NGC 4496A ve NGC 4496B galaksilerini içeren Hubble Uzay Teleskobu görüntüsü. Kredi: ESA/Hubble & NASA, T. Boeker, B. Holwerda, Dark Energy Survey, DOE, FNAL/DECam, CTIO/NOIRLab/NSF/AURA, SDSS, Teşekkür: R. Colombari
İkiz gökadalar NGC 4496A ve NGC 4496B, bu görüntüde kareye hakimdir. NASA/ESA Hubble uzay teleskobu. Her iki gökada da Başak takımyıldızında yer alır, ancak bu görüntüde yan yana görünmelerine rağmen, hem Dünya’dan hem de birbirlerinden çok farklı mesafelerdedirler. NGC 4496A Dünya’dan 47 milyon ışıkyılı, NGC 4496B ise 212 milyon ışıkyılı uzaklıkta. İki gökada arasındaki muazzam mesafeler, ikisinin etkileşime giremeyeceği anlamına gelir ve yalnızca tesadüfi bir hizalama nedeniyle örtüşüyor gibi görünürler.
Bunun gibi tesadüfi galaktik hizalanmalar, gökbilimcilere bu gökadalardaki toz dağılımını araştırma fırsatı sunar. Galaktik toz, astronomik görüntülerin güzelliğine katkıda bulunur – bu görüntüde hem NGC 4496A hem de NGC 4496B’den geçen karanlık dallar olarak görülebilir – ama aynı zamanda gökbilimcilerin gözlemlerini karmaşık hale getirir. Toz, yıldız ışığını emer, yıldızların daha sönük görünmesini sağlar ve ışıklarını daha uzun dalga boylarına doğru kaydırır; bu, gökbilimcilerin “kızarma” olarak adlandırdığı bir süreçtir (kırmızıya kayma ile aynı şey değildir). Gökbilimciler, arka plan gökadalarından gelen yıldız ışığının araya giren gökadalardaki tozdan nasıl etkilendiğini dikkatlice ölçerek, ön plandaki gökadanın sarmal kollarında tozun nerede olduğunu haritalayabilir. Ortaya çıkan “toz haritaları”, gökbilimcilerin kozmolojik mesafelerden galaksileri dolduran yıldız türlerine kadar her şeyin ölçümlerini kalibre etmesine yardımcı olur.