Yönetmen Hanna Bergholm’un psikolojik beden korkusunun merkezindeki etkileyicilerin nasıl bir sosyal medya mevcudiyeti olduğunu anlamak için Fince konuşmanıza gerek yok. kuluçka kendileri için yaratmışlardır. Sarışın, mavi gözlü ve “gelenek”i gerçekleştirmeye odaklanmış, bu şekilde tüm anlaşmalarının ne olduğunu merak ediyorsunuz. – özellikle halka ışıkları kapalıyken ve kameralar uzaktayken. kuluçkaBu tür kişilikleri harekete geçiren şeyin ne olduğu ve bir takipçi saymak için yaşamanın son derece sağlıksız olduğu konusundaki fikirlerini size bildirmekten memnuniyet duyuyorum. Ancak film bunu, işlev bozukluğu tasvirinin ne kadar korkunç olduğu konusunda sizi rahatsız etmek için açık bir niyetle yapıyor.
kuluçka 12 yaşındaki jimnastikçi Tinja’nın (Siiri Solalinna), ailesinin son derece düzenlenmiş “samimi” ev videolarından oluşan kanalının başarılı olduğundan emin olmak için adı açıklanmayan annesi (Sophia Heikkilä) kadar sıkı çalışan bir kadının hikayesini anlatıyor. Tinja, yerel kulübündeki en iyi jimnastikçi olmasa da, büyük ölçüde akranlarına ayak uydurmak için çaba sarf ediyor çünkü takımda olması, çevrimiçi olarak nasıl sunulduğunun önemli bir yönü.
Tinja’nın hiperaktif erkek kardeşi Matias (Oiva Ollila) ve isimsiz, gitar meraklısı babası (Jani Volanen) de hane halkının canlı yayınlarında yer alıyor ve burada çekirdek bir ailenin iyi huylu üyeleri gibi birbirlerine ışınlanıyorlar. Ancak kuluçka Kanalın, hayatlarındaki diğer her şey gibi, ne kadar derinden mutsuz olduğunu gizlemek için günlükleri hakkında neredeyse her şeyi düzenli olarak yayınlayan bir kadın olan Tinja’nın annesinin alanı olduğunu açıkça ortaya koyuyor. Tutsak bir izleyici kitlesi Tinja’nın annesinin tek istediğini düşünse de, anlayamadığı şey, kızında her zaman tam da buna sahip olduğu ve gerçekliği görememesi, setin büyük bir parçası olduğudur. kuluçka hareket halinde.
Çünkü Tinja’nın ailesiyle ilgili her şey o andan itibaren biraz ters gidiyor. kuluçka İlk önce onları tanıtır, bir öğleden sonra büyük bir karga ciyaklamalar ve tüylerden oluşan bir kasırga içinde aniden yaşamlarına girdiğinde neredeyse doğal hissettirir. Tinja’yı kurtaran herkes paniğe kapılırken, kuşun gelişinin Tinja’nın annesi gibi içerik takıntılı birinin farklı koşullar altında takipçileriyle paylaşmaya değer bir şey olarak kabul edebileceği türden gerçekten tesadüfi bir olay olduğunu görebilirsiniz. Ancak Tinja’nın annesi, telefonunu çalmak veya kızının kuşu yakaladığında onu serbest bırakmasına yardım etmek yerine, gerçek anlamda hayvanın boynunu hassas bir şekilde kırar. kuluçka vurgulamaya özen gösterir.
kuluçka Tinja’nın annesiyle ilgili değil, bir ömür boyu kadından öğrendikten ve itaatkar bir kız rolünü görev bilinciyle oynadıktan sonra, Tinja’nın sevdiklerini tanımlayan sahtelik tarafından boğulmuş hissetmesine engel olamadığıyla ilgili. Tinja, kuşun ölümünün onu rahatsız ettiğini kabul edemez çünkü bunu yapmanın annesiyle çelişmekle aynı anlama geleceğini bilir. Tinja’nın, ölü olduğu tahmin edilen karganın ormandan ona seslenmeye başladığını ve kuşu ararken bulduğu garip yumurtayı neden sakladığını kimseye söylememesinin nedeni de budur.
Tıpkı Tinja’nın duygularını ailesiyle paylaşamaması gibi, yumurtayı bir oyuncak ayının içine koymaya başlamasının ne kadar garip olduğunu göremiyor, sadece teselli ederek kendini yatıştırmaya ihtiyacı olduğu anlarda onu dışarı çıkarıyor. O. Ancak açıkça görebildiği şey, yumurtanın açılmaya başladığında ne kadar hızlı büyümeye başladığı ve o şeyin kalın, benekli kabuğunda çatlakların oluşmaya başlaması uzun sürmüyor.
ortaya çıkması kuluçka‘ın canavarı, mide bulandırıcı ve ürkütücü ve mümkün olduğunca az bozulma ile en iyi şekilde deneyimlenen eşit parçalardır. Bu sahneyi ve yaratığın oynadığı rolü yapan nedir? kuluçka‘nin hikayesi o kadar iyi işliyor ki, Solalinna’nın duygularını yüceltmeye o kadar alışmış bir kız olarak akıldan çıkmayan ve incelikli performansı öyle ki bir canavarla yüz yüze gelmek bir tür uyandırma çağrısı. bu şey şundan çıkan kuluçkayumurtası grotesk ve genellikle bakması zor, ama daha da önemlisi, gerçek, Tinja’nın hayatındaki başka hiçbir şeye benzemiyor ve onun varlığıyla canlandığını hissetmekten kendini alamıyor.
Ne zaman kuluçkasadece Tinja ve yeni arkadaşına odaklanan film, Mamoru Hosoda’nın filmine neredeyse acımasız bir saygı duruşu gibi oynuyor. Digimon Macera film ve dövüşe hazır yumurtalardan çıkan sihirli yaratıklarla bağ kuran genç insanlarla ilgili diğer çocuk dostu seriler. Tinja ile yaratık arasında karakterlerin birbirine ne kadar umutsuzca ihtiyaç duyduğunu ve ne kadar ustaca ihtiyaç duyduğunu anlatan bir yumuşaklık ve kırılganlık var. kuluçkaKuklacılardan oluşan ekip, pratik canavarı hayata geçirmeyi başardı.
Yaratığa erkenden iyi bakmanıza izin vererek, kuluçka Canavarın evrimini ve her istediğini öldürmek için gizlice dışarı çıkma alışkanlığını betimlediği için kendini çok daha usta olmak için özgür bırakır. Tinja ve canavar yakınlaştıkça, görüntü yönetmeni Jarkko Laine’nin çekimleri giderek daha çarpıcı ve deneysel hale geliyor ve ana karakterlerin zihinlerinin bir uzantısı gibi hissettiren kafa karıştıran ve rüya gibi bir atmosfer yaratıyor. kuluçka bu hayali, Tinja’nın canavardan önceki hayatının ne kadar ezici olduğuna dair ayık hatırlatmalarla noktalıyor.
Filmin son perdesinin nihai olarak alacağı şekli az çok görebilirsiniz. Ancak bu, Hatching’in başarılı olmasını engellemiyor çünkü sizi şaşırtmakla özellikle ilgilenen bir film değil – korku, en korkunç anlarında oyalanmaya ve size her korkunç ayrıntıyı göstermeye dayanıyor.
kuluçka ayrıca Reino Nordin, Saija Lentonen ve Ida Määttänen’i de canlandırıyor. Film 29 Nisan’da seçkin sinemalarda.