ABD Uzay Kuvvetleri, gezegen savunma çalışmaları için NASA’ya onlarca yıllık bolide verisi yayınladı

NASA ve ABD Uzay Kuvvetleri arasındaki bir anlaşma, yakın zamanda, ABD hükümeti sensörleri tarafından ateş topu olayları (bolides olarak da bilinen büyük parlak meteorlar) hakkında toplanan onlarca yıllık verilerin bilimsel ve gezegensel savunma topluluklarının yararına kamuya açıklanmasına izin verdi. Bu eylem, NASA’nın Gezegensel Savunma Koordinasyon Ofisi (PDCO) ve ABD Uzay Kuvvetleri arasındaki işbirliğinin, ulusumuzun Dünya’ya yakın nesneleri (NEO’lar) bulma, izleme, karakterize etme ve kataloglamayı içeren gezegen savunması çabalarını ilerletmeye devam etmesinden kaynaklanmaktadır. Yeni yayınlanan veriler, gezegen savunma topluluğunun, bir gün tehdit oluşturabilecek daha büyük asteroitlerin etkilerinin etkilerini modelleme konusundaki mevcut yeteneğini artırabilecek, ışık eğrileri olarak adlandırılan, Dünya atmosferinden geçerken bolidlerin değişen parlaklığı hakkında bilgilerden oluşuyor. dünyaya.

Bolitler, gün ışığında bile görülebilen çok parlak göktaşları, gezegenimizin yere ulaşamayacak kadar küçük, ancak çarpma anında patlayacak kadar büyük asteroitlerden etkilenmesiyle sonuçlanan, yılda birkaç düzine kez olmak üzere düzenli bir olaydır. Dünya’nın atmosferi ile. ABD hükümeti sensörleri bu atmosferik etki olaylarını tespit eder ve bolid verileri NASA Jet Propulsion Laboratuvarı’nın Yakın Dünya Nesne Çalışmaları Merkezi (CNEOS) ateş topu veritabanına bildirilir ve burada yaklaşık bin bolid olayı için 1988’e kadar giden veriler bulunur. Artık gezegen savunma uzmanları, daha da ayrıntılı verilere, özellikle de bir nesnenin atmosferde parçalanmasının birkaç saniyesi boyunca optik yoğunluk değişimini yakalayan ışık eğrisi bilgilerine erişebilecek. Bir nesnenin Dünya atmosferindeki parçalanması, hangi irtifalarda parçalanıp parçalandığına bağlı olarak nesnenin gücü ve bileşimi hakkında bilimsel bilgi sağladığından, bu benzersiz zengin veri seti, bilim topluluğu tarafından büyük ölçüde aranmıştır. Yaklaşık toplam yayılan enerji ve giriş öncesi hız vektörü (yani yön) de bolid ışık eğrisi verilerinden daha iyi türetilebilir.

NASA Genel Merkezi’nde gezegen savunma görevlisi olan Lindley Johnson, “NASA CNEOS Fireballs web sitesinde yayınlandığı şekliyle büyüyen bolide raporları arşivi, bilimsel bilgiyi önemli ölçüde artırdı ve Beyaz Saray tarafından onaylanan Ulusal Yakın Dünya Nesne Hazırlık Stratejisi ve Eylem Planına katkıda bulunuyor” dedi. . “Bu yeni bolide verilerinin yayınlanması, NASA ve ABD Uzay Kuvvetleri arasındaki bir başka önemli işbirliği alanını gösteriyor ve bu nesneleri anlamak için gelişmiş yeteneklerin arayışına ve NEO’ların Dünya’ya getirdiği etki tehlikesine yanıt verme hazırlığımıza yardımcı oluyor.”

Son zamanlarda, yaklaşık 2 metre büyüklüğünde, Dünya için hiçbir tehlike oluşturmayacak kadar küçük, uzayda Dünya’ya yaklaşırken tespit edildi ve doğu kıyısından yaklaşık 300 mil (470 kilometre) uzakta bir Norveç adası olan Jan Mayen’in güneybatısındaki atmosferi etkiledi. Grönland ve İzlanda’nın kuzeydoğusunda. 2022 EB5 olarak adlandırılan bu asteroit, NASA’nın tespit etmek ve hakkında uyarmakla görevli olduğu nesnelerden çok daha küçük olsa da, CNEOS, 2022 EB5’in etkisine yol açan gözlemler toplandığından NASA’nın PDCO’sunu etki konumu tahminleriyle güncellemeye devam etti ve gezegen savunma topluluğuna gerçek bir NEO izleme yeteneklerini test etmek ve etki tahmin süreci ve modellerinin, Dünya’ya doğru bir yörüngede keşfedilmesi durumunda, daha büyük bir nesnenin potansiyel etkisinin zamanında ve doğru bir şekilde bildirilmesi için yeterli olduğuna dair güven veren kelime senaryosu. Diğer bolide olayları gibi, 2022 EB5’in etkisi ABD hükümeti sensörleri tarafından tespit edildi ve ABD Uzay Kuvvetleri birimleri tarafından rapor edildi, CNEOS tarafından tahmin edilen zaman ve yeri doğruladı ve NASA’nın bu olayları JPL CNEOS’taki arşivine ekledi.

Yayınlanan bu veri setindeki bir diğer kayda değer bolide olayı, 8 Ocak 2014’te tespit edilen bir meteordur. Bu nesne, tespit edilen olayın yüksek hızı nedeniyle yıldızlararası kökene sahip olabileceği öne sürüldüğü için bilim camiasının ilgisini çekti. atmosfer içinde. ABD Uzay Komutanlığı’nın incelemesi altında gerçekleştirilen daha fazla analiz, nesnenin yüksek hızdaki etkisini doğruladı, ancak toplanan verilerin kısa süresi, beş saniyeden az, nesnenin kökeninin gerçekten yıldızlararası olup olmadığını kesin olarak belirlemeyi zorlaştırıyor.

NASA, ajansın gezegen savunmasında devam eden çabalarını yönetmek için 2016 yılında PDCO’yu kurdu. NASA, 140 metreden (459 fit) daha büyük NEO’ların %90’ını keşfetmeye yönlendirildi. Ajans, bu direktife ulaşmak için özenle çalışıyor ve şu anda Dünya’ya yakın asteroitlerin yaklaşık %40’ının bu boyuttan daha büyük olduğunu buldu.