Ana menüye girer girmez yere yığıldım. hayatta kalan vampirler. Roguelike ile harmanlanmış bir ters-kurşun cehennemi olarak tanımlandığını duyduğumda bu ateşli indie sevgilimin sesimi soktuğumu biliyordum, ama eve bu kadar yaklaşmaya hazır değildim. Ana menü düşük kiralı ve Castlevania’dan ilham alan estetik ilk bakışta zayıf bir taklit gibi görünse de, beni durduran şey başlangıç karakteri oldu. Antonio Belpaese: Belpae’li dört aile üyesinden oluşan bir dizinin ilki ve kulağa inanılmaz derecede İtalyanca gelen isimlere sahip diğer karakterlerden oluşan bir hayvanat bahçesi. Daha oyunun bir dakikasını bile oynamadan adaşımın öne geçmesi beni büyüledi. İlk birkaç koşuda mücadele ederken ve yavaş yavaş daha fazla karakterin kilidini açarken, bu oyunun beni ve büyük İtalyan-Amerikan göçmen ailemi küçük bir şekilde temsil ettiğini hissettim ve tüm deneyimi şimdiye kadar oynadığım birkaç oyun gibi yükseltti.
İnsanlar hakkında konuştuğunda vampir kurtulanlar, tamamen oyunun mekaniğinin ne kadar eğlenceli olduğu ve Steam’de sadece 3$’lık ucuz Erken Erişim fiyatına nasıl patladığı ile ilgili. Oynanış gerçekten olağanüstü. Sadece otomatik ateşlemeli silahlar kullanarak artan sayıda kötü karakterin saldırısından kurtulmaya çalışıyorsunuz, cephaneliğinizi yavaş yavaş pikaplar ve pasif güçlendirmelerle geliştiriyorsunuz. Rakamlar arttıkça o dopamin vuruşunu veren ve tamamen hikayesi olmayan bir roguelite, ancak kültür açısından zengin. Özellikle, ailemin kültürü.
hayatta kalan vampirler‘ yaratıcısı Luca Galante, meslektaşım Jay Peters’a bir röportajda, oyunlarındaki karakterler için sık sık irfan, arka plan hikayeleri ve anlam bulmaya takıldığını söyledi. “Teknik yönler, [I] doğru bir şekilde anlayın, ancak özellikle video oyunları ortamı için bir hikaye yazmak gibi şeyler o kadar zor bir şey ki, bunu yapacak becerilere sahip değilim. ” Luca, oyun geliştiricisi olmak için İngiltere’ye taşınan ve ilk çıkışını yapmadan önce kumar endüstrisinde çalışan bir İtalyan. o ayrıldı hayatta kalan vampirler Aksiyon ve oyun döngüsüne odaklanmak için herhangi bir hikaye modu, giriş ara sahnesi ve hatta vampirler olmadan. üzerinde kısa bir yazı var itch.io sitesi oyunun öncülü hakkında ve neredeyse saçma: “2021 yılında, İtalya’nın Kırsalında, birçok kötü büyüsü kıtlık ve acıyla dolu kötü bir dünya yaratan Bisconte Draculó adında kötü bir insan yaşadı. Artık onun terör saltanatını sona erdirmek ve sofraya iyi yemek getirmek Belpaese ailesinin üyelerine kalmış.”
Ama bu karakterlerle anında bir bağlantı hissettim. Mario ve Luigi veya Ezio of Assassin’s Creed oyunları gibi yüksek profilli örneklerin dışında, bir video oyununda her gün bir dizi İtalyan karakter görmüyorsunuz. Ancak Mario ve Luigi, çoğunlukla sevimsiz vurgular, gür bıyıklar ve mavi yakalı bir ticaretten oluşan bir Japon geliştirici tarafından yaratılan karikatürlerdir. Assassin’s Creed II 15. yüzyıl İtalya’sında Ezio ile tarihi fantazi olayını denedi, ama kesinlikle biraz sincap. hayatta kalan vampirler farklı bir şey sunuyor.
İşte oyunun bazı yerleşik İtalyanlığı için resmi olmayan arka plan hikayelerim ve açıklamalarım. Oyunun yıldızlarına ve o (şefin öpücüğü) fantastik isimlerine bir göz atalım.
Antonio Belpaese: Açıkçası, bu benim. Ayrıca büyükbabam, büyükannem (Antonia) ve geniş ailemin ABD, İtalya ve Arjantin’i kapsayan yaklaşık yarım düzine daha üyesi. İtalyanlar aile içinde isimleri yeniden kullanmayı severler, öyleyse neden kullanmaya devam etmiyorsunuz? en iyisi – ve oyundaki en iyi karakter için. (Not: Lütfen Antonio’nun oyundaki en iyi karakter olmadığı talihsiz gerçeğini görmezden gelin).
Imelda Belpaese: Belpaese soyadı, bir peynir markası olmasının yanı sıra, İtalya’nın “güzel ülke” anlamına gelen bir takma adıdır. Bu, Amerikalıların ABD’ye cesurların yurdu dediği ya da Almanların anavatanlarından çikolata diyarı. Imelda kulağa çok eski bir isim gibi geliyor ve büyük kuzenlerimi çocukken disipline etmek için muhtemelen kullandığı sihirli bir değnekle başlıyor. Bir dakika, o sihirli değnek tahtadan mı yapılmış ve kaşık şeklinde mi?
Pasqualina Belpaesi: Gerçek hayattaki kuzenim ve vaftiz babamın cinsiyet değişimi. Pasqualina “küçük Paskalya” anlamına gelir, bu yüzden harika ekmek ve peynir ve sosisli tuzlu turta pişirdiğini varsayıyorum (lezzetli, Seni temin ederim). Pasqualina ABD’de doğdu ama mükemmel İtalyanca konuşuyor (benim aksime) ve “Patty” olarak geçiyor. İtalyan-Amerikalıların, Amerikalıların güzel telaffuzlarını kesmelerini önlemek için sıklıkla Amerikanlaştırılmış takma adlara sahip olduğunu biliyor muydunuz? Hayır, bu bana Tony deme iznin olduğu anlamına gelmez.
Gennaro Belpaese: Ailemde, hepsi Napoli’nin koruyucu azizi San Gennaro’nun adını taşıyan birkaç Gennaro var. New York bölgesindeyseniz, biliyor olabilirsiniz. San Gennaro Bayramı. İtalyan-Amerikalılar, küçük kırmızı-beyaz-yeşil bayrakları uçurmak ve Küçük İtalya’yı oluşturan yarım şehir bloğunun etrafında geçit töreni yapmak için aşağı Manhattan’da toplandığında. Fotoğraflar için poz veren bir Joe Pesce benzer olabilir veya olmayabilir, ancak büyük olasılıkla bir sokak satıcısından pahalı bir calzone ve üzerinde Ciro Immobile’in adının yazılı olduğu bir replika İtalyan milli futbol forması satın aldınız – çok fazla L ile yazıldığından ve yeterli M değil.
Ladonna ailesi: ikinci aile hayatta kalan vampirler Ladonna’dır (“kadın” anlamına gelir). Arca Ladonna, Porta Ladonna ve Lama Ladonna var. Giysileri ve saçları biraz daha keskindir – Castlevania’dan Alucard’ı çok andırır. Muhtemelen gotikler gibi giyinip metal dinleyerek ebeveynlerini hayal kırıklığına uğratıyorlar. Ancak doğum gününde babalarını aramayı unutursanız, daha önce hiç yaşamadığınız bir suçluluk duygusu hissedeceksiniz. (Yan not: Porta Ladonna, tokatlanmak istersem annemin veya teyzelerimin önünde söyleyebileceğim bir şey olan “porca madonna”nın bir riffi olabilir.)
Poe Ratcho: “Zavallı adam” veya acıdığınız biri anlamına gelen poveraccio için bir kelime oyunu. Poe Ratcho, büyük beyaz sakallı ve bastonlu yaşlı bir adamdır ve oyuna sarımsak silah aurasıyla başlar. Gelecekte bu benim, daha fazla sarımsak koktuğumda ama umursama noktasını geçtim. Ayrıca o zamana kadar boynumdaki ben bir gün beni öldürmeden önce yeğenlerimi ve yeğenlerimi korkutacak kadar büyüyecek.
ev: Peder Mario. Evet, Super Mario Bros.’un Mario’su bir Katolik rahip oldu ve kaplumbağaları ezmek yerine yarasalar, iskeletler, mumyalar ve gulyabanilerle savaşmak için kırsal İtalya’ya gitti. Bu kulağa gülünç mü geliyor? Emin. Ama bahse girerim, Chris Pratt filminin olacağı cehennemden daha iyi olacak.
Krochi Freetto: Adı gevşek bir şekilde crocifisso (haç) veya croce fritta (kızarmış haç) anlamına gelebilecek kötü bir iblis. Ne olursa olsun, annem Krochi olarak oynadığımı görse, sessizce üç Hail Marys ve iki Our Peder’i kendi kendine okurdu. Ayrıca, nedense, aniden bazılarına acıktım. ekstra baharatlı taralles.
Mortaccio: Oyundaki en iyi karakterlerden biri. Canavarlara kemik fırlatan haleli yürüyen bir iskelet. Bugün tekrar çocuk olsaydım, tüm Saint Michael heykellerime karşı oyun oynamak için bir Mortaccio aksiyon figürü isterdim (o bir kılıç ile badass baş melek).
şeftali: Oyunda bir karakter değil, bir silah. Sana yardım edenin hoş bir güvercin olduğunu mu sanıyorsun? Hayır, sadece alçak bir piccione (güvercin). Ne yazık ki sizin için düşmanlardan ekmek çalmıyor.
Antonio ile ilk kez bir etabı tamamlamam, bu gerçek hayattaki Antonio için birçok çığlık atmama ve kendini beşlik çakmama yol açan, damgasını vuran bir andı. 30:00 sınırını geçtiğim anda öldüm. (not: klibin sesi yoktur)
Belli ki bir çok isim var. Ve herhangi bir oyun veya eğlence parçası hakkında bir şeyler uydurmak eğlenceli olsa da (hayatta kalan vampirler Fanfic, kimse var mı?), Bir şekilde görüldüğünü hissettiğinde bile bir şeyle olan bağlantının başka hiçbir şeye benzemeyen bir bağ oluşturduğunu inkar etmek mümkün değil.
Bu oyun benim için çok özel bir şey haline geldi, biraz sıcak ve bulanık hissetmekten kendimi alamadığım bağlı bir bağlantı gibi – bir tür nostalji gezisi gibi, ama varlığımın lifini çok daha derinden kesiyor. Herkes oynamayı sevdiği bir oyunla bu deneyimi yaşamalı, kendilerini karakterlerde temsil edilmiş olarak görmek bir oyuncu analogundan daha fazlası olarak. Onlara, büyümelerini şekillendirmeye yardımcı olan kültürlerinin neşeli aptallığına yaslanma şansı verse bile.