Avustralya bir uzay endüstrisi istiyor. Öyleyse neden onu yürütmek için temel araştırma için ödeme yapmıyoruz?

Son birkaç yılda Avustralya kendi uzay ajansını kurdu ve bir savunma başlattı “boşluk komutuSavunma için milyarlarca dolar ve sivil alan için yüz milyonlarca dolar, büyüyen bu sektörde kapasite geliştirmek için kamunun cebinden ayrıldı.

Bu finansman şunları kapsar: Ay-Mars Programı, SmartSat Kooperatif Araştırma Merkezi, Modern Üretim Girişimi, savunmada fırsatlargibi çeşitli devlet destekli projeler SA-SATve dahası.

Bu yatırım seviyesi tartışmasız iyi bir şeydir. Ancak büyük çoğunluğu uygulamalı araştırma ve mühendisliği ve sonuçların ticarileştirilmesini desteklemektedir. Yeni fonların hiçbiri temel araştırmalara gitmiyor.

Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, Birleşik Krallık, Fransa, Almanya, İtalya, Hindistan, Güney Kore, Çin, Rusya ve Birleşik Arap Emirlikleri’nde – birkaçını saymak gerekirse – uzay ve gezegen biliminde temel araştırmalar ve bilim misyonları kilit unsurlardır. sektörlerini büyütme stratejilerinde Avustralya’da, bu tür temel işler yalnızca yılda yaklaşık 2 milyon A$. On yıldır hiç kıpırdamadı.

Temel araştırma neden önemlidir?

Uygulamalı araştırma ve mühendislik, mevcut bilgileri uygulayarak iyi tanımlanmış problemlere pratik çözümler sunmayı amaçlar.

Temel araştırma bilgiyi genişletmeyi amaçlar. İnsanların yeni bilgi üretmek için icat ettiği en başarılı mekanizmadır.

Diğer tüm büyük uzay yolculukları yapan ulus, uzay ve gezegen bilimindeki temel araştırmaları kamunun cebinden finanse eder. Bunu iyi bir sebeple yapıyorlar ve benim gibi gezegen bilimcilerini mutlu etmek için değil.

Bunun nedeni, uzay biliminde alışılmadık derecede kısa bir bağlantının temel araştırma, uygulamalı araştırma ve mühendislik, ticari sonuçlar ve eğitimli bir işgücünü birbirine bağlamasıdır.

Temel araştırma isteğe bağlı bir ekstra değildir: diğer her şey için çok önemli bir katalizördür.

Nasıl çalışır

Diğer ülkelerde benim gibi bilim adamları bir fikir veya hipotez ortaya atıyorlar. Güneş Sistemimizin nasıl çalıştığını düşündüğümüzle ilgili büyük ve heyecan verici bir şey.

Bu hipotezi test etmek için hem endüstriden hem de akademiden mühendislerle bir uzay görevi geliştiriyoruz. Sorunu bir insan değil evren tanımladığı için, bu takıma sürekli olarak tamamen yeni teknik çözümler gerektiren benzersiz zorluklar sunulur.

Mutlu bir yan ürün olarak bu süreç, teknolojik atılımlar için neredeyse mükemmel şekilde optimize edilmiş bir ortam yaratır. Bu dersi bulunduğum ilk görevde öğrendim: İngiltere’nin Beagle 2 Mars iniş aracı.

Görev başarılı olmadı. Mars’ta iz metan kokusu alamadık. Ama teknolojinin harika bir yol olduğu ortaya çıktı. erken başlangıçlı tüberkülozu tespit edin.

Ve temel yeni keşifler yapmak için Güneş Sistemini keşfetmek, genç mühendislere ve bilim adamlarına ilham vermenin harika bir yoludur. Böylece halkınıza ilham veriyorsunuz, öğrencilerin STEM kariyerleriyle ilgilenmesini sağlıyorsunuz ve uzun vadede geleceğin yüksek eğitimli işgücüne sahip oluyorsunuz.

Bunu her zaman görüyorum. Bu benim işimin zevklerinden biri.

Curtin Üniversitesi’ndeki uzay programımızın adı Nyungar’ın “ateş topu” kelimesinden türetilmiş Binar.

İlk uydumuz Binar-1’i uçurduk, geçen yıl. Önümüzdeki 18 ay boyunca altı tane daha uçacağız. Nihai hedefimiz bir ay yörüngesi.

Herhangi bir zamanda, Binar’da yaklaşık 60 lisans mühendisi yer almaktadır. Geçen hafta onlarca lise öğrencisi bizi ziyaret etti. WA hükümeti, gelecek yıldan itibaren Binar uzay aracında deneyler yapmalarını sağlayacak bir programı destekliyor. İlham böyle görünüyor.

Ve evet, ikincil bir fayda, gezegen bilim adamlarını mutlu etmenizdir. Ancak keşifleri size dünya sahnesinde güvenilirlik ve görünürlük kazandırıyor, yani bu da kötü bir şey değil.

Cüce gezegen Ceres’in jeofiziksel evrimi üzerine çalışmamızDawn Mission verilerine dayanan bir örnektir.

Finansman kesintileri eve vurdu

Avustralya’da, temel araştırma resmi olarak yeni finansman planlarından hariç tutulmuştur (örneğin, Ay’dan Mars’a Gösterici Görev planı “Net bir ticarileştirme yolu olmayan STEM, bilimsel veya araştırma projeleri” uygun olmayan faaliyetlerdir). Yani bilim görevi yok.

Bu dışlama ve finansman eksikliği, gezegen biliminin üniversiteler tarafından artık stratejik bir alan olarak görülmediği anlamına geliyor. Sonuç olarak, COVID nedeniyle kemerler sıkıldığı için ilk kesilen alanlardan biri oldu.

Avustralya Ulusal Üniversitesi ve Macquarie Üniversitesi’ndeki meslektaşları işlerini kaybetti. Aslında Curtin Üniversitesi’ndeki ekibimiz Avustralya’da kalan tek önemli grup.

Sıfır toplamlı bir oyun değil

Avustralya modeli, bilime harcadığınız her doların endüstri için bir dolar daha az olduğu inancıyla tutarlıdır. Durum bu mu?

NASA öyle düşünmüyor. Modeli, temel araştırma ve bilim misyonları etrafında inşa edilmiştir.

Yakın zamanda NASA tarafından yaptırılan bir çalışma bu modelin daha geniş ekonomi için fayda sağlamada son derece başarılı olduğunu buldu. Tek bir yılda, ajansa harcanan her dolar, toplam ABD ekonomik çıktısında yaklaşık 3 ABD doları üretti. Daha uzun zaman ölçeklerinde getiri daha da yüksektir.

Büyük ve küçük diğer ajanslar, bilime dayalı modellerle benzer bir yatırım getirisi gösterebilir. Birleşik Krallık Uzay Ajansı’nın yatırım yaptığı her ₤1 uzay biliminde ve inovasyonda, uzay endüstrisine doğrudan değerde 3–4 ve ek yayılma etkilerinde ₤6–12 verim sağlar.

Riskli bir deney

Başka hiçbir büyük uzay gemisi ülkesi, temel araştırmaları resmi olarak dışlayan bir strateji uygulamadı. Avustralya, uzay sektörümüzün büyümesinin, yeni bilgi üretme yeteneğimizi en aza indirerek optimize edilip edilmediğini görmek için benzersiz bir deneye girişiyor.

Sivil alan için yüz milyonlarca yeni fon ve savunma için milyarlarca dolar ile uzay sektörümüz büyümeden edemiyor. Soru, bu yatırımın verimli bir şekilde büyüme sağlayıp sağlamadığıdır. Bilimi silersek, vergi mükelleflerimiz diğer ülkelerdeki vergi mükellefleriyle aynı yatırım getirisini görecek mi?

Denizaşırı uzay ajansları, orijinal yatırımın üç ila 12 katı arasında bir ekonomik getiriye işaret edebilir. Uzay ajansımız, temel araştırma ve bilim görevlerini resmen dışlayan bir modelle daha iyisini yapabilir mi?

Cevabı bilmiyorum. Ne yazık ki kimse yapmıyor, çünkü üzerinde örnek veya çalışma yok.

Benim önsezim, bu yeni stratejinin optimal olmadığıdır. Bahislerimizi riske atmak – diğer ulusların stratejilerinden öğrenmek – çok pahalıya mal olmaz.

Bu, temel araştırma için yıllık 2 milyon A$’lık fona tekrar bakmak anlamına gelir. Bilim insanlarını araştırma programlarının nasıl tanımlandığına dahil etmek. Muhtemelen tuhaf bilim görevi bile. İçinizin rahat etmesini sağlıyorsa çok fazla görünmüyor.

Bu makale şuradan yeniden yayınlandı: Konuşma Creative Commons lisansı altında. Okumak orijinal makale.