Virüsün ortaya çıkmasından önce bile Avrupa’daki en yüksek işsizlik oranlarından birine sahip olan bir ülkede, parça başı çalışma, Kovid sonrası İtalya ekonomisinde geçimini sağlamak için geçerli birkaç seçenekten biri haline geldi. Gittikçe daha fazla işsiz İtalyan iş ekonomisine katılmaya zorlandıkça, teslimatçılar siparişler için daha da fazla sayıda iş arkadaşıyla – veya nasıl baktığınıza bağlı olarak rakiplerle – büyük çevrimiçi teslimat platformları için rekabet ediyor.
İtalya’da sektörü düzenlemek için çeşitli girişimlerde bulunulmuştur. Şubat ayında bir Milano mahkemesi, gıda dağıtım platformları Foodinho (Glovo), Uber Eats Italy, Just Eat Italy ve Deliveroo Italy’yi bir 733 milyon euro para cezası iş güvenliği yasasını ihlal ettiği için. Mahkeme ayrıca son dört yılda platform için çalışan 60.000 kuryenin yarı çalışan olarak işe alınması gerektiğine karar verdi.
Hızlı ileri 10 ay ve pek bir şey değişmedi. Daha büyük platformlar arasında yalnızca Just Eat, işçileri kalıcı olarak işe almaya başladı.
İşçi grupları örgütleniyor
İtalya’daki teslimatçıların çoğu, bağımsız yükleniciler gibi çalışmaya devam ediyor ve bir saatte yaptıkları teslimat sayısına ve teslimat sayısına bağlı olarak cep harçlığı (teslimat başına net 3 Euro kadar az) kazanıyor. onları teslim etmek için seyahat edin.
Diğer parametreler devreye girebilir, ancak çalışanların tam görünürlüğü yoktur. “Algoritmalar tamamen şeffaf değil. Verona merkezli düşünce kuruluşu Fondazione Centro Studi’nin direktörü Francesca Martinelli, 2018’de büyük bir platformun yerel temsilcisiyle bir toplantı yaptık ve bize sistemin nasıl çalıştığını tam olarak bilmediğini söyledi ”diyor.
Düşük ücretler, yalnızca İtalya’da değil, tüm dünyada ekiplerin çalışmalarını çevreleyen sorunlardan yalnızca biridir. İsviçre’den Kolombiya’ya ve Almanya’dan Güney Kore’ye kadar, teslimat görevlileri genellikle düşük ücret alıyor, öngörülemeyen programlara sahipler ve işverenleriyle ilişkilerinde şeffaflık ve güven eksikliğinden muzdaripler.
Bir değişiklik beklemekten bıkan bazı İtalyan işçiler örgütleniyor. İspanya ve Fransa’da gerçekleştirilen benzer deneylerin ardından, işçiler tek bir şehirde, hatta belirli bir bölgede yerel teslimat yapan ve koşuculara süresiz sözleşmeler sunarak çalışan gibi davranan şirketler kuruyorlar. , emeklilik katkı payları ve diğer yardımlar.
Bunlara Floransa’da Robin Food, Milano’da So.De, Bologna’da Consegne Etiche, Verona’da Food4Me, Roma’da Takeve gibi kooperatifler ve limited şirketler dahildir. Partinin en sonuncusu olan Robin Food, 10 Kasım 2021’de bir kooperatif olarak piyasaya sürüldü. Yedi kurucu koşucu, teslimat yapsalar da yapmasalar da ve miktarına bakılmaksızın saatte 8 Euro’luk sabit bir miktar kazanıyor.
Daha niş ve etkileşimli platformlar
Ancak bu küçük işletmeler kendilerini empoze edebilir ve feci çalışma koşullarına bir alternatif sunabilir mi? Aslen Perulu olan Evelyn Pereira kuruldu. al Roma’da %100 kadınlardan oluşan bir ekiple limited şirket şeklinde. Başlangıç, geçtiğimiz Ekim ayında faaliyete geçerek gıda, güzellik ve kişisel bakım ürünleri, oyuncaklar ve diğer malları teslim etti. Cinsiyete odaklanma iki düşünceden kaynaklandı: kadın işleri pandemiden orantısız bir şekilde etkilendi ve teslimat sektöründeki cinsiyet farkı, teslimat yapan kişilerin büyük çoğunluğunun erkek olduğu anlamına geliyor. Maaşlar takıma göre değişiyor ancak şirket, tam zamanlı bir sözleşme için aylık 800 dolarlık bir taban maaş sunduğunu söylüyor.
Takeve’nin kadınları güçlendirme açısı, bu niş dağıtım girişimlerinin çoğu tarafından paylaşılan daha geniş bir eşitlik, katılım ve sürdürülebilirlik hedefine mükemmel bir şekilde uyuyor. Francesca Martinelli, “Mahallelerde sosyal bağları yeniden kurmayı, işçilere eğitim sağlamayı ve sömürü ve kötü uygulamalara karşı mücadele etmeyi amaçlıyorlar” diye açıklıyor.
Bu durum So.De (sosyal teslimin kısaltması), Aralık ayı başlarında Milano’da başlatılan bir start-up. “Sosyal hizmet uzmanı sözleşmeli iki kurye tuttuk. Şehir genelinde çalışırlar ve bölge sakinleri için bir referans noktası olmaları amaçlanır. Onlara bisiklet, kask ve kıyafet sağlıyoruz ve ayrıca onları vatandaşlarla nasıl iletişim kuracakları ve nasıl davranacakları konusunda eğitiyoruz ”diyor yeni girişimin kurucu ortaklarından Teresa De Martin ZDNet’e.
Özel-kamu ortaklıkları
So.De’yi başlatmak için gereken fonlar, kısmen belediye tarafından desteklenen başarılı bir kitle fonlaması kampanyası sayesinde toplandı.
Belediyeyi, iki yerel kooperatifi ve Kentsel Yenilikler Vakfı’nı içeren bir özel-kamu işbirliği de, Bologna’da kitap ve yiyecek dağıtım hizmeti olan Consegne Etiche’nin Ekim 2020’de başlatılması için belirleyici oldu. Teslimatçılar saat başına net 9 Euro maaş alıyor ve kooperatifler tarafından sürekli sözleşmeli olarak işe alınıyor.
Tüm bu start-up’lar hala çok küçük ve büyük devlerle ölçek açısından rekabet edemiyorlar. Ve onlar da istemiyor. “Kooperatifler asla büyük platformların yerini alamazlar, aksine onları tamamlarlar. Herkesin istikrarlı bir gelire sahip olabilmesi için küçük bir kadro tutmaları gerekir. Ve genellikle tüketicileri doğrudan hedeflemekten daha güvenli olan B’den B’ye yaklaşımını tercih ediyorlar ”diye açıklıyor Francesca Martinelli.
Bununla birlikte, bu acemi şirketlerin gösterdiği şey, farklı bir modelin mümkün olduğudur. Teslimat yapan kişilerin mutlaka opak algoritmaların kaprislerine tabi olmaları gerekmez. İnsanlar hala biraz özerkliğe sahip olabilir ve kendi liderleri olabilir.
Kaynak: ZDNet.com