Joro örümceklerinin sahip olduğu inhabited ABD’nin güneydoğu bölgeleri son dokuz yıldır, ancak yeni araştırmalar gösteriyor ki tBu etkileyici örümcekler yakında doğu sahilinin çoğunda bir varlık oluşturun. Belki de şaşırtıcı bir şekilde, bilim adamları çok endişeli, çünkü bu örümcekler gerçekten harika.
Yeni Araştırma Fizyolojik Entomolojide J olduğunu gösteren kanıtlar sunaroro örümcekleri (Trichonephila clavata) sert kışa dayanabilir ABD E’nin çoğunda bulunan sıcaklıklarast Coast ve bu bölgelerde yaşayanlar önümüzdeki yıllarda bu canlıların akını görmeyi bekleyebilirler. Japonya, Kore, Tayvan ve Çin’in bazı bölgelerine özgü olan örümcek, Gürcistan ve Güney Carolina’nın bazı bölgelerini işgal ederek 2013 yılında ABD’nin güneydoğusuna geldi. Çalışmanın arkasındaki bilim adamları diyor ki Joro örümcekleri, yerel ekoloji veya insanlar için bir tehdit oluşturmaz ve onlara alışmamız gerekir.
Çalışmanın ortak yazarı ve Georgia Üniversitesi’nde lisans araştırmacısı olan Benjamin Frick, “Onları aktif olarak ezmek için gerçekten hiçbir neden yok” diyor. söylenmiş Bugün UGA. “İstilalarının temelinde insanlar var. Joro örümceğini suçlama.”
kadın JOro örümcekleri, sarı çizgilerle vurgulanan uzun siyah bacaklara ve mavi, sarı ve kırmızı renkli büyük gövdelere sahip, görsel olarak çarpıcıdır. Ayrıca parlak, altın ağlar oluşturmalarıyla da tanınırlar. Yetişkin dişiler 17 ila 25 milimetre arasında büyüyebilir boyut olarak, erkekler daha küçükken, 7 ila 10 mm arasında. Joro örümcekleri nispeten zararsızdır, ve tehdit edilmedikçe ısırmazlar. Ve o zaman bile, dişleri genellikle insan derisini delecek kadar büyük değildir.
Bilim adamları J hakkında fazla bir şey bilmiyororo örümceklerinin yeni Amerikan habitatlarına nasıl adapte oldukları konusunda. Bununla birlikte, altın ipek örümcek (Trichonephila klavileri), aynı cinse ait yakından ilişkili bir tür, 160 yıl önce olmasına rağmen, aynı şekilde ABD’nin güneydoğusunda da kök salmıştır. Bu tropikal örümcek, güneydoğunun çok ötesine yayılmadı. çünkü soğuğa dayanamaz. Yeni çalışmanın amacı, J olup olmadığını belirlemek için iki örümceğin biyolojik bir karşılaştırmasını yapmaktı.oro örümcekleri de aynı şekilde güneydoğuyla sınırlı olabilir. Bilim adamlarının öğrendiği gibi cevap hayır.
Frick, Georgia Üniversitesi’ndeki Odum Ekoloji Okulu’nda bir araştırma bilimcisi olan ortak yazar Andy Davis ile birlikte, iNaturalist.org’a gönderilen kayıtları analiz ederek, örümceklerin mevsimsel yayılımını ve zamanlamasını karşılaştırmalarına izin verdi (iNaturalist, halka açık olarak gönderilen kullanır çeşitli türler için konum verileri oluşturmak için raporlar). Gerçek örnekleri incelediler, metabolizmalarını ve kalp atış hızlarını ölçmek için ölçüm yaptılar. çevresel toleranslar. Ve hayatta kalmayı değerlendirmek için, araştırmacılar iki dakikalık uzun süreler boyunca örümcekleri dondurucu sıcaklıklara maruz bıraktılar.
Bu, Jo’nunro örümceklerinin altın ipek örümceklerinden daha kısa bir mevsime sahip olması, çalışmaya göre “yaşam döngüsünü dar bir uygun hava döneminde tamamlayabileceğini gösteriyor”. Ayrıca, Joro örümcekleri, kuzenlerinden iki kat daha yüksek bir metabolizmaya sahiptir ve düşük sıcaklıklara maruz kaldıklarında kalp atış hızları %77 daha yüksektir. Dahası, J’nin neredeyse dörtte üçüoro örümcekleri, altın ipek örümceklerin yarısına kıyasla sıfırın altındaki sıcaklıklarda hayatta kaldı. Bu sonuçlar, “joro örümceğinin güneydoğu ABD’den daha soğuk bir iklim bölgesinde var olabileceğini öne sürüyor, bu da yönetim veya planlama amaçları için yararlı bilgiler olabilir”, bilim adamları makalelerinde yazdılar..
J’nin kuzey yayılımıoro örümcekleri, öyle görünüyor ki, kaçınılmazle. Bu örümcekler, Japonya’nın ABD’nin doğu sahiliyle karşılaştırıldığında bölgelerinde gelişiyor ve her nesilde tekrar eden bir düzende rüzgarı kullanarak onları yeni yerlere taşımak için “balonlama” adı verilen bir teknik kullanarak yayılıyorlar. İnsanların, nakliye kamyonlarında veya bagajların içinde olduğu gibi, yanlışlıkla onları da yaymaya devam etmesi muhtemeldir.
Ama Frick ve Davis endişeli değil, J diyororo örümceklerinin yerel besin ağları ve ekosistemler üzerinde çok fazla bir etkisi yoktur ve aslında bazı yırtıcı hayvanlar, özellikle kuşlar için yeni bir besin kaynağı teşkil edebilirler. Hem Frick hem de Davis, insanların araknidleri yalnız bırakmalarını tavsiye ediyor.
Davis, “İnsanlar onlarla yaşamayı öğrenmeye çalışmalı” dedi. “Kelimenin tam anlamıyla yolunuza çıkıyorlarsa, bir ağı indirip bir kenara çektiğini görebiliyorum, ancak gelecek yıl geri dönecekler.” Frick buna şunları ekledi: “Gördüğüm kadarıyla, ihtiyaç duyulmayan yerde aşırı gaddarlığın anlamı yok.”
İstilacı türleri olumsuz bir şey olarak görmeye alışkınız ama görünüşe göre Joro örümceği aslında Kuzey Amerika’nın ekolojik çeşitliliğine katkıda bulunabilir. Zaman gelecek söylemek.