Bruce Wayne, hem kurgusal bir kahraman hem de kültürel bir ikon olarak o kadar kapsamlı bir şekilde yapıbozuma uğratıldı ve analiz edildi ki, Matt Reeves’in filmini beklemek neredeyse haksızlık olur. Yarasaadam sohbete bu kadar çok yenilik getirmek için. Ancak bu beklenti, Warner Bros.’un üzerine atladığı bir şey. Yarasaadam izleyicilerden örtük olarak Bat ile ilgili diğer son filmlerini görmezden gelmelerini ve bunun yerine bu özelliği franchise’ın geleceğinin başlangıcı olarak görmelerini isteyerek. Ne yazık ki, yeni Kara Şövalye duruma ayak uyduramıyor.
Gotham tam bir toplumsal çöküşün eşiğinde çürüyen bir çıra kutusudur. Yarasaadam Bruce Wayne’in (Robert Pattinson) Kara Şövalye olarak kariyerine sadece birkaç yıl kala şehirde açılıyor. Bu yeni Batman kadar deneyimsiz, insanların hayallerinde bir şehir efsanesi olarak belirdiği günleri çoktan geride bıraktı. Gothamlılar, suçluları avlayan ve onlara gaddarca davranan, aralarında pusuya yatmış bir kanun kaçağı olduğunu biliyorlar. Ancak “adalet” markasını tanımlayan sosyopatik gaddarlık, anlaşılır bir şekilde, kendisinin de bir canavar olup olmadığını sorgulamaya yol açıyor.
Batman, Gotham’ın ileri düzey polis teşkilatının çoğunu korkutmasına rağmen, Bat-Signal’i kullanması ve Karanlık’ı davet etme istekliliği konusunda meslektaşlarıyla sürekli kafa yoran bir GCPD teğmeni olan James Gordon (Jeffrey Wright) ile huzursuz bir çalışma ilişkisini paylaşıyor. Knight devam eden soruşturmalara başladı. Hem Gordon hem de bu Batman ne kadar yeşil olsa da, sadece gökyüzüne parlak bir ışık tutarak Gotham’ın suç unsurunun kalbine korku salma yeteneklerinden dolayı da güçlüler. Ancak Gotham’ın iki-bitlik kötü adamlarının çoğu Bat-Signal korkusuyla yaşarken, Riddler (Paul Dano) gibi, özellikle kahramanı yüzünden ona bir aleve güveler gibi çekilen uygun gelecek vaat eden kötüler var. müjdeler.
Önce Yarasaadam merkezi kedi-fare oyununa tam olarak yerleşen film, Riddler’daki bu gaddar adamın belediye başkanı Don Mitchell Jr. (Rupert Penry) gibi Gotham seçkinlerine nasıl bir tehdit oluşturduğunu belirlemek için birkaç değerli ve meşru olarak rahatsız edici an kullanıyor Jones). Derecesi YarasaadamRiddler, Zodiac katilinden esinlenmiştir, ancak abartılamaz, ancak film onu akıllıca haneye tecavüz kabuslarının sevdiği şeyler olarak tanıtıyor. Yabancılar ve kanlı korku gerilim filmleri gibi Testere yapılmıştır. GCPD ortaya çıkana kadar Riddler’ın en son kurbanları için her zaman çok geçtir. Ve Batman’in bulması için geride bıraktığı her kodlanmış ipucuyla, Gotham’ın toprak sahibi soylularının herhangi bir üyesinden çok daha büyük bir şey inşa ettiği giderek daha açık hale geliyor.
Batman filmlerinin öncülleri olarak, Yarasaadam‘s kağıt üzerinde oldukça sağlam ve yazar Frank Miller ve sanatçı David Mazzucchelli’nin hayranlarına tanıdık gelecek. Batman: Birinci Yıl 1987’den ark. Ama aksine İlk yılGordon ve Batman’in iç içe geçmiş köken hikayelerini Gotham’ın kimliğinin karanlık yönlerini güçlü bir etkiyle göstermek için kullanan, YarasaadamHer iki karakterin de ele alınması genellikle kasıtlı olmayan bir komediye ve genellikle filmden uzaklaştıran anlatı gevşekliğine doğru gider.
Yarasaadam‘in konusu, bir seri katil avı, polisin sistemik yolsuzluğunu keşfetmesi ve Bruce Wayne vizyonunu ete kemiğe büründürmek için harcadığı zamanla zaten yeterince meşgul: filmin güçlü bir şekilde önerdiği, antisosyal bir uykusuzluk ve münzevi. otizm formu. Ancak YarasaadamSuç patronu Carmine Falcone (John Turturro), uşakları Oswald Cobblepot (Colin Farrell) ve zamanını yerel bir kulüpte çalışmak arasında bölen meslektaşları Selina Kyle’ın (Zoë Kravitz) varlığı ile komplo daha da karmaşıklaşıyor. Garson ve soygun insanları, açıkça hak ettiği havalı kötü adam takma adını asla alamayan maskeli bir hırsız olarak kör.
Rağmen Yarasaadam Falcone, Penguen ve Selina’yı hikayesine biraz derinlik ve nüans eklemenin bir yolu olarak tanıtıyor, her bir arkının, hepsini ne kadar zarif bir şekilde bir araya getirmeye çalıştığından dolayı filmi değişen derecelerde raydan çıkarmanın bir yolu var. Her biri Yarasaadam‘in kötü adamları, filmin derinliklerine indikçe daha da netleşen şekillerde birbirine bağlı. Ancak bağlarının hikaye için çok önemli hale gelmesi önemli ölçüde zaman aldığından, karakterlerin orada bir yerde olduklarını hatırlayana kadar karakterlerin varlığının durduğunu hissettiren uzun bölümler var.
her biri için Yarasaadam‘nin iyi fikirleri – Batman ve Gordon’un aslında dedektiflik yapma konusundaki ortak sevgileri üzerinden bağ kurmalarına odaklanmak gibi – bunu engelleyen en az iki şey var. Bunlar, Riddler’ın buradaki bilmecelerinin hiçbirinin o kadar karmaşık olmadığı veya Pattinson ve Wright’ın ekran kimyasının o kadar da fazla olmadığı gerçeğini içerir. İçinde Yarasaadamsavunma, film yapmak Bruce Wayne’in ne kadar yalnız olduğunu ve diğer insanlarla ilişki kurmanın ne kadar zor olduğunu anlamanızı istiyor; Onunla Gordon arasındaki tuhaf enerji bir yönetmen seçimi olabilir. Ancak Bruce’un uzun süredir Wayne ailesinin uşağı Alfred Pennyworth (Andy Serkis) ile daha savunmasız olduğu anlarda bile, karakterlerin geleneksel olarak paylaştığı yakınlık göz önüne alındığında, kasıtlı, ancak sonuçta tatmin edici olmayan bir duygusal durgunluk var.
Selina resimde olduğunda işler biraz daha ilginç hale gelir. Bunun nedeni nasıl Yarasaadam Batman’in her zaman erişemeyeceği bir yerde, özellikle de orada durup sessizce kara kara kara kara kara kara kara kara düşündüğü sahnelerde, biraz tuhaflığın tadını çıkarmasına izin veriyor. Ancak film ne zaman biraz eğlenmeye başlasa, olayı kısa kesiyor, sanki kostümlü psikopatların ortalıkta dolaşması normal bir olay olmadan önce bunun Gotham olması gerektiğini hatırlatıyormuş gibi. Bruce’un henüz Batman olmakta pek iyi olmadığı bu kadar çok sahnenin olmasının nedeni de bu. İlk başta ortaya koyduğunu görmek ilginç olan bir fikir, ancak riskler yükseldikçe filmde daha sonra bir tür utanç verici hale geliyor ve yetkinliği giderek daha fazla insan için bir ölüm kalım meselesi haline geliyor.
Batman’in önceki sinema versiyonlarıyla karşılaştırıldığında, bu Kara Şövalye, deneyim eksikliğini yumruk atma yeteneğiyle kapatan bir kavgacı gibi. Ancak Batman’in gün ışığını ondan uzaklaştırdığını görmenin ilk birkaç örneğinden sonra, filmin birden fazla “intikam” sözünü, Batman’in kendilerini kandırmayı başaran tüm küçük suçlulara geri dönme arzusuna göndermeler olarak yorumlamamak zor. , onun daha büyük varoluşsal misyonundan ziyade. ne olursa olsun iyi niyet Yarasaadam Bruce’un ebeveynlerinin nasıl öldürüldüğünü bir kez daha ayrıntılı bir şekilde açıklamaktan kaçınarak kazanıyor, ölümlerinden yaklaşık 20 yıl sonra geçen bu hikayenin arka planında ne kadar göründükleri tarafından bir şekilde çarçur ediliyor.
İzleyicileri şaşırtması ve belki de biraz eleştiri alması en muhtemel olan şey, Pattinson’ın Batman’inin sesiyle ilgili olarak verilen kararlardır: süper kötülerin korktuğunu hayal etmek zor olan yumuşak bir sesle nefes nefese hırlayan bir adam. Bir Gotham yerlisinin aksanının sandığınızdan çok daha fazla Güney’e yakışmadığı zaman, bu Batman’in sesiyle ve Pattinson’ın performansının gerçekten de ilginç olan yanı, Batman için kendi başına “yanlış” hissetmemesidir, ancak Bruce Wayne için doğru değil. Zenginliğe erişimi onu savunmaya yemin ettiği şehirden kopmuş hissettiren huysuz, içe dönük bir Batman fikrinde bir şeyler var. Ama karakterin bu enkarnasyonu İkili bir hayatın görüntüsünü korumaya çalışmak için o kadar az çaba harcıyor ki, kimsenin onun kim olduğunu nasıl çözemediğini merak ediyorsunuz.
Bu tür çürük dünya inşası ve bu filmdeki dikkate değer tematik benzerlikler Todd Phillips’in 2019’u ile sona eriyor Joker yapan şeyin büyük bir parçası Yarasaadam Büyük Batman sinematik kanonunda, madde açısından daha az girişten biri gibi hissedin. Yedekte gösterişli bir araba ile Gotham’a mükemmel bir geçiş – ancak kuşatılmış Bat-film serisinin ihtiyaç duyduğu sistemde mutlak bir sarsıntı değil.
Yarasaadam ayrıca Barry Keoghan, Peter Sarsgaard, Jay Lycurgo ve Jayme Lawson’ı da canlandırıyor. Film 4 Mart’ta sinemalarda.