Resident Evil Village’daki Beneviento Evi’ne ulaştığınızda, ne tür bir oyun oynadığınız konusunda oldukça iyi bir fikriniz olduğunu düşünebilirsiniz. Bu gönderi, hikaye için spoiler ve Resident Evil Village’daki en iyi anlardan bazılarını içerir. Oyunu tamamlamadıysanız, devam etmeden önce bunu yapmak isteyebilirsiniz.
Serinin en son iki oyununun şanssız (ve bazen de çaresiz) kahramanı Ethan Winters, uğursuz malikanenin beklediği uçurumun kenarına geldiğinde zaten çok şey yaşadı. Kızı Rose, çalındı, görünüşe göre öldürüldü, parçalara ayrıldı ve dörtlü yerel VIP’ye bölündü. Karısı Mia öldürüldü. Ve Resident Evils geçmişinin iri yarı kahramanı Chris Redfield, hepsinden sorumlu görünüyor. Ethan kurt adamlarla dolu bir köyde ve vampirlerin yaşadığı bir kalede korkunç yolculuğuna başlarken, güvenebileceğini düşündüğü hiçbir insana güvenemez. Bunun yerine, sahip olduğu tek şey bulabileceği silahlar ve toplayabileceği cephanedir.
Beneviento Hanesi’ne vardığında bunların hepsi pencereden uçup gidiyor. Oyunun ikinci ana alanına yaklaştığımızda sahne hazır. Ağaçlardan sarkan ürkütücü bebekler. Mia hayalet bir görünüm olarak görünür. Ethan, uçurum kenarına erişimin kilidini açan “Anılarından vazgeç” yazısının bulunduğu bir posta yuvasından bir aile fotoğrafını kaydırıyor. Genişleyen malikaneye ulaşmak için bu yolu takip ediyoruz. Solumuzda bir uçurum, önümüzde bir şelale var. Bu uğursuz eve girmekten başka gidecek yer yok. Biz içeri girdikten kısa bir süre sonra ışıklar sönüyor ve çocuksu bir ses Ethan’a Rose’dan daha iyi bir kız olmayı teklif ediyor. Işıklar tekrar açıldığında Ethan’ın silahları gitmiştir.
Hem Resident Evil Village hem de selefi Resident Evil 7, yeni nesil korku oyunlarından büyük ölçüde ilham alıyor. Amnesia: The Dark Descent, Outlast ve PT gibi bu oyunlar, aksiyonu birinci şahıs bakış açısına kaydırdı, savaştan kaçındı ve savunmasızlığın dehşetine odaklandı. En iyiler bu karışımı şarkı söylemeyi başarmış olsa da, birçoğu tüm bir oyunu sürdürmek için yeterince zorlayıcı “koşmak” ve “saklanmak” için mücadele etti. Ancak Resident Evil Village bunu denemez. Bunun yerine, bize korkunç derecede korkutucu bir kaç ve saklan bölümü veriyor, silahlarımızı bize geri veriyor ve bizi neşeli yolumuza gönderiyor.
Beneviento Hanesi, kısmen, sahneyi hazırlamak zaman aldığından, Köy’deki her şeyden önce veya sonra gelen her şeyden çok daha korkutucu. Bulduğumuz bulmacalar bizi uzayda bir ileri bir geri gönderiyor ve kısa süre sonra içinden hızla geçeceğimiz koridorları bize tanıtıyor. Bir oyuncak bebek atölyesi, bir ofis, bir mutfak ve bir depo odası bulmak için dar, loş koridorlardan geçiyoruz. Onları en az beklediğimiz bebekler var. Bazen, çocuksu ses bizimle alay eder. Yararlı nesneleri ortaya çıkarmak için uzuvları manipüle edilebilen Mia’ya çarpıcı bir benzerlik taşıyan bir manken var. Farkında olmadan hayatta kalmak için gerekli hazırlıkları yapıyoruz.
Ve sonra, ışıklar söner. Bir bebeğin ağlamasını duyuyoruz. Rose olabilirmiş gibi geliyor, ama gürültüye yaklaştığımızda korkunç bir manzarayla karşılaşıyoruz: ağzı açık, büyük bir yağ dokusu küresi, tıpkı bir bebek gibi çığlık atıyor ve gülüyor. dar koridorlarda kanayan kitle. Kısmen ürkütücü, çünkü oyunda şimdiye kadar gördüğümüz hiçbir şeye veya bir Resident Evil oyununda gördüğümüz hiçbir şeye benzemiyor, nokta. Dahası, korkuyoruz çünkü ışıklar söndüğünde yaratığı yalnızca kısa el feneri bakışlarında görebiliyoruz. Bu, buradaki terörün çok önemli bir unsurudur. Bu noktada herkesçe bilinen bir şey ama aynı zamanda doğru: Bilinçaltımızın en karanlık köşelerinden gelen hayal edebileceğimiz korku, her zaman başka birinin tasarladığı korkudan daha korkunç olacaktır.
Bölgeden kaçmak için öylece kaçıp saklanamayız. Bizim hakkımızda aklımızı tutmamız ve gücü tekrar açmak için gereken görevleri tamamlamamız gerekiyor. Bunu yapmak için, cenin canavarı bizi yakalayıp yutmadan önce bir sigorta bulmalı ve onu bir güç kutusuna takmalıyız. Daha önce tamamlamamız gereken görevler bize seviyenin düzenini sağlam bir şekilde anlamamızı sağladı. Keşfederken dikkat edersek, kaçmak için nereye dönebileceğimizi biliriz. Bununla birlikte, canavar bir kez ortaya çıktığında, belirli bir ölümden kaçınırken uzayın içini ve dışını hatırlamamızı talep ederek navigasyon yeteneklerimizi test eder – çocuğun kahkahaları ve canavarın adımlarının kasvetli sesleri panik ve korku yaratır. embriyonik bir Bay X. Bölümün sonuna yaklaştığımızda, bir yatağın altına saklanmamız ve birkaç santim yakınımızdan sızan canavarın yanından gizlice geçmemiz gerekiyor ve bu rahatsızlık dayanılmaz bir hal alıyor. Şu anda canavarın yakında olduğunu biliyoruz. Ama seviye sürekli korkutucu çünkü yaratıktan çıkan sesler uzay algımıza meydan okuyor. Arkamda iki oda mı yoksa iki adım mı?
Yataktan fırladığımızda, asansöre geri döndüğümüzde canavarı kolayca geride bırakabiliriz. Ancak iki şeyi çok hızlı yapmalıyız: sigortayı takıp çağrı düğmesine basın. Asansörün gelmesini beklerken, canavar aniden boşluğu kapattı ve koşarak asansörün bize ulaşmasına yetecek kadar uzun süre ondan kaçınmamız, sonra asansöre koşmamız, düğmeye basmamız ve kapıların kapanmadan önce kapanacağına güvenmemiz gerekiyor. canavar bizi yakalayabilir. Bunu yaptıklarında, sonunda rahat bir nefes alabiliyoruz.
Malikanenin hanımı Donna Beneviento’ya karşı oldukça ezberci bir patron savaşından geçerken, seviye biraz antiklimaktik bir notla sona eriyor. Ancak, bebek terörüyle karşılaşmamızın korkusu, biz eve veda ettikten çok sonra kalır. Çoğu savaşın güpegündüz, bol miktarda ateş gücüyle gerçekleştiği bir oyunda, Beneviento Evi’ndeki yolculuğumuz çok korkutucu çünkü beklediğimiz her şeyi alt üst ediyor.Seviyenin kısalığı ve kusursuz ilerleme hızı, kafa karıştıran ses kullanımı sayesinde tasarım ve Capcom’un yaratığı yalnızca el feneri ile ortaya çıkarmak konusundaki akıllı kararı, korkunç bir şeyle karşılaştığımız bilgisiyle ayrılıyoruz. Yine de, en önemlisi, karşılaştığımız şeyin tam olarak ne olduğunu bilmiyoruz.
GameSpot, perakende tekliflerinden komisyon alabilir.