Yukarıda, birçok farklı bağımlılık türü ve birçok farklı insan türü ve birçok karmaşık ve çelişkili teori olduğunu belirtmeliyiz: bağımlılığın psikolojik/fizyolojik mekanizmaları. Bağımlılığın tedavisi için de çeşitli yaklaşımlar vardır. “Zararı azaltma” stratejisinin savunucuları mutlaka Ilgilenen örneğin insanların uyuşturucu kullanımını azaltmak değil, daha çok bu kullanımdan kaynaklanan olumsuz sağlık etkilerini yönetmek. Bu, hap veya aşı şeklinde bir gümüş merminin asla var olamayacağını söylemektir. O zaman bu haftayı düşün Giz Soruyor– burada bir tür düşünce deneyi olarak bağımlılığın tedavisinin olup olmadığını araştırıyoruz. Aşağıda, uzmanlarımız ağırlığını koyuyor.
Ulusal Alkol Suistimali ve Alkolizm Enstitüsü Direktörü
Muhtemelen hayır – ama bu mümkün.
Uyuşturucu bağımlılığı beyindeki değişiklikleri içerir ve bu değişiklikler günlük yaşam için kullandığımız beyin devrelerindedir – yiyecek ve barınak aramak, türümüzü üretmek, rahatsız edici ve acı verici şeylerden kaçınmak vb. İlaçlar başlangıçta bu sistemlere girdiğinde, kendinizi gerçekten iyi hissetmenizi sağlar. Ve sonra geri ödeme var. Beyinde serbest sürüş yoktur. İyi hissetme devrelerini gereğinden fazla çalıştırdığınızda, kötü hissetme devrelerini devreye sokarsınız – buna genel tabirle akşamdan kalma diyorsunuz. Akşamdan kalmalar ayrıca yoksunluk sendromlarına veya uzun süreli yoksunluk sendromlarına dönüşebilir ve insanları uzun süre perişan edebilir.
Bu, bağımlılığı iyileştirmeyi zorlaştırır, çünkü bu devreleri homeostaziye – yani normal bir işlev aralığına – geri döndürmeniz gerekir ve bu her zaman o kadar kolay değildir, çünkü bazen değişiklikler aslında kalıcıdır. Alkol ve uyuşturucu aşırı dozları frontal kortekse zarar verebilir ve orada uzun süre devam eden açıklar yaratabilir. Öldürdüğünüz devreleri tekrar büyütemezsiniz. Yapabileceğiniz şey, bir anlamda, diğer devreleri güçlendirerek işleri yeniden düzenlemektir.
Psikolojinin kendi kendini düzenleme adı verilen bir alanı vardır ve bu özellikle bağımlılık için geçerlidir. Öz düzenleme, gençlere ve ergenlere ve hatta ergenlik öncesi çocuklara öğretilebilir. Bu zorlukların bazılarına maruz kalmadan önce bu kasları önceden güçlendirmek – eğer bağımlılık için bir ‘tedavi’ olacaksa, o alemde olacak. Muhtemelen hap olmayacak. Haplar, öz-düzenleme yolunda size yardımcı olabilir, ama gerçekten, insan olarak öz-düzenleme yeteneğimizin güçlendirilmesini gerektirecek. Kendi kendini düzenleme, uygun standartlar belirlemek demektir, faaliyetlerimizi izlemek demektir, bizi cezbeden şeylere direnme gücüne sahip olmak demektir.
Araştırmaları uyuşturucu bağımlılığının temel nedenlerini belirlemeye odaklanan Profesör, Psikoloji, Bucknell Üniversitesi ve yazarı Asla Yetmez: Sinirbilim ve Bağımlılık Deneyimi
Sanmıyorum, hayır.
Bağımlılık bütünleştirici bir fenomendir: Düşünme şeklinizi, fırsatlara ve deneyimlere değer verme şeklinizi etkiler; duygularınızı ve davranışlarınızı etkiler. Kim olduğunuzun büyük bir parçası olur. Ve bence bağımlılığa yol açan bazı eğilimler – risk alma, yeni şeyler deneme, riske girme eğilimi – nörobiyolojimize işlenmiş. Bu eğilimler genlerimizde, beynimizde, davranışlarımızda o kadar yaygındır ki, herhangi bir ‘tedavi’yi gerçekleştirmek için bir kişiyi derinden değiştirmeniz gerekir. Daha sonra, aynı kişi bile olmayabilirler.
Bununla birlikte, şu anda test edilen yeni yaklaşımlar var. Örneğin derin beyin stimülasyonu, nüksetmeyi ve aşermeyi azaltmak için kullanılıyor. Sonuçlar karışık, ancak bazı durumlarda umut verici. Bu, dünyanın her yerinde farklı derecelerde oluyor. Bazı ülkeler, açıkça tartışmalı olan ilgili zevk yolunu gerçekten kaldırıyor. Nihayetinde, bağımlılığı iyileştirmek için sarhoş olma arzusunu ortadan kaldırmanız gerekir ve bunun önemli sonuçları vardır.
Bu nedenle, bir tedavi için umutlu olmasam da, insanlara bir geçiş sürecinde yardım etmek için daha iyi, daha etkili ve daha kesin olarak hedeflenmiş araçlar konusunda çok umutluyum. hayal kırıklığı veya endişe ile başa çıkma yolları. Bence derin beyin stimülasyonu biraz aşırıya kaçabilir ve belki de nüfus düzeyinde faydalı olmaktan daha az olabilir.
Bağımlılığın görülme sıklığını ve sonuçlarını azaltmak ve mücadele eden insanları desteklemek için yapabileceğimiz ama yapmadığımız pek çok şey var. İyileşmekte olan bir bağımlı olarak, sosyal destek ve dişçiye yardım gibi şeylerden ziyade biyomedikal stratejilere bakmamız bana ilginç geliyor. Bu uzun, meşakkatli, yoğun kaynak gerektiren bir süreç ve hızlı bir çözüm olacağını hiç sanmıyorum.
Profesör, Psikoloji, Güney Kaliforniya Üniversitesi, karar verme, bağımlılık, madde bağımlılığı ve kumarın sinirbilimini inceleyen
Bağımlılık bir karar verme hastalığıdır. Çoğu insan, bağımlılığa yenik düşmelerini önleyen sağlam beyin karar verme mekanizmalarına sahiptir. Soru şu: Kim daha savunmasız ve bunu en iyi nasıl belirleyebiliriz? Araştırmamız, bu hassas bireylerin bağımlılık yapan maddelere maruz kalmadan önce kim olduklarını ve bağımlı hale gelenlerin nasıl tedavi edileceğini belirlemeyi amaçlıyor.
Uyuşturucu kullanımı üzerine otuz yılı aşkın süredir devam eden araştırmalar sırasında, prefrontal korteks adı verilen göz yuvalarımızın üzerinde bulunan beyin bölgesinin önemine çok az ilgi gösterildi. Bu bölge karar verme, kendi kendini düzenleme, uzun vadeli hedef belirleme, dürtü kontrolü ve davranışın sonuçlarını tahmin etme yeteneği için önemlidir. Zayıf bir prefrontal korteks, bir kişiyi bağımlılığa duyarlı hale getirebilir. Ancak bağımlılık yapan davranışları yönlendirebilecek iki anahtar sinir sistemi daha var. Biri nispeten yaşlı ve bu eski mezolimbik dopamin sistemi ve dopaminin uyuşturucu ve uyuşturucu dışı ödüldeki köklü rolü (örneğin, alışveriş, yemek yeme, akıllı telefonlar, vb.). Diğeri ise nispeten yeni olan keşif beyinde insula adı verilen küçük bir bölgenin sigara bağımlılığı (ve potansiyel olarak diğer kötüye kullanım maddeleri) için kritik öneme sahip olduğunu.
Dolayısıyla, bağımlılığı tedavi etmeye yönelik fütüristik bir yaklaşım, beyindeki şu üç sistemi hedeflemeyi içerir: dopamin/ventral striatum/nükleus akumbens; prefrontal korteks; ve insula.
Mevcut araştırmalar göz önüne alındığında, opioidler gibi ilaçları kötüye kullanma ve kötüye kullanma olasılığı daha yüksek olan kişileri taramak ve ayırmak için Iowa Kumar Görevine (IGT) benzer klinik testler geliştirmeye yönelik çabalar olmalıdır. Bu metodoloji ayrıca ağır sigara içmeye, patolojik kumar oynamaya ve aşırı sosyal medya kullanımına bağımlı hale gelebilecek kişileri taramak için de uygulanabilir.
Halihazırda bağımlı olanlar için, araştırmaya yatırım, tedavi için birkaç potansiyel yol açabilir. Birincisi, prefrontal korteksin işlevini artırmaya veya güçlendirmeye çalışmaktır. Prefrontal korteksin işlevlerini artırabilecek, işleyen bellek kapasitesini artırmak için tasarlanmış eğitim de dahil olmak üzere, umut verici birkaç davranışsal yaklaşım vardır. Daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyan umut verici bir başka yaklaşım da “farkındalık” eğitimidir. Bu zihinsel uygulama, prefrontal korteks ve kendi kendini kontrol etme ve bağımlılığa direnme yeteneği arasındaki potansiyel bağlantıları anlamak için fonksiyonel nörogörüntüleme yaklaşımlarını kullanarak farkındalık üzerine çalışmalar yapmalıyız.
Giz Asks için yanan bir sorunuz mu var? Bize [email protected] adresinden e-posta gönderin.