Bu hafta yeni bir kitabın yazarları Jennifer Edwards ve Katie McCleary ile sohbet ettim. Boşluğu köprü Bu, müzakere ve zor insanlarla uğraşma hakkında öğrendiklerimin çoğunu yansıtıyor. Zamanı da geldi. COVID-19 salgınının video konferans ürünleri üzerinde büyük bir etkisi oldu ve bunları uzaktan işbirliği ve iletişim için kritik çözümlere dönüştürdü. Ancak iyileştirmenin çoğu iletişim, kayıt tutma ve bazı durumlarda üretkenlik yönetimine odaklandı. Yeni, evden çalışma normalinde muhtemelen zarar görmüş olan işbirliği sürecini iyileştirmek için henüz çok az şey yapıldı.
Hepimiz, başa çıkmalarını zorlaştıran kişisel zorluklardan geçebilecek farklı görüşlere sahip insanları tanıyoruz. Irksal veya kültürel farklılıklar da etkili işbirliğini ve işbirliğini zorlaştırabilir. Bu boşlukları nasıl kapatacağımızı anlamak tam olarak yaygın bir bilgi değildir ve yeni uzaktan çalışma şeklimizle birleştiğinde insan becerilerinin eksikliği, birçok işlevsiz ekip ve projeyle sonuçlanmıştır; Artık çok sık olarak, birçoğunun iş yükünü birkaç kişi taşıyor.
Onların kitabında, Boşluğu köprüEdwards ve McCleary, insanların işbirlikçi performansı geliştirmeleri, meslektaşları ve yönetim tarafından nasıl algılandıklarını desteklemeleri ve genel stresi azaltmaları için çeşitli yollar sağlar.
Bu araçlardan bazıları ve bunların gelecekteki ortak ürünlere nasıl dahil edilebileceği hakkında konuşalım.
CAPE — Sakin Ol, Değerlendir, Planla, Yürüt
Sıklıkla, her ne sebeple olursa olsun zor olan insanlarla çalışırız. Hemen pişman olacağımız ya da sonradan pişman olacağımız şeyleri söyleyerek sinirlenir ve duyguların körelmesine izin veririz. Risk oluşturan herhangi bir sorunla karşılaştığımda öğrendiğim bir kavram “CAPE”. Sakin, Değerlendir, Planla, Yürüt anlamına gelir. Bir riski fark ettiğinizde, kendinizi sakinleştirirsiniz, sorunu düşünürsünüz, onu ele almak için bir plan oluşturursunuz ve ardından planı uygularsınız.
Yazarlar bu kısaltmayı kullanmamış olsalar da, kavram çalışmalarına gömülüdür; Bir sorun olduğunu anlamanıza yardımcı olmak için beynin nasıl çalıştığı hakkında bildiklerini eklediler – ve geri adım atmanız, bir nefes almanız ve bunu çözmek için metodik olarak bir plan bulmanız gerekiyor. Plan, basitçe uzaklaşmak veya bir aramayı kapatmak olabilir. Ancak anahtar, bunu misilleme olarak veya öfkeyle değil, ölçülü bir şekilde yapmaktır.
Ya gelişmiş bir işbirliği aracı, stres ve öfke göstermeye başladığınız konusunda sizi uyarsa ve durumu yatıştırmak ve ilerlemek için bir yol önerirse? Bu, kullandığınız dil kadar basit bir şey olabilir. Örneğin, yazarlar birine bir şeyi “neden” yaptığını veya söylediğini sormamanızı önerir çünkü bu muhtemelen bir çatışmaya dönüşebilir. Bunun yerine, sorunu size kendi sözleriyle anlatmalarını isteyin ve ardından yanıtı dinleyin.
Bu taktik hem kendinizi dinlemekle hem de başkalarının sizi duymasına yardımcı olacak şekilde meşgul olmakla ilgilidir. Gelecekteki bir işbirliği platformu, gereksiz çatışmalardan kaçınmanın en iyi yolunu size hatırlatmak için sizi düzenli olarak veya bir toplantıdan önce otomatik alıştırmalara götürebilir.
Dikkatlerini tut, onları rehin tutma
Bir açılış konuşması veya sunum sırasında izleyicinin dikkatini çekmek çok zor olabilir. Yıllar önce, Dataquest’te çalıştığımda şirket, insanlarla ilk 15 dakika içinde etkileşime geçmezseniz, izleyicilerinizi kaybedeceğiniz ve onları asla geri alamayacağınız sonucuna varan bir çalışma yaptı. Yazarlar, dikkat dağıtıcıların artması nedeniyle bu sürenin muhtemelen 5 dakikaya çok daha yakın olduğuna inanıyor ve ben de aynı fikirdeyim. Önerileri: İzleyiciler arasındaki insanlarla rastgele etkileşime girmeye başlayın.
Birkaç yıl önce bir grup biz analistle konuşurken Michael Dell’den benzer bir şey öğrendim. CEO’larla ortak olan tipik “senden daha fazlasını biliyorum” sohbeti yerine, bize birkaç konu hakkında ne düşündüğümüzü sormaya başladı. (Neyse ki bir cevabım vardı.) Ondan sonra herkes onunla yakından ilgilendi. IBM’den Thomas Watson Jr. da benzer bir şey yapmasıyla biliniyordu. Ders: Sadece sunum yapar ve katılmazsanız, izleyicilerinizi kaybedersiniz.
Gelecekteki bir sunum aracı, çok uzun konuştuğunuzu fark edebilir ve sizden dinleyicilerin dikkatini geri çekmek için bir şeyler yapmanızı isteyebilir. Konuşmayı yine de vermek zorundasın, öyleyse neden onu unutulmaz kılmıyorsun? Edwards ve McCleary şuna benzer bir tarzı savunuyorlar. Tony Robbins yapar, ancak benzer bir şekilde katılıma odaklanır. Bir işbirliği aracının yapay zekası, daha etkili bir konuşma stili geliştirmeniz için sizi eğitmenize ve yönlendirmenize yardımcı olabilir. Yapay zeka konuşan bir koçun Tony Robbins olmayan hepimiz için inanılmaz derecede faydalı olacağını düşünüyorum.
Müzakere ve çatışma çözümü
İş etkileşimlerimiz iki büyük çabaya ayrılır: müzakere ve çatışma çözümü. Tek yaptığımız sorumluluktan kaçmak olduğu, iki ayda bir tekrarlanan toplantılara katıldım; hiçbir şey yapılmadı. Bir çatışma içinde olduğunuzu anlamak ve bunu hafifletecek araçlara sahip olmak, herhangi bir projenin başarısı için kritik öneme sahiptir ve müzakereler, birden fazla kişinin dahil olduğu herhangi bir çabanın önemli bir parçasıdır.
Etkili bir şekilde müzakere etmek için, diğer kişiyle benzer bir bakış açısıyla konuştuğunuzdan emin olmanız gerekir. Ayrıca, birisiyle (insanlar buna kızıyor) konuşmadığınızdan ve kabul edilebilir bir çözüm oluşturmak için ortak zemini kullanabildiğinizden emin olmalısınız. Bir müzakeredeki her iki taraf da mutsuzsa, o zaman her ikisi de iyi bir iş çıkarmıştır dendiğini sık sık duydum. Kesinlikle katılmıyorum. Daha iyi hedef, her iki taraf için de masadan mutlu ayrılmak çünkü anlaşmanın dağılma olasılığı daha az.
“Bridge The Gap” bölümünde anlatıldığı gibi, beynin nasıl çalıştığını anlamak, herhangi bir müzakerede çok yardımcı olur. Kitap, kendi kişisel sorunlarınızın nasıl farkında olabileceğiniz ve bunları nasıl azaltabileceğiniz hakkında konuşuyor ve tartışılanların çoğu, işbirlikçi bir platformda eğitim veya operasyonel modüllerde oluşturulabilir – kullanıcılara, tartışmaları yan yana getirebilecek sorunları öğretir.
gelecek için dersler
“Boşluğu Köprü”nün öğrettiği şey, gelecekteki işbirliği ürünlerine entegre edilebilir veya çalışanlar tarafından daha etkili ve üretken olmak için kullanılabilir. İş arkadaşlarınızla, patronunuzla, eşinizle, çocuklarınızla veya bir polis memuruyla etkileşim halinde olmak, kitapta vurgulanan beceri ve bilgiler sizi çok daha etkili hale getirecektir. Kullanıcıları daha üretken işbirliğine yönlendirme becerisini geliştirmek, önümüzdeki yıllarda güçlü bir araç olabilir.
Kısacası, gerçekten işbirlikçi olmak için işbirliği araçları, büyümeli ve insanları daha iyi işbirlikçiler haline getirmeliyiz. “Bridge the Gap”, bireylere odaklanırken, mevcut video konferans araçlarını nasıl iyileştirebileceğinizi ve onları iletişim, işbirliği ve müzakere için nasıl daha güçlü hale getirebileceğinizi ve onları kullanan insanları çok daha başarılı hale getirebileceğinizi gösteriyor.
Telif Hakkı © 2022 IDG Communications, Inc.