TinyBuild’in PAX East 2022’deki standı, bir standdan çok daha fazlasıydı. Dolu dolu bir karnavaldı, herhangi bir ilçe fuarına uyacak oyunlar (bir vinç oyunuyla köstebek vurabilir veya biblolar için balık oynayabilirsiniz) ve birçok gerçek video oyunu ile tamamlandı. Yayıncı alanının arkasında, parlak turuncu süslemelerin geri kalanından göze çarpan bir şey vardı: Dört TV’lik bir setin üzerinde devasa bir şişme örümcek belirdi ve katılımcıları SpiderHeck’i denemeye davet etti, Duck’tan beri en sevdiğim çok oyunculu dövüş oyunu ne olabilir? Oyun.
SpiderHeck, adının kulağa geldiği kadar aptalca. Bu, diğer oyuncuları dövdüğünü ve her şeyin uçup gittiğini söylemenin uzun soluklu bir yolu olan fizik tabanlı bir platform kavgası. SpiderHeck’in durumunda, oyuncular, ağları vurarak oyunun 2D haritalarını dolaşabilen ve silahları toplayabilen örümcekleri (duh) kontrol eder.
Dört oyunculu bir kavga olduğu için, iki PAX katılımcısının yanı sıra bir halkla ilişkiler uzmanıyla birlikte bir oyuna atıldım ve mutlak bir patlama yaşadım. Gerçekten iyi vakit geçirmek için birlikte oynadığınız insanları tanımanın faydalı olduğu bazı oyunlar var ve SpiderHeck onlardan biri değil.
Küçük bir örümcek herif olarak, oyununuzdaki diğer örümcekleri alt edebilmeniz gerekir ve bunların hepsi SpiderHeck’in muazzam silah cephaneliği ile yapılır. Oyunun oyuncuları (tek bir maçta en fazla dördü olabilir) bir haritada ortaya çıktığında, hemen hemen üstlerinde silahlar belirir. Lazer tabancalardan enerji dalgaları ateşleyen pompalı tüfeklere veya düz ışın kılıçlarına kadar değişebilirler.
Neyle savaşmayı seçerseniz seçin, SpiderHeck’in silahları sadece hedeflediğiniz şeyi etkilemez. Her silahın oyunun fiziğiyle kendi etkileşimi vardır. O lazer tabancayı ateşlemek minik örümceğimi geriye doğru fırlattı ve kullandığım silah ne kadar büyükse, ateş ettikten sonra o kadar uzağa fırlatıldım. Hatta öldüm çünkü silahımı ateşledim ve sonunda bulunduğum platformdan lavlara ya da dipsiz bir çukura düştüm.
Böyle bir şey olduğunda kendimi kurtarmanın tek yolu bir ağ fırlatıp kendimi en yakın yüzeye fırlatmaktı. Oyunun geri kalanı oynamak için uygun bir şekilde garip hissettirse de – bir örümceğin bir yarış simülasyonunun aynı yumuşak kontrollerine sahip olacağı fizik tabanlı bir kavgacı gibi değil – ağlarımı oyunun içine yerleştirmekten bir türlü vazgeçemedim. doğru noktalar. Onları genellikle beklediğimden çok daha alçaktan vururdum, bu da bir lav havuzuna veya başka bir insta-ölüm alanına tek yönlü bir seyahate yol açardı.
SpiderHeck’in bazı seviyeleri, oyuncuların atlayabileceği beş askıya alınmış platform gibi, fizik sistemine de giriyor. Doğal olarak, her platform bir oyuncu zıpladıkça veya indikçe hareket eder ve biri vurulursa sallanır. O haritadaki maçlar, silahlarımızı her ateşlediğimizde ya da vurulduğumuzda dördümüz ciyaklayarak oynamaya başladı.
SpiderHeck’in burada yaptığı her şey bana, başka bir saygısız çok oyunculu kavgacı olan Duck Game’in biraz daha basit bir versiyonunu hatırlatıyor. Bu oyun SpiderHeck ile aynı benzersiz fizik sistemine sahip olmasa da, ikisi aynı enerjiye sahip. Çok karmaşık değiller ve hemen eğlenceliler. Oyunu oynarken ışın kılıcımla ne yaptığımı düşünmedim, sadece yaptım. Bu, yukarı fırlatılıp kameranın görüş alanından çıkarıldıktan sonra bir şeyi başka bir oyuncunun üzerine salmak anlamına geldiğinde, iyi vakit geçirmemek imkansızdı.
Neyse ki, SpiderHeck’i arkadaşlarımla denemek için beklemek zorunda değilim. Oyunun henüz bir çıkış tarihi yok ama PAX’ta oynadığım demonun aynısı şu anda Steam’de indirilebilir.
GameSpot, perakende tekliflerinden komisyon alabilir.