Dünya Günü’nün 22 Nisan olduğunu biliyorum çünkü şirketler bana bu konuda e-posta göndermeyi bırakmayacaklar. Çevrenin korunması için bir eylem çağrısı olarak başlayan şey, artık sadece bir pazarlama fırsatıdır.
Gelen kutum, “YILIN DİĞER HER GÜNÜNÜ KİRLEYEN X ŞİRKETİ DÜNYA GÜNÜNDE ÇÖP TEMİZLİĞİ YAPIYOR” gibi mesajlar veren markalar ve PR ajanslarıyla dolup taştı. İklim krizi yüklemesine katkıda bulunan şirketler korkak sosyal medya gönderileri Doğayı sevmekle ilgili. Tüketiciler, “atıksız” olmak için hangi ürünleri satın alabilecekleri konusunda yeşil renkli mesajlar alıyor.
Belki, bir düzeyde, iyi niyetler tarafından yönlendirilir. Ancak bu pazarlamanın pek bir değeri yoktur ve hatta işleri daha da kötüleştirebilir. İklim krizini büyük şirketler ve çok fazla harcanabilir geliri olan insanlar için ürünler etrafında çerçevelemek, iklim değişikliğine katkıda bulunan topluluklar hakkında konuşmak için çok az alan bırakıyor. en az soruna, ama acıya en bundan dolayı.
Her zaman böyle değildi. İlk Dünya Günü 1970 yılında Wisconsin Senatörü Gaylord Nelson’ın ulusal bir günü koordine etmesiyle gerçekleşti. halkı eğitmek acil çevre sorunları hakkında. O Nisan, daha fazla 20 milyon kişi katıldı ABD’deki gösteriler, mitingler ve eğitimlerde Amerikalılar devasa bir California tarafından dehşete düştüler. önceki yıl petrol sızıntısıve insanlar, insan faaliyetlerinin gezegeni nasıl etkilediğini sorgulamaya başladılar. O dönem bize Çevre Koruma Ajansı’nı (EPA) ve bunun gibi önemli yasaları verdi. Temiz Su Yasası ve Temiz Hava Yasası.
Ancak zamanla, tatil protestolardan ve düzenleyici eylemlerden uzaklaştı ve beyazlara hitap etmeye başladı. orta sınıf duyarlılıkları. Artık çoğu büyük çevresel adalet örgütü, topluluk düzenleyicileri değil, iyi beslenmiş bürokratlar tarafından yürütülmektedir. Büyük şirketlerin “konuşmaya katılmaları” kabul edilebilir hale geldi, ancak bunu pompalamaya devam etmelerine rağmen seranın astronomik seviyeleri gaz emisyonları. Bu arada renkli topluluklar, “Kanser Sokağı” LouisianaFosil yakıt şirketleri ve evlerinin yakınındaki kimya fabrikaları sayesinde ülke ortalamasının 50 katı kanser oranlarıyla karşı karşıya kalıyorlar. Doğayı seven tweetler ve izleyicilere arabalarını sürmek yerine bisiklete binmeyi hatırlatan reklamlar bunu düzeltmeyecek.
Isaias Hernandez bir çevresel adalet içerik yaratıcısı kim Los Angeles’ta büyüdü. Dünya Günü eğitimi genellikle okul sunumlarından geliyordu. Ancak bir yıl, bir çevre örgütü okuluna gitti ve öğrencilerinden posta kodlarını kendi topluluklarındaki çevresel adalet konularını özetleyen çevrimiçi bir hesap makinesine koymalarını istedi. İklim ve çevreciliğin hayatında ve refahında düşündüğünden daha büyük bir rol oynadığı Hernandez için tıklamaya başladı.
“[My neighborhood] kötü su ve kötü hava var… [and there were] evimin yakınındaki zehirli endüstriler” dedi Earther. “Bu bağlantıları yapmaya başladım. Bu, ailemin yaşamak için çok çalışmadığından değil, bu sistemlerin tarihsel olarak beyaz olmayan insanlara yatırım yapmamak için tasarlanmış olması.”
Hernandez, ABD’deki Dünya Günü mesajlarında genellikle geride bırakılan birçok topluluktan birinde büyüdü. Yıllarca yeşile boyanmış mesajlaşmanın, büyüdüğü gibi alanları, beyaz badanalı çevre hareketlerine ve kurumsal pazarlamaya giden destek olmadan, kendilerini savunma göreviyle aşırı yüklenmiş halde bıraktığını anlıyorlar. Bu nedenle Hernandez, Dünya Günü’nün geleceğinin büyük şirketlerden uzak durmasını ve yoksulluk ve kirlilik gibi kesişen sorunları ele alan taban çabalarına ve politikalarına odaklanmaya odaklanmasını istiyor.
Catherine Coleman Flowers, çalışmaları yetersizliğe odaklanan bir çevre adaleti aktivisti atık giderme sistemleri kırsal kesimde, tatil mesajının en ön saflarında yer almak için en çok mücadele eden insanları istiyor. “Dağın zirvesi ve kalıntılarıyla yaşayan insanların hikayelerini gündeme getirmemiz gerekiyor; Kanser Yolu ve kirletici bitkiler; batı toplumlarında su kıtlığı; Teksas, Arizona ve Kaliforniya’da orman yangınları; Florida’da deniz seviyesinin yükselmesi; Alaska’da eriyen permafrost,” dedi Earther’a bir e-postada. “Dünya Günü, karbondan arındırmaya yönelik bilinçli çabalarla örneklenen dini bir bayram olmalıdır. Bu, herhangi bir kutlamanın ön saflarında yer almalıdır.”
Burada Gizmodo’da, biz savundu”Dünya Günü’nü Öldürme Zamanı.” To tatil, doğayı önemseyen hızlı sosyal medyadan daha fazlası olabilir ve olmalıdır da. çevreyi önemseyen moda. Gelecekteki kutlamalar bunları koyamıyorsa eylemin merkezinde en çok mücadele edenlerbiz onları istemiyoruz.