GRACE programının ikiz uyduları, 2002’den 2017’ye kadar Dünya’nın yerçekimi alanının ayrıntılı ölçümlerini yaptı. Veriler, araştırmacıların Dünya’nın doğal sistemlerindeki önemli değişiklikleri keşfetmelerine yardımcı olmak için kullanıldı. Kredi bilgileri: NASA
Yer bilimciler, azalan buz tabakaları ve değişen kıyı şeritleri gibi Dünya üzerindeki büyük ölçekli dönüşümleri belgelemek için, günlük ila on yıllık zaman çizelgelerindeki kütlesel değişiklikleri izlemek için genellikle uzaydan gelen görüntüleri kullanırlar.
2002’den 2017’ye kadar yürütülen NASA’nın Yerçekimi Geri Kazanımı ve İklim Deneyi’nden (GRACE) elde edilen veriler, bu çabalarda son derece yardımcı oldu. 15 yıl boyunca, GRACE’in ikiz uyduları, aralarında 200 kilometre mesafe bulunan gezegenin yörüngesinde birbirini takip etti. Görevleri, yüzeydeki değişen kara, su ve buz kütleleriyle doğrudan ilgili olan Dünya’nın yerçekimindeki değişiklikleri ölçmekti. GRACE ayrıca manto süreçleri ve çok büyük depremlerin neden olduğu deformasyonla ilgili değişiklikleri de ölçtü.
Bununla birlikte, uydular gezegenin yörüngesinde dolaşırken, verilerde bir sorun ortaya çıkmaya devam etti: Bilim adamları, gezegenin yerçekimi alanı tahminlerinde kuzey-güney çizgili bir hata modeli keşfettiler. Bu, özellikle buz tabakalarının kütle kaybettiği kutup bölgelerinde sorunluydu.
Verilerdeki şeritleri azaltmak için farklı filtreleme teknikleri kullanılmıştır, ancak bu yöntemler okyanus bölgelerine istenmeyen kara sinyali “sızıntısı” ile sonuçlanabilir. Bu etkinin bir örneği Grönland’ın buz tabakası çevresinde gözlemlendi – 2016 verilerini incelemek için ızgaralı maskonlar (kütle konsantrasyon elemanları) kullanan düzenli bir yaklaşım, kıyı şeritlerini takip eden maskonlar kullanan bir yaklaşıma kıyasla kabaca %5 daha az kütle kaybı gösterdi.
Allgeyer ve diğerleri tarafından iki yeni makale. ve Tregoning ve diğerleri, GRACE verilerinin işlenmesi için güncellenmiş bir yöntem sunar. Allgeyer ve meslektaşları, geleneksel olarak, yerçekimindeki değişikliklerin iki uydu arasındaki mesafe değişikliği oranı (menzil hızı) kullanılarak ölçüldüğünü belirtiyor. Bunun yerine ekip, uydular arasındaki menzil değişim oranını (menzil ivmesi) kullandı. Bu yöntemin önceki yaklaşımlarda görülen kuzey-güney çizgili hata modelini azalttığını bulmuşlardır.
Menzil ivmelerini kullanmaya ek olarak, Tregoning ve meslektaşları, düzenli ızgara deseni yerine Grönland çevresindeki buz tabakası kütlesi değişimini incelemek için kıyı şeridini takip eden düzensiz şekilli bir maskon parçası oluşturdular. Bu yöntemi kullanan ekip, yerçekimi tahminlerinde sinyal sızıntısını önemli ölçüde azalttı.
GRACE verilerini işlemek için güncellenmiş teknikler, önceki gözlemlerde görülen şeritlenmeyi azaltacak ve bir ızgara içindeki arazi yüzeyi hesaplamalarının yumuşatma etkisini azaltacaktır. Araştırmacılar, bu değişikliklerin özellikle kıyı şeritleri, buz tabakaları ve büyük drenaj havzaları boyunca önemli olduğunu ve araştırmacılara Dünya’nın manzarasının zaman içinde nasıl değiştiğine dair daha net resimler sunacağını belirtiyorlar.
Uyduların lazerleri, Dünya’nın su hareketindeki değişiklikleri ortaya koyuyor
S. Allgeyer ve diğerleri, ANU GRACE Veri Analizi: Yörünge Modelleme, Düzenleme ve Uydular Arası Menzil Hızlandırma Gözlemleri, JGR Katı Toprak (2022). DOI: 10.1029/2021JB022489
P. Tregoning ve diğerleri, ANU GRACE Veri Analizi: Düzensiz Şekilli Masconları Kullanmanın Özellikleri ve Faydaları, JGR Katı Toprak (2022). DOI: 10.1029/2021JB022412
Bu hikaye, Amerikan Jeofizik Birliği’nin ev sahipliğinde Eos’un izniyle yeniden yayınlanmıştır. Orijinal hikayeyi okuyunburada.
Alıntı: 27 Mart 2022’de https://phys.org/news/2022-03-fresh-approaches-grace.html adresinden alınan GRACE verilerini (2022, 24 Mart) işlemeye yönelik yeni yaklaşımlar
Bu belge telif haklarına tabidir. Özel çalışma veya araştırma amaçlı herhangi bir adil işlem dışında, yazılı izin alınmadan hiçbir bölüm çoğaltılamaz. İçerik yalnızca bilgi amaçlı sağlanmıştır.