvenceye sahipler. bağlarının gücü. Bölümün kendisi burada sona erebilir, ancak bu elbette bir Marvel hikayesidir – ve eğer büyük CG yüklü kavgacı üçüncü eylemler kaçınılmazsa, kredi sonrası sahne de öyle ve Ay Şövalyesi‘s biraz saçma. Bizi şimdi Harrow’un (vücudu Marc ve Layla’nın ayininden sonra Ammit için bir gemi) barındırıldığı bir psikiyatri tesisine geri götüren adam, kendisini gizemli bir şekilde hastaneden ve ayrıntılı bir limuzine götürülürken bulur. yeni avatar…
Oscar Isaac. Marc olarak değil, Steven olarak değil, daha önce Kahire savaşında alay edilen üçüncü, görünüşe göre daha acımasız kişi: Harrow’u soğukkanlılıkla ve Khonshu’nun intikamcı adıyla derhal öldüren Jake Lockley. Lockley’in sahip olduğu tabii ki çizgi romanlarda tarih, sokak düzeyinde soruşturmalar ve istihbarat toplama için Marc’ın kişiliği olarak hareket eden bir New York taksi şoförü. Sonunda onu dahil Ay Şövalyesi bitiyor, ancak, biraz garip bir şey. Doğal olarak, işleri daha fazlası için açık bırakır Ay Şövalyesi anlatacak hikayeler, en azından şimdilik Oscar Isaac’in daha fazlası için kaydolmadığını bilsek bile (kuşkusuz bu franchise çağında, belki biraz naif bir düşünce) – ama sadece biraz sarsıcı bir şey var. Ay Şövalyesi “Tanrılar ve Canavarlar”ın ve ana yayının eğlencesi ve tatmininden sonra bu karanlığın dokunuşuyla sona eriyor.
Bu sahneden önce gösteri, Marc’ın seçtiği dramatik katarsis ile sona erer. olumsuzluk Harrow ve Ammit’i öldürmek, Khonshu’nun akıl oyunlarını ve gerçekten kahramanca bir anı reddetmek, olmak istediği kişi olma gücünden vazgeçmek, Steven ve Layla mecazi olarak (kelimenin tam anlamıyla, ikincisinin durumunda da) yanında. destek. “Alındı”, kişiliklerinden birinin bu güçlü seçimden kaçınmaya ve Khonshu’nun yanında kalmaya karar verdiğini ortaya koyuyor, muhtemelen Marc ve Steven şu anda kendi seçimlerinin ihlalinden habersizler, büyüleyici! Ama aynı zamanda oldukça sarsıcı ve finalin geri kalanının tatmin edici tonuna pek uymuyor.
Bu hikayenin nasıl sonuçlanacağı elbette görülmeye devam ediyor – ve Jake’in hikayesini gelecekteki hikayelerde keşfetmeye başladığımızda, o andaki mevcut sarsıcı hisler rahatlayabilir. Ama şimdilik böyle Ay Şövalyesi belki de son altı haftadaki gibi: bazı kısımlar tatmin edici, bazı kısımlar değil ve Marvel süper kahraman formülünün cazibesi ile biraz daha derin ve içe dönük bir şey arasında garip bir şekilde dengeli bir yol. Şovu henüz Duat’a göndermek için Tawaret’in ölçeğine koyup koymadığımızdan emin olamayabiliriz, ancak genel olarak, sonunda bu dengeyi oldukça iyi tuttu.
Daha fazla io9 haberi ister misiniz? En son ne zaman bekleneceğini kontrol edin hayret ve Yıldız Savaşları sürümler, sırada ne var DC Universe film ve TV’deve hakkında bilmeniz gereken her şey Ejderha Evi ve Yüzüklerin Efendisi: Güç Yüzükleri.